Προσεγγίζοντας και αναλύοντας τις πολιτικές δυνάμεις του νησιού μας: ΚΚΕ

 

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Ιδρύθηκε το 1918 και είναι το μακροβιότερο από τα πολιτικά κόμματα που δρουν στην Ελλάδα.

Σκοπός του νεοσύστατου κόμματος ήταν «να διαμορφώση τον αγώνα της εργατικής τάξεως εις αγώνα συνειδητόν και ενιαίον και να οδηγήση αυτήν εις την φυσικήν και αναγκαίαν αποστολήν της».

Είναι από τα λίγα σημαντικά σε απήχηση κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης που δεν ακολούθησαν τη γραμμή του ευρωκομμουνισμού και κατάφεραν να υπερβούν την κρίση που δημιούργησε στο κομμουνιστικό κίνημα η ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989-1991.

Σήμερα, το ΚΚΕ είναι το τέταρτο σε αριθμό εδρών κόμμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με 15 βουλευτές, και ασκεί επιρροή ιδιαίτερα στις συνδικαλιστικές και κινηματικές οργανώσεις.

Σταθμοί στην ιστορία του είναι:

Η αντιπολεμική δράση του κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, την οποία χαρακτήρισε ως ιμπεριαλιστικό και τυχοδιωκτικό πόλεμο, προειδοποιώντας για τις καταστρεπτικές συνέπειες που θα έχει.

Η θεσμοθέτηση από τη κυβέρνηση Βενιζέλου του νόμου 4229/1929, του γνωστού ως ιδιώνυμο, με το οποίο εντάθηκαν οι διώξεις των κομμουνιστών τη δεκαετία του 1930.

Το ΚΚΕ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντιφασιστική πάλη αυτής της περιόδου, με αποκορύφωμα το μεγάλο απεργιακό κύμα του Μάη του 1936, χωρίς όμως να μπορέσει να ανακόψει την πορεία προς τη δικτατορία που τελικά επιβλήθηκε την 4η Αυγούστου.

Το σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα, για τη δημιουργία παλλαϊκού μετώπου, με σκοπό την αποτροπή της δικτατορίας Μεταξά, δεν υλοποιήθηκε, επειδή αθετήθηκε τελικά από το κόμμα των Φιλελευθέρων και άνοιξε το δρόμο για την 4^η Αυγούστου του 1936.

Το μεταξικό καθεστώς στράφηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα ενάντια στα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα στο ΚΚΕ, το οποίο κατηγόρησε ότι οδηγούσε τη χώρα στην αναρχία. Το ΚΚΕ πέρασε πλέον στην παρανομία. Συνολικά γύρω στα 1600 μέλη του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν αυτή την περίοδο και οι περισσότερες οργανώσεις του εξαρθρώθηκαν.

Τον Σεπτέμβριο του 1941 το ΚΚΕ προχώρησε στη δημιουργία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) που με τη σειρά του ίδρυσε τη νεολαία της ΕΠΟΝ και τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ). Στις οργανώσεις αυτές εντάχθηκε πλήθος λαού και το ΕΑΜ έγινε η μαζικότερη αντιστασιακή οργάνωση, στην οποία μάλιστα συμμετείχε πλήθος μη κομμουνιστών. Σε συνεργασία και με τις υπόλοιπες αντιστασιακές δυνάμεις, ο ΕΛΑΣ έδωσε μάχες κατά δυνάμεων των κατοχικών στρατευμάτων και κατάφερε να ασκήσει εξουσία σε μεγάλο μέρος της ελληνικής υπαίθρου.

Τα Δεκεμβριανά και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε επισώρευσαν στη χώρα τεράστιες καταστροφές. Μετά την ήττα των δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού, τον Αύγουστο του 1949, εγκαθιδρύθηκε στη Χώρα το μετεμφυλιακό κράτος, που έθεσε εκτός νόμου το ΚΚΕ.

Το καθεστώς της 21^ης Απριλίου του 1967 κυνήγησε ανελέητα και πάλι τους κομμουνιστές και άλλους δημοκράτες, που αντιστάθηκαν στο διδακτορικό καθεστώς.

Η μεταπολίτευση του 1974, με απόφαση του Κων/νου Καραμανλή, νομιμοποίησε το ΚΚΕ, το οποίο έκτοτε λειτουργεί και συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας.

Το ΚΚΕ παρά τα χαμηλά ποσοστά που παίρνει στις εθνικές εκλογές, με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, (ΠΑΜΕ) που αποτελεί την βραχίονά του στον συνδικαλιστικό χώρο, έχει έντονη παρουσία ελέγχοντας αρκετά εργατικά σωματεία.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στην τοπική αυτοδιοίκηση, που με τον άλλο του βραχίονα τη Λαϊκή Συσπείρωση περνάει στο χώρο αυτό τις κομματικές του θέσεις. Από όλους τους δήμους της χώρας πλειοψηφεί μόνο στον Δήμο Πατρέων με το γιατρό Κώστα Πελετίδη.

Στην Πάρο η οργάνωση του ΚΚΕ διαθέτει αξιόλογα στελέχη τα οποία πρωτοστατούν στους λαϊκούς αγώνες του νησιού, για καλύτερη δημόσια περίθαλψη, για καλύτερη παιδεία και για την προστασία του περιβάλλοντος.

Στις βουλευτικές εκλογές του 2015 στην επικράτεια έλαβε 5,47% και στην Πάρο 4,06% και στις εκλογές του 2019 αντίστοιχα 5,47% και 4,29%.

Αντίθετα στις δημοτικές εκλογές του 2014 η Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου έλαβε 11,14% και στις δημοτικές εκλογές του 2019 το εντυπωσιακό ποσοστό 48,94%, οφειλόμενο στη προσωπικότητα του επικεφαλής της παράταξης Κώστα Ροκονίδα και σε συγκυρίες, που δεν επέτρεψαν τη συγκρότηση τρίτου συνδυασμού.

Ο Κώστας Ροκονίδας, εάν είχε κάνει την υπέρβαση, που ζητούσε το εκλογικό σώμα, θα είχε εκλεγεί δήμαρχος.