Πυρ ομαδόν, και εδώ

 

Οι φίλοι της Δημοτικής παράταξης Πάρος επιμένουμε στην πράξη, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τα κεκτημένα τους.

Ο Κώστας Ροκονίδας ασκεί όπως πάντα, μια σοβαρή, στιβαρή και πάντα επιβεβαιούμενη αντιπολίτευση, υποχρεώνοντας πολλές φορές με το στανιό, την ‘πράξη’ να πράξει το σωστό, ενώ ο Κώστας Μπιζάς μετά την δυνατή είσοδο στα δημοτικά δρώμενα, συνεχώς αυξάνει την εδραίωση και επιβεβαίωση του, συγκεντρώνοντας στελέχη φρέσκα και παλιά, με ανοιχτά και ικανά μυαλά, πέρα και πάνω από κομματικές αλυσίδες.

Αυτό ενοχλεί και ανησυχεί. Και επιστρατεύονται τα πάντα. Από όλες τις πλευρές.
Αλλά, όπως δεν μπορείς να πουλήσεις ψυγείο σε Εσκιμώο, έτσι δεν μπορείς να κρύψεις και την πραγματικότητα από τους Παριανούς, όσο και αν προσλαμβάνεις επιστρατεύεις κονδυλοφόρους εκτός Πάρου.

Και η πραγματικότητα είναι ότι στην πράξη, η ‘Πράξη’ καταρρέει σε όλα τα μέτωπα. Η επικοινωνιακή έκρηξη των τελευταίων ημερών (που θα γιγαντωθεί μέχρι τον Οκτώβρη), προσπαθεί να παρουσιάσει την Πάρο σαν το ιδανικό μέρος για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της και την ‘πράξη’ να έχει πρόγραμμα. Κείμενα που είναι σαν να γράφονται από περιστασιακούς επισκέπτες που αγνοούν πλήρως την σκληρή (για τους Παριανούς) πραγματικότητα, βομβαρδίζουν για το παραμικρό τα ΜΜΕ και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, με τον Δήμαρχο να έχει μετατραπεί σε Άνθρωπο Ορχήστρα.
Και αυτό γιατί όσες ικανότητες και να έχει, οδηγήθηκε μόνος του σε επιχειρησιακό αδιέξοδο.

Επί δύο (συν μία) φορές, έχτιζε και χτίζει τον συνδυασμό του, όχι με γνώμονα ‘τι μπορεί να προσφέρει στον τόπο’, αλλά ‘πόσους ψήφους θα μου φέρει’.
Το σύστημα δούλεψε μέχρι τώρα. Εξελέγη. Αλλά μετά δεν μπορούσε να κάνει δουλειά, γιατί οι δυνατότητες των στελεχών του σταματούσαν ακριβώς εκεί, στην συγκέντρωση ψήφων!

Χαρακτηριστική η φωτογραφία του σε ένα γραφείο γεμάτο χαρτιά, ενώ είμαστε στο 2023.
Στους οπαδούς του, προσπαθεί να δείξει ότι δουλεύει για το καλό της Πάρου.
Στους υπόλοιπους, δείχνει ότι έχει αποτύχει πλήρως στην διαχείριση της οργάνωσης του Δήμου, αφού όλη η χαρτούρα θα έπρεπε να διαχειρίζεται ή από τους Υπαλλήλους που με δική του αποκλειστικά υπαιτιότητα, έχουν φτάσει σε πραγματικό αδιέξοδο ή από τους 5 Αντιδημάρχους, πριν φτάσει κάτι στα χέρια του για τελική υπογραφή.

Τα λάθη φαίνεται ότι δεν τους διδάσκουν απολύτως τίποτα. Το θλιβερά αστείο βέβαια είναι, ότι η ‘Πράξη’ κατηγορεί για έλλειψη πολιτικής και προγράμματος τους άλλους, την στιγμή που συνεχώς αποδεικνύεται ότι έχει αποτύχει παταγωδώς και στα δύο.
Κοινώς, ο Μάρκος με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Αυτά φυσικά τα παθαίνεις, όταν τα καλοχτενισμένα κείμενα γράφονται εκτός Πάρου.

Κάπως έτσι μπερδεύεται και η Πούντα με τον Παρασπόρο.

Διακρίνω την δημιουργία νέας λαϊκής ρήσης, που τουλάχιστον τοπικά, θα αντικαταστήσει την άλλη, την άσεμνη, με την βούρτσα.