Η κηδεία

Σήμερα κηδεύεται ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος και μαζί του ενταφιάζονται τα όποια όνειρα παλινόρθωσης ενός θεσμού, που μόνο δεινά επισώρευσε στον τόπο.

Η απόφαση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή να λύσει το πολιτειακό πρόβλημα με το δημοψήφισμα της 8^ης Δεκεμβρίου του 1974, απάλλαξε τη χώρα από ένα θεσμό που με τις επεμβάσεις του στην πολιτική ζωή της χώρας, είχε γίνει μισητός από μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η  οποία άλλωστε εκφράστηκε και με το συντριπτικό ποσοστό του 70%.

Σήμερα τα κατάλοιπα  των γαλαζοαίματων της Ευρώπης που για ιστορικούς λόγους αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία στις χώρες τους, συνοδεύουν τον Κωνσταντίνο στην τελευταία του κατοικία, αναλογιζόμενοι κάποιοι από αυτούς, ότι ο θάνατος δεν κάνει εξαιρέσεις και ότι τους αναλογεί, όπως σε κάθε θνητό, δυο μέτρα γη.

Η κυβέρνηση, που στο εκλογικό της σώμα συνυπάρχει μεγάλος αριθμός οπαδών της βασιλείας, τα έκανε και εδώ μούσκεμα. Για να μην δυσαρεστήσει κανένα, επέλεξε μια ερμαφρόδιτη λύση. Ούτε επίσημη ταφή με δημόσια δαπάνη και με την παρουσία του πρωθυπουργού, ούτε ταφή ιδιώτη, αφού η κυβέρνηση θα εκπροσωπηθεί από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και την υπουργό πολιτισμού. Είχε την δυνατότητα να πράξει ή το ένα ή το άλλο. Και επιχειρήματα θα εφεύρισκε  και για τη μια περίπτωση και για την άλλη.  Στην αδυναμία της να βρει καθαρή λύση τελικά προκάλεσε σύγχυση με αποτέλεσμα να δέχεται πυρά από όλους και να γίνεται διεθνώς ρεζίλι.

Αντίθετα η ηγεσία της Εκκλησίας πήρε ξεκάθαρη θέση, με την συμμετοχή στην εξόδιο ακολουθία του αρχιεπισκόπου και της διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Ήταν και παραμένει φιλοβασιλική.

Καθαρή θέση επέλεξαν και τα συστημικά κανάλια, που μέρες τώρα μονοπωλούν τα της κηδείας με λεπτομέρειες απίθανες από τη ζωή του εκλιπόντα και αποσιωπώντας τα όσα δεινά προκάλεσε με επιπόλαιες ενέργειες, που οδήγησαν τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες.

Μια απλή και σύμφωνη με το πολίτευμα της χώρας μας  λύση, θα ήταν η εξόδιος ακολουθία να τελεσθεί στο ναό του Τατοΐου και η ταφή του να πραγματοποιηθεί σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Άλλωστε κάτι ανάλογο έγινε και με τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη, επί πρωθυπουργίας  Γεωργίου Ράλλη το 1981 και με πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.