ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ. Ο Μέγας Ευεργέτης της Πάρου.

 

Την Τρίτη 30/8 στον Κώστο πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στη μνήμη του Μέγα ευεργέτη της Πάρου Φραγκίσκου Βελέντζα. Η εκδήλωση περιελάμβανε  ομιλία για το βίο και την προσφορά του Μέγα ευεργέτη από τον πρόεδρο του ΜΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥ  Τάκη Αποστολόπουλο, χαιρετισμούς επισήμων  και τη βραδυά έκλεισε η χορωδία του ΠΣ ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ υπό τη διεύθυνση της μουσικού κας Κωνσταντίνας Ανδρεάκου με πολύ όμορφα τραγούδια ειδικά επιλεγμένα για την ημέρα μνήμης και τιμής προς τον Μέγα ευεργέτη της Πάρου Φραγκίσκο Βελέντζα!

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν ο Δήμος Πάρου- τοπική κοινότητα Κώστου , ΚΔΕΠΑΠ , ΠΣ ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ , ΜΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥ και ενορία Αγίου Παντελεήμονα Κώστου.

Παρακάτω, η ομιλία του Προέδρου του ΜΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥ κ. Τάκη Αποστολόπουλου, η οποία ήταν ένας απολογισμός του έργου του ανδρός:

Θεοφιλέστατε επίσκοπε Κεράμων κ. Βαρθολομαίε …Σεβαστοί πατέρες.…κε Δήμαρχε,κε έπαρχε κα αντιδήμαρχε, κα πρόεδρε της Δημ. κοινότητας Παροικιάς , κα πρόεδρε της τοπ. κοινότητας Κώστου,κοι Δημοτικοί σύμβουλοι, κοι εκπρόσωποι του Βελεντζείου ιδρύματος ,κοι εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων, κυρίες και κύριοι…

Εκ μέρους του ΔΣ του συλλόγου μας σας καλωσορίζουμε στην αποψινή σεμνή τελετή μνήμης και τιμής που είναι αφιερωμένη στο Μεγάλο ευεργέτη της Πάρου, Φραγκίσκο Βελέντζα.

Με μεγάλο σεβασμό, θα προσπαθήσουμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας γνωστές και άγνωστες πτυχές του μεγαλείου του ανδρός, αλλά και την τεράστια προσφορά του Βελεντζείου ιδρύματος στα 59 χρόνια από την ίδρυση του.

Ο Φραγκίσκος Βελέντζας γεννήθηκε το 1893 στον Κώστο .Γονείς του ήταν ο Ιωάννης και η Μαργαρίτα που τον μεγάλωσαν μέσα σε μια οικογένεια έξη παιδιών! Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στον Κώστο.Από μικρός διακρινόταν για το ανήσυχο πνεύμα του και τη δίψα του να μάθει περισσότερα για τον κόσμο.

Έφυγε από την Πάρο σε ηλικία 17 ετών και σπούδασε μηχανικός σε Εμπορική ναυτική ακαδημία. Εργάστηκε ως μηχανικός αρκετά χρόνια στην εταιρεία American export line ,μια εταιρεία που είχε βοηθήσει πολύ την Ελλάδα στα χρόνια του πολέμου αλλά και μετά. Στη συνέχεια ,έχοντας δημιουργήσει μεγάλο όνομα ως μηχανικός, είναι πλέον περιζήτητος στο χώρο της ναυτιλίας και προσλαμβάνεται ως αρχιμηχανικός ,στις εταιρείες των μεγάλων εφοπλιστών της εποχής Εμπειρίκου και Γουλανδρή.

Για το λόγο αυτό εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη περίπου το 1925 όπου παρέμεινε μέχρι το 1955 που επέστρεψε στην Ελλάδα μετά τη συνταξιοδότηση του.

Υπήρξε επίλεκτο μέλος της ελληνικής κοινότητας της Ν. Υόρκης και κατάφερε με την ευφυΐα και την προσωπικότητά του να αναδειχθεί και να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους κύκλους των ομογενών και ιδίως των Παριανών.

Προσπαθώντας να βρω κάποια στοιχεία για τη ζωή του μέσα από το ιστορικό αρχείο της Φωνής της Πάρου, ανακάλυψα ότι υπήρξε και ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αμερική από τις πρώτες της εκδόσεις το 1946.Τόση ήταν η αγάπη του για την Πάρο, που ήθελε η εφημερίδα να κυκλοφορεί στις τάξεις των ομογενών ,παράλληλα δε με επιστολές του ήθελε να κρατά ενήμερους τους Παριανούς για τη ζωή και τη δράση των ομογενών της Αμερικής!

Τα αποτελέσματα αυτής του της ενασχόλησης φάνηκαν σύντομα με τις πρώτες χρηματικές αποστολές των συμπατριωτών μας προκειμένου να επιλυθούν διάφορα προβλήματα εκείνης της περιόδου.

Εικάζω,ότι τότε πρέπει να ωρίμασε και η ιδέα που είχε, να βοηθήσει ουσιαστικά το γενέθλιο τόπο του αμέσως μετά την επιστροφή του.

Θα αναφέρω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από επιστολές του προς την εφημερίδα.

18 Μαρτίου του 1946 αναφέρει μεταξύ των άλλων προς τον εκδότη και εξάδελφο του Φραγκίσκο Γαϊτάνο:
"Αγαπητέ εξάδελφε έλαβα την επιστολή σου και την εφημερίδα. Σε συγχαίρω και σου εύχομαι καλή επιτυχία. Όλοι σχεδόν οι Παριανοί εχάρηκαν και πιστεύω ότι θα γραφτούν όλοι ως συνδρομητές.Το παν εξαρτάται από τον κον Καλιέρον που είναι πρόεδρος του συλλόγου των Παριανών και τους γνωρίζει όλους με τις διευθύνσεις του.Καλό θα ήταν να τον διορίσεις με εξουσιοδότηση να σου εγγράψει συνδρομητάς. Εγώ θα σου εγγράψω όλους τους εκτός Νέας Υόρκης διαμένοντας."

Τον Αύγουστο του 1946 αναφερόμενος σε ένα γεγονός διαφωνίας που είχε προκύψει λέει χαρακτηριστικά "Ημείς οι Έλληνες έχουμε κατάρα να είμεθα πάντα διηρημένοι και για το τίποτα να δημιουργούμε επεισόδια και να στεναχωρούμεθα.Ευτυχώς όλοι οι Πάριοι εδώ στην Αμερική είμεθα αδελφωμένοι και πολύ περισσότερο τώρα με την ίδρυση του συλλόγου ,ο οποίος θα συντελέσει εις την πρόοδον και αλληλεγγύη μεταξύ μας και υπέρ της βοηθείας της αγαπητής και ωραίας Πάρου μας. Δεν γνωρίζω να δημοσιογραφώ ,αλλά αφού επιμένεις σου γράφω μερικά από τη ζωή των Παριανών εδώ στην Αμερική να τα δημοσιεύσεις.

Τον Δεκέμβρη του 1946 με επιστολή του στη Φωνή αναφέρεται σε συνεστίαση του συλλόγου των Παρίων που πραγματοποιήθηκε με την παρουσία 300 και πλέον μελών περιγράφοντας ομιλίες και γεγονότα εκείνης της βραδιάς. Κάνει λόγο για τον παραδελφό του Πέτρο Κάπαρη τον γιό της κας Ανθούλας από τον Κώστο όπως και για άλλους συμπατριώτες που με μεγάλη χαρά και προθυμία συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις.

Καταλήγει δε λέγοντας "καθώς βλέπετε εδώ ημείς είμεθα αγαπημένοι και ηνωμένοι γι αυτό επιτυγχάνομε και εις τους σκοπούς μας .Το ίδιο να κάνετε κι εσείς και όλοι οι Έλληνες ,διότι αλλιώς η Ελλάς δεν θα ειδή καλάς ημέρας".

Η ζωή και η δράση του στην Αμερική όπως και η σεμνότητα και η προθυμία του να βοηθά σε ότι του είχε ζητηθεί, ήταν σε γνώση πλέον των Παρίων , οι οποίοι μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, του ανταπέδιδαν τον δέοντα σεβασμό και την αναγνώριση.

Το 1955 περίπου, διέμενε στο Ψυχικό της Αθήνας και εκεί έκανε τις πρώτες του εκμυστηρεύσεις σε κάποια νέα παιδιά που συχνά τον επισκέπτονταν σχετικά με την επιθυμία του να κάνει μια δωρεά για τον τόπο του που υπεραγαπούσε.

Από διηγήσεις ανθρώπων που τον γνώρισαν μαρτυρείται ότι όταν συνταξιοδοτήθηκε συχνά παραπονιόταν για τη σωματική φθορά που είχε υποστεί στη θάλασσα και του είχε επιφέρει πόνους στις αρθρώσεις: «Με έφαγε η αλμύρα της θάλασσας και η υγρασία από τα αμπάρια των καραβιών» συνήθιζε να λέει.

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και ο Φραγκίσκος Βελέντζας ήθελε να συμβάλλει στην βελτίωση της ζωής των αγαπημένων του συμπατριωτών. Τον βασάνιζε πολύ αυτό το θέμα και το δούλευε στο νου του για καιρό. Αρχικά έλεγε ότι ήθελε να φτιάξει μια δεξαμενή και μια γεώτρηση για να υδρεύεται το χωριό του, ο Κώστος και να εγκαταστήσει ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για να ηλεκτροφωτιστεί ο τόπος. Στη συνέχεια, όπως έλεγε ο ίδιος, επιθυμούσε να ιδρύσει ένα μικρό νοσοκομείο ή ένα Γηροκομείο για τις ανάγκες των κατοίκων ή των άπορων γερόντων της Πάρου.Κατόπιν, η σκέψη του συνέλαβε την ιδέα ίδρυσης ενός οικοτροφείου – ξενώνα στο οποίο θα μπορούσαν να διαμένουν καθ΄όλη τη διάρκεια των σπουδών τους οι νέοι της Πάρου, αλλά και όσοι λόγω της αστυφιλίας έφευγαν από το νησί για να εργαστούν στην Αθήνα ωσότου αποκτήσουν εργασία. Όμως η μεγαλύτερη ανησυχία του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες εκείνων στους οποίους εκμυστηρεύτηκε τις σκέψεις του, ήταν για το πώς θα έστηνε ένα τέτοιου είδους Ίδρυμα και πολύ περισσότερο τον ανησυχούσε για το κατά πόσο τα μέλη του Ιδρύματος θα εκτελούσαν τη βούλησή του διαχειριζόμενα τη διαθήκη του. 

Ως άνθρωπος ο Φραγκίσκος Βελέντζας ήταν απλός και ευγενής. Ζούσε λιτά και απέριττα, δεν ήταν πάμπλουτος . Επενδύοντας, ωστόσο τα χρήματά του σωστά για την εποχή, δημιούργησε το ίδρυμα για την Πάρο στις 30 Οκτώμβρη 1963 με την υπ.αριθμόν 34374 πράξη του συμβολαιογράφου Άγγελου Γεωργίου, και την επωνυμία, Βελέντζειο ίδρυμα Προνοίας και Μορφώσεως.

Σκοπός του ιδρύματος ήταν η δωρεάν παροχή στέγης, τροφής, περίθαλψης και γενικά μόρφωσης των πρωτευόντων μαθητών μεταξύ των απόρων μαθητών των δημοτικών

σχολείων όλης της Πάρου,όπως λέει σε συνέντευξη της στην Παριανή γνώμη τον Νοέμβρη του 1975 ,η τότε πρόεδρος του Ιδρύματος,Ειρηνοδίκης Πάρου, κυρία Δημητροπούλου.

Απόφαση της τότε διοίκησης ήταν να προχωρήσει στην ανέγερση του κτιρίου με την προσθήκη αίθουσας εκδηλώσεων και παραστάσεων, κατασκευή δωματίων για τους άπορους μαθητές και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που θα φιλοξενούνται το καλοκαίρι στο νησί και με διάφορες εκδηλώσεις θα διεύρυναν τους πνευματικούς ορίζοντες των νέων της Πάρου.

Αποφασίστηκε επίσης να δημιουργηθεί εντός του ιδρύματος πτέρυγα υγειονομικού σταθμού κατ αρχήν μικροβιολογικού και ακτινολογικού και στη συνέχεια να προσληφθούν γιατροί για την εξυπηρέτηση των κατοίκων της Πάρου.

Η διεύρυνση των σκοπών του ιδρύματος είχε κριθεί απαραίτητη μιας και οι συνθήκες από την εποχή της ίδρυσης του, είχαν διαφοροποιηθεί κατά πολύ. Τον Μάιο του 1978 σε δημοσίευμα της Παριανής γνώμης γίνεται αναφορά ότι το Βελέντζειο έχοντας ξεπεράσει κάποια νομικά εμπόδια ψάχνει οικόπεδο για την ανέγερση του κτιρίου. Οι σκοποί του ιδρύματος είχαν αλλάξει πριν λίγο καιρό και τώρα πλέον προβλεπόταν η ίδρυση Οικοτροφείου,γηροκομείου,νοσοκομείου και πνευματικού κέντρου με έγκριση του Εφετείου Αθηνών.

Ήταν τότε που το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών προσπάθησε να αφομοιώσει το ίδρυμα, η διοίκηση του οποίου κατάφερε με αγώνες να το αποτρέψει, Το εφετείο Αθηνών αποφάσισε, να υπαχθεί ο τότε Υγειονομικός σταθμός στο Βελέντζειο και το κράτος να συμμετέχει στις δαπάνες με τα ποσά που έδινε και πρώτα.

Η διοίκηση του Βελεντζείου πήρε απόφαση για σύνταξη μελέτης ύψους 1.500.000 δραχ.που θα περιλαμβάνει τα σχέδια για ανέγερση οικοτροφείου, γηροκομείου, υγειονομικού σταθμού και πνευματικού κέντρου.

Η βούληση του Μεγάλου ευεργέτη να βοηθήσει τη γενέτειρα του ουσιαστικά ξεκινά τη δεκαετία του 1970 με την επιχορήγηση της τότε κοινότητας,της εκκλησίας και του σχολείου. Χαρακτηριστικά αναφέρω πρόσφατα έργα όπως η αναστήλωση του κωδωνοστασίου της Αγίας Μαρίνας, η κατασκευή του κωδωνοστασίου του Αγίου Αθανασίου και η επιχορήγηση διαφόρων εργασιών για τη δημιουργία του Πολιτιστικού κέντρου του Κώστου. Χρήματα του Βελεντζείου επίσης χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες και επισκευές του Δημοτικού σχολείου και του Νηπιαγωγείου όπως και για την αγορά εποπτικών μέσων και υπολογιστών.

Το 1982 το ΔΣ του Βελεντζείου αποφασίζει να χρηματοδοτήσει με 50 εκατομ.δραχμές την κατασκευή του Κέντρου Υγείας του νησιού. Από τότε, σε ετήσια βάση δίνονταν μέχρι πρόσφατα, 60000ευρώ για τις λειτουργικές του δαπάνες, ενώ πλέον το καθεστώς έχει αλλάξει και το ίδρυμα επιχορηγεί επιλέξιμες δαπάνες του ΚΥ ύστερα από αίτημα του.

Είχαμε την τύχη το νησί μας να διαθέτει εξαιρετικούς Παριανούς γιατρούς οι οποίοι αμέσως μετά την κατασκευή του Κ.Υ εντάχθηκαν στο ΕΣΥ προσφέροντας σπουδαίες υπηρεσίες στους συμπατριώτες μας .Με την ευκαιρία να πω ότι τους οφείλουμε τεράστια ευγνωμοσύνη και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς γιατί υπήρξαν οι ουσιαστικοί στυλοβάτες και οι θεμελιωτές των αρχών του ΕΣΥ και της δημόσιας περίθαλψης στο νησί μας. Ο παθολόγος Πάντος Τριαντάφυλλος ,οι παιδίατροι Νίκος Αρκουλής και η Κατερίνα Σταυρακάκη ,ο γυναικολόγος και μαιευτήρας Αντώνης Αρκάς ,άφησαν σπουδαίες καριέρες, προκειμένου να υπηρετήσουν το νησί τους! Όπως αναφέρει ο Αντώνης Αρκάς ,ανάμεσα στα πολλά που επί σειρά ετών προσφέρθηκαν στην παριανή κοινωνία,από το Βελέντζειο, ήταν ασφαλώς και η προμήθεια από το κέντρο υγείας του πρώτου μηχανήματος υπερήχων και του ειδικής κρυοπηξίας,σε εποχή που τα μηχανήματα αυτά ήταν άγνωστα,βοηθώντας και συμβάλλοντας ουσιαστικά, στην διάγνωση και θεραπεία νόσων στο κέντρο υγείας και φυσικά στην ελάττωση της ανασφάλειας των μόνιμων κατοίκων του νησιού.

Στον τομέα της υγείας θα πρέπει να προστεθεί η αγορά και η λειτουργία του ασθενοφόρου αεροσκάφους ,ιδιοκτησίας του ιδρύματος,το 2007 με το ποσό των 592000ευρώ.Οι υπηρεσίες που πρόσφερε, στα 5 ½ χρόνια της μέχρι τώρα πτητικής του ζωής είναι ανυπολόγιστης αξίας.Πραγματοποίησε 860 διακομιδές σοβαρότατων περιστατικών σώζοντας κυριολεκτικά ζωές.Από το 2013 παραμένει καθηλωμένο στο έδαφος για οικονομικούς λόγους.Θα μπορούσε το κράτος να επιχορηγεί τις διακομιδές με το ασθενοφόρο αεροσκάφος του Ιδρύματος, γεγονός που προβλέπεται ,αντί να πληρώνει την κάθε θαλάσσια διακομιδή, από την Πάρο στη Σύρο, με το ποσόν των 4000ευρώ.Πρόκειται για ένα μείζονος σημασίας ζήτημα που θα πρέπει οι εμπλεκόμενοι φορείς να μεριμνήσουν έτσι ώστε το ασθενοφόρο αεροσκάφος να τεθεί σε λειτουργία ,απρόσκοπτα, υπηρετώντας το σκοπό για τον οποίο αποκτήθηκε .Θεωρούμε επίσης, ότι η τεράστια προσφορά του Μέγα Ευεργέτη Φραγκίσκου Βελέντζα στον τομέα της υγείας, τον κατατάσσει αυτοδίκαια στις τάξεις των Εθνικών ευεργετών!!!

Το 2004 το Βελέντζειο ίδρυμα χρηματοδότησε με το ποσό των 147000ευρώ την κατασκευή του Γηροκομείου στην Πάρο και συνεχίζει με τη χρηματοδότηση των μελετών για την δημιουργία ενός σύγχρονου πολιτιστικού κέντρου στην Παροικιά. 59 χρόνια μετά την ίδρυση του Βελεντζείου και 56 σαν σήμερα, μετά το θάνατο του Μεγάλου ευεργέτη της Πάρου και όχι μόνο , το όραμα του να βοηθήσει τον γενέθλιο τόπο του βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης των Παριανών έχει προχωρήσει αρκετά χάρις στις άοκνες προσπάθειες των εκάστοτε Διοικήσεων του ιδρύματος!Το σπουδαίο

έργο που έχει να επιτελέσει το Βελέντζειο συνεχίζεται και ευχόμαστε να είναι το ίδιο χρήσιμο και παραγωγικό, εκπληρώνοντας τη βούληση του αείμνηστου Μεγάλου ευεργέτη μας Φραγκίσκου Βελέντζα.

Σε εκδήλωση που είχε πραγματοποιήσει ο σύλλογος μας το 2008 είχαμε τονίσει ότι είναι ανάγκη πλέον η Πάρος να αποδώσει στο µεγάλο ευεργέτη της, τον αείµνηστο Φραγκίσκο Βελέντζα, τις τιµές που του πρέπουν. Σαν παράδειγµα αναφέρθηκε ότι ο ∆ήµος Πάρου τιµώντας την µνήµη του κάθε χρόνο θα µπορούσε να διοργανώσει κάποιες εκδηλώσεις πολιτιστικού ή και αθλητικού χαρακτήρα. Επίσης να τελείται κάθε χρόνο µνηµόσυνο στη γενέτειρά του, τον Κώστο, από τους φορείς του νησιού και από το Βελέντζειο Ίδρυµα.

Προτείναμε επίσης το Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού να ονοµαστεί “Φραγκίσκος Βελέντζας” και η προτοµή του µεγάλου ευεργέτη να κοσµεί την είσοδό του. Στο τέλος της συγκεκριμένης εκδήλωσης ως ελάχιστο φόρο τιµής και ευγνωµοσύνης στο µεγάλο ευεργέτη τιµήθηκε στο πρόσωπο του γιού του και ∆ηµοτικού Συµβούλου Φραγκίσκου Βελέντζα η οικογένεια Βελέντζα, καθώς και ο τέως Πρόεδρος της Κοινότητας Κώστου κ. ∆ηµήτρης Μπογιατζής για την εικοσαετή και πλέον προσφορά και συµµετοχή του στο ∆ιοικητικό Συµβούλιο του Βελεντζείου Ιδρύµατος.

Ο σύλλογος μας διοργανώνει από το 2016 αγώνα δρόμου στην ευρύτερη περιοχή του Κώστου με την επωνυμία Βελέντζειος δρόμος .Ο φετεινός αγώνας θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβρη σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί προσεχώς.

Επιθυμία μας είναι ο αγώνας προς τιμή του Μεγάλου μας ευεργέτη , να αναβαθμιστεί σε πανελλήνιο αγώνα όπως αρμόζει στην τεράστια προσφορά του και να τιμάται η μνήμη του με το δέοντα σεβασμό και την τιμή που του αναλογεί.Για το σκοπό αυτό έχουμε έρθει σε επαφή με την Ελληνική Ομοσπονδία υπεραποστάσεων η οποία έχει απαντήσει θετικά στην πρόταση μας για διοργάνωση ενός μεγάλου αγώνα το Μάιο του2023.

Έχουμε ζητήσει από το Βελέντζειο ίδρυμα την έγκριση του έτσι ώστε ο σύλλογος μας να ονομαστεί σε ΜΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥ ,"ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ"; ως ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης για τα όσα έχει προσφέρει στον τόπο μας.

Ύστερα από απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου και ενέργειες της προέδρου Κας Ειρήνης Ρούσσου ο Μέγας ευεργέτης απέκτησε πλέον το δικό του χώρο σε μνημείο που κατασκεύασε ο Δήμος Πάρου. Οφείλουμε να συγχαρούμε και να ευχαριστήσουμε την κα πρόεδρο και το Δήμο Πάρου για τη δημιουργία του μνημείου ,όπως επίσης άξιος συγχαρητηρίων είναι και ο Νίκος Βελέντζας μέλος της οικογένειας του Μεγάλου ευεργέτη ο οποίος δώρισε το οικόπεδο ,για την ανέγερση του!

Θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω για την παραχώρηση στοιχείων τον Αντώνη Αρκά,το Χρήστο Γεωργούση,τον Ευριπίδη Ακάλεστο, το Δημήτρη Μπογιατζή και φυσικά το γιό του Μεγάλου ευεργέτη και αγαπητό μου φίλο Φραγκίσκο Βελέντζα.

Ευχαριστούμε το Δήμο Πάρου, την ΚΔΕΠΑΠ,την τοπική κοινότητα Κώστου,την ενορία Κώστου και τον Πολιτιστικό σύλλογο Αρχίλοχο για τη συνδιοργάνωση της εκδήλωσης.

Προσωπικά την πρόεδρο της κοινότητας κα Ειρήνη Ρούσσου τον Πατέρα Νικόλαο και την Κωνσταντίνα Ανδρεάκου για τη συνεργασία !

Θερμές ευχαριστίες στη Χορωδία του Αρχίλοχου και προσωπικά στην κα Ανδρεάκου για την αποδοχή της πρότασης μας, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η αποψινή, σεμνή ,χορωδιακή βραδιά.Η επιλογή της Χορωδίας δεν ήταν τυχαία .Έχει μακρά ιστορία σχεδόν 40 χρόνων,προσφοράς στον πολιτισμό και στα μουσικά δρώμενα της Πάρου! Ιδρύθηκε από το Νίκο Σαρρή και συνεχίζει τη λειτουργία της τα τελευταία χρόνια χάρη στις άοκνες προσπάθειες της σπουδαίας μουσικού κας Κωνσταντίνας Ανδρεάκου με την παρουσία των εξαιρετικών χορωδών που την απαρτίζουν! 

Κλείνοντας με την ευχή, Ο Μέγας ευεργέτης της Πάρου Φραγκίσκος Βελέντζας να μνημονεύεται και να τιμάται όπως πραγματικά αρμόζει στη σπουδαία προσφορά του και όπως ταιριάζει στον πολιτισμό μας!

Σας ευχαριστώ.