ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Έφτασε λοιπόν η ώρα που αρχίζουμε να ξανασυζητάμε τα θέματα των δημοτικών εκλογών. Σε ένα νησί που η πλειονότητα των κατοίκων θεωρεί ότι είμαστε στον «αυτόματο πιλότο».

Αναφέρομαι σε αυτό, για να σκεφτούμε τι έχει γίνει. Όχι με βάση κάποιες θεωρητικές προσεγγίσεις αλλά, τι ήταν αυτά που είχαν υποσχεθεί να γίνουν και τι έγινε. Γιατί εάν δεν υπάρχει αυτός ο απολογιστικός έλεγχος, τότε ότι γίνεται είναι στην τύχη, και επιβεβαιώνει αυτό που έγραψα πριν.

Στα θέματα λοιπόν της αυτοδιοίκησης θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποιες βασικές αρχές. Μία από αυτές, είναι ότι οι προτεραιότητες και το καλό του νησιού είναι πάνω από οποιοδήποτε κόμμα και κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι η οποιαδήποτε δημοτική αρχή θα πρέπει να συνεργάζεται με όλα τα κλιμάκια της διοίκησης, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να πρυτανεύει το προσωπικό ή κομματικό συμφέρον. Ως εκ τούτου απόλυτη εναρμόνιση με κυβερνητικές αποφάσεις ή συγκρούσεις άνευ λόγου και αιτίας είναι ανόητες. 

Εφόσον μιλάμε περί πολιτικών θα πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός των εφαρμοσμένων πολιτικών και όχι τι ονομάζουμε προοδευτικό ή συντηρητικό. Για παράδειγμα η μη εκχώρηση περιουσιακών στοιχείων του δήμου σε ιδιώτες και η αξιοποίηση τους από τον ίδιο το δήμο τι είδους εφαρμοσμένη πολιτική είναι; η προστασία του περιβάλλοντος από τις τερατώδης επενδύσεις που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του νησιού τι είδους πρακτική είναι; η προστασία των ακτών, του δομημένου και μη περιβάλλοντος, η σωστή διαχείριση των σκουπιδιών ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ τι είδους πολιτικές είναι;

Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες περιπτώσεις οι οποίες δίνουν τον τόνο και το δρόμο που θα χαρακτηρίζαμε, δρόμο της προόδου για το κοινό καλό και για το καλό του νησιού. Πάνω από προσωπικές ταμπέλες και χαρακτηρισμούς. Γιατί στο τέλος δεν έχει σημασία αυτή καθεαυτή η εξουσία, αλλά οι πολιτικές που εφαρμόζονται, η πρακτική που υλοποιείται. Γιατί η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων είναι πολύ πιο ριζοσπαστική και πειστική, από τους επαναστατικούς δεκάρικους, την πολιτική καθαρότητα και τον επαναστατικό ασκητισμό. 

Αν βέβαια επιθυμούμε μια πολιτική καταγραφή δυνάμεων μέσα από παρατάξεις που στηρίζουν κόμματα ή επιθυμούμε μία φωνή καταγγελτική ή μια φωνή διαμαρτυρίας, τότε αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν έχει να κάνει με τις ανάγκες του νησιού και των κατοίκων του. 

Τέλος και σημαντικότερο, είναι το  ποια άτομα θα κληθούν να υλοποιήσουν ένα σχέδιο ανόρθωσης του νησιού.  Το ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση είναι οι αποδεδειγμένες ικανότητες, η ενέργεια, το όραμα και όχι οι προθέσεις. Γιατί όπως λέει μια αγγλική παροιμία «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».  

Σταύρος Στέλλας