ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ

Δεν αναφερόμαστε στους παλιούς, σ΄αυτούς που υπηρέτησαν επάξια το χωριό τους, πριν από το νόμο με το ηχηρό όνομα του Καποδίστρια. Οι κοινότητες τότε δεν ήταν εξαρτήματα κανενός δήμου. Ήταν ανεξάρτητα Νομικά Πρόσωπα, με κρατική επιχορήγηση, με υπαλληλικό προσωπικό, με δικό τους προϋπολογισμό και λειτουργούσαν ισότιμα με το Δήμο Πάρου του οποίου  τα διοικητικά όρια περιελάμβαναν μόνο την Παροικιά και τα πέριξ αυτής.

Αναφερόμαστε στους κοινοτάρχες, που, μετά τον «Καποδίστρια» και τους άλλους νόμους  που ακολούθησαν, με πετσοκομμένους προϋπολογισμούς κατέστησαν ανάπηροι και αναποτελεσματικοί, αδυνατώντας να υπηρετήσουν έναν καταξιωμένο θεσμό, που λειτουργούσε και πριν από την συγκρότηση του Ελληνικού κράτους.

Παλεύουν οι τωρινοί κοινοτάρχες για το χωριό τους και αγωνίζονται άλλος πολύ, άλλος λιγότερο, για το καλύτερο, παρακαλώντας ή συγκρουόμενοι με τις υπηρεσίες του Δήμου, οι αιρετοί και για τα αυτονόητα.

Ποιος δεν θυμάται τη σύγκρουση του πρώην κοινοτάρχη της Νάουσας με υπάλληλο υπεύθυνου υπηρεσίας του δήμου μας που έφτασε μέχρι τα δικαστήρια;

Παρά το αρνητικό για τις κοινότητες νομικό πλαίσιο, η δημοτική αρχή θα μπορούσε να κάνει πολλά, που θα έδιναν νέα πνοή σε έναν θεσμό, που έχει έντονο θετικό αποτύπωμα στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης της πατρίδας μας.
Αρχής γενομένης, από την προώθηση και αποδοχή των αποφάσεων των κοινοτήτων!

Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον υπηρέτη ενός συγκεντρωτικού – Δημαρχοκεντρικού συστήματος, που μετέτρεψε σε δέσμιους επαίτες τους κοινοτάρχες  και τα κοινοτικά συμβούλια της Πάρου.

Ο επόμενος Δήμαρχος, πρέπει να δεσμευθεί ότι θα υποστηρίξει ισότιμα, με κάθε τρόπο τις κοινότητες, που αυτές άλλωστε είναι και η δεξαμενή της υποστήριξής του.