Ίσως και να έπειθε,
- Εάν δεν είχε
προηγηθεί η αλλαγή της νομοθεσίας, που ίσχυε από το 1974 μέχρι το 2019, όπου
εγκατέστησε την ΕΥΠ στο Μαξίμου, δηλ. στη διπλανή του πόρτα.
- Εάν δεν είχε προηγηθεί ο διορισμός του επικεφαλής της ΕΥΠ,
από πρόσωπο της απόλυτης εμπιστοσύνης του.
- Εάν η παρακολούθηση του Κωστή Χατζηδάκη δεν ήταν για ελάχιστο
χρόνο, που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί το λάθος, αλλά για ένα μεγάλο χρονικό
διάστημα.
Όμως, όταν από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης, ο
Πρωθυπουργός πήρε υπό τον έλεγχό του τον μεγαλύτερο πληροφοριακό μηχανισμό της
χώρας, τότε δεν συγχωρείται άγνοια για το τι πράττει αυτός ο φορέας.
Ας δεχθούμε όμως ότι
δεν γνώριζε.
Τότε μπαίνει ευθέως το ερώτημα ποιος έκανε κουμάντο στην
ΕΥΠ;
Γιατί εάν είχαν
αυτονομηθεί κάποιοι υπάλληλοι της υπηρεσίας αυτής και έδιναν πληροφορίες όπου
δει, τότε το πράγμα γίνεται πολύ σοβαρό και άκρως επικίνδυνο για τα συμφέροντα
της χώρας.
Το πώς βρέθηκαν οι κασέτες της ΕΥΠ στα χέρια του Βαξεβάνη,
δεν είναι υποχρεωμένος ο δημοσιογράφος να το αποκαλύψει. Είναι έργο της ίδιας
της ΕΥΠ να βρει τους πληροφοριοδότες του. Όμως άλλες κασέτες με συνομιλίες, που
αφορούν την ασφάλεια της χώρας μπορεί να βρίσκονται στα χέρια πρακτόρων άλλων
χωρών. Μπορεί να αποκλείσει κάποιος ένα τέτοιο αυτό το ενδεχόμενο;
Από όποια πλευρά και να δει κάποιος την υπόθεση των
υποκλοπών, το πράγμα μπάζει.
Το χρήμα διαφθείρει. Και αυτό δεν είναι καινούργιο.
Το είδαμε στην περίπτωση του Άκη Τσοχαντζόπουλου, που λίγο
έλειψε να γίνει και πρωθυπουργός, το βλέπουμε και τώρα στην περίπτωση της Εύας
Καϊλή, αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, που διέσυρε τον εαυτό της και τους
ευρωπαϊκούς θεσμούς με αντανάκλαση και στη χώρα μας.
Εμείς οι απλοί πολίτες μένουμε με το στόμα ανοιχτό για τα
συμβαίνοντα, που προφανώς θα έχουν συνέχεια πολύ πιο σοβαρή, εάν αποδείξει ο
Βαξεβάνης, ότι είχε τεθεί υπό παρακολούθηση και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου