Τα κουρασμένα παλληκάρια της δημοτικής αρχής, ότι είχαν να δώσουν, το έδωσαν.

 

Το χθεσινό δημοτικό συμβούλιο ήταν τόσο ήρεμο και ειρηνικό και με ομόφωνες αποφάσεις σε θέματα κρίσιμα, όπως η δημόσια υγεία και η σχολική στέγη, που ένας τρίτος ακροατής, άσχετος με το νησί, δύσκολα θα μπορούσε να διακρίνει, ποιος σύμβουλος είναι της πλειοψηφίας και ποιος της μειοψηφίας.

Ήταν μια ωραία συζήτηση από την οποία προέκυψε, ότι όλοι οι άλλοι ευθύνονται για το μαύρο μας το χάλι εκτός από τη δημοτική αρχή.

Η δημόσια υγεία του νησιού μας, παρά τις φιλότιμες και αθόρυβες προσπάθειες της προέδρου του Κ.Υ. και των γιατρών του, που το κρατούν όρθιο και λειτουργικό, είναι αναντίστοιχη και δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες και αυξημένες ανάγκες του τόπου μας.

Και η δημοτική αρχή δεν άσκησε καμιά πίεση προς το κράτος των Αθηνών, δεν έκανε καμιά ουσιαστική παράσταση προς τον υπουργό Υγείας, δεν προχώρησε σε καμιά κινητοποίηση του κόσμου της Πάρου, που το πρώτο ζήτημα που τον απασχολεί είναι η προστασία της υγείας του.

Μαύρο χάλι έχει και η σχολική στέγη στην Παροικιά, που αδυνατεί εδώ και 15 χρόνια να αποκτήσει το κτηριακό συγκρότημα που θα στεγάσει το δεύτερο γυμνάσιο, που αδυνατεί να στεγάσει σε σύγχρονα κτήρια τα 4 νηπιαγωγεία της, που βρίσκονται στο νοίκι ή να δώσει λύση στο πολύπαθο δεύτερο δημοτικό σχολείο.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε από δω και πέρα.

Τα κουρασμένα παλληκάρια της δημοτικής αρχής, μετά από 8 χρόνια διοίκησης του δήμου, ότι είχαν να δώσουν, το έδωσαν. Μπορεί να θέλουν, αλλά δεν μπορούν. Και το δημοτικό συμβούλιο ελάχιστα μπορεί να συμβάλει στην επίλυση αυτών των σοβαρών θεμάτων που με πρωτοβουλία του Κώστα Ροκονίδα και της Λαϊκής Συσπείρωσης, ήρθαν για συζήτηση.

Τον λόγο εδώ και καιρό έπρεπε να τον έχει η τοπική κοινωνία, που πριν και μετά τον Covid-19, έχει αφεθεί να κοιμάται μακαρίως, χωρίς κάποιοι με επαναστατικές επωμίδες να επιχειρούν να την αφυπνίσουν από την κατάσταση λήθαργου που βρίσκεται.

Είμαστε μοιραίοι και άβουλοι και αυτό θα το πληρώσουμε και εμείς και τα παιδιά μας.