ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΠΗΣΣΑΣ

Το παράδειγμα, μπορείς να το πεις και υπόδειγμα, αφορά τη Μάρπησσα και είναι σχετικά παλιό αλλά είναι στις μέρες μας επίκαιρο. Αναφέρεται στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1990, περίοδο μεγάλης πολιτικής πόλωσης, όπου ανθούσαν ακόμα τα μπλε και τα πράσινα καφενεία.

Στην κοινότητα της Μάρπησσας τρεις ενεργοί πολίτες της περιοχής, ο Τάσος Τζιώτης, ο Χρήστος Βλαχογιάννης και ο Μανώλης Ισιγώνης, γνωστής και διαφορετικής ιδεολογικής τοποθέτησης, έβαλαν στην άκρη τις κομματικές τους προτιμήσεις, στρίφωσαν τα μανίκια και συγκρότησαν ενωτικό ψηφοδέλτιο. Η απήχηση που είχε η κίνησή τους στο εκλογικό σώμα ήταν εντυπωσιακή. Κέρδισαν τις εκλογές έχοντας απέναντί τους δύο κομματικά ψηφοδέλτια.

Επί δύο συνεχείς τετραετίες η παράταξη αυτή εργάστηκε δημιουργικά και παρέδωσε στο ενιαίο δήμο τον πιο οργανωμένο ΟΤΑ της Πάρου σε όλους τους τομείς. Μέχρι και βιολογικό καθαρισμό έτοιμο να λειτουργήσει.

Στις μέρες μας δεν υπάρχει υστέρηση δυνάμεων που μπορούν να προσφέρουν στην αυτοδιοίκηση του νησιού μας.
Είναι όμως σκόρπιες, απογοητευμένες και ασυντόνιστες.

Και εδώ υπάρχει ευθύνη που επιμερίζεται σε όλους μας και κυρίως σε όσους από εμάς υπάρχει σοβαρός προβληματισμός για το που οδηγείται ο τόπος μας.

Εάν αναφερθήκαμε στο παράδειγμα της Μάρπησσας, αυτό οφείλεται στην ανάληψη ευθύνης αυτών των συμπατριωτών μας, που τόλμησαν να κάνουν την υπέρβαση την οποία στήριξε η πλειοψηφία των κατοίκων της κοινότητας. Και η δική μας εκτίμηση, αν όχι βεβαιότητα είναι, ότι ανάλογη κίνηση, σε επίπεδο νησιού πλέον, θα έχει τη στήριξη ευρύτατης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος της Πάρου.

Αρκεί να υπερβούμε και εμείς τα εσκαμμένα.

Αξίζει τον κόπο να το επιχειρήσουμε.