Η φάκα είναι τόσο μεγάλη, που μας χωράει όλους

Πόσο θελκτική είναι η θεότητα του Μαμωνά!!!

Πόσο μεγάλο το πλήθος των πιστών του υπό τον ήλιο.

Σου προσφέρει ανέσεις κάθε είδους και μορφής. Σπίτια υπερμεγέθη με σύγχρονο εξοπλισμό, εξωτικά ταξίδια σε όλο τον κόσμο με διαμονή σε πεντάστερα και εάν, ο μη γένοιτο ασθενήσεις, νοσηλεύεσαι σε πανάκριβα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.

Ο Μαμωνάς προσφέρει δύναμη στους πιστούς του, που όλοι τους υπολογίζουν.

Έχουν γνώμη επί παντός επιστητού, ακόμα και όταν είναι κύμβαλα.

Η πυξίδα που διαθέτουμε εκεί μας οδηγεί.

Το δρόμο αυτό βαδίζουμε όλο και περισσότεροι και εδώ στο νησί.

Υπηρετούμε τον πλούτο που συχνά οδηγεί στον συβαριτισμό. Υπηρετούμε τους άρτι αφιχθέντας οικονομικά ισχυρούς και τρώμε το τυράκι που μας ταΐζουν, χωρίς να βλέπουμε τη φάκα. Και η φάκα είναι τόσο μεγάλη που μας χωράει όλους.

Και όταν αυτοί καταστρέφουν παμπάλαιες δικές μας συνήθειες, όταν δεν αφήνουν τίποτε απείρακτο, ακόμα και τους υγροβιότοπους, εμείς κλεισμένοι στο μεγάλο γυάλινο κλουβί, που μας τοποθέτησαν οικιοθελώς, απλά βλέπουμε την καταστροφή που συντελείται, χωρίς η φωνή των ολίγων διαμαρτυρομένων να ακούγεται.

Γιατί οι περισσότεροι την καταστροφή ονομάζουμε ανάπτυξη και συνεχίζουμε να ζούμε ως κάτοικοι της αρχαίας πόλεως Συβάρεως.

Το Μαρτσέλο καταστρέφεται!!! Το πήρατε είδηση;

Τελικά τι μπορούμε να κάνουμε γι΄αυτόν τον τόπο που μας τρέφει;

Πως μπορούμε να αποκρούσουμε τους εισβολείς που τον καταστρέφουν;

Έχουν τόση δύναμη εκείνοι και εμείς είμαστε τόσο αδύναμοι;

Μήπως κάποιοι από εμάς άνοιξαν την κερκόπορτα και εισέβαλαν και βεβηλώνουν ασύδοτοι το νησί;

Το Μαρτσέλο καταστρέφεται!!! Το πήρατε είδηση;

Και ήταν κάποτε υγροβιότοπος. Ήταν!!!

Τώρα ανασκάπτεται, ισοπεδώνεται και χτίζεται, επειδή οι άρχοντές μας οι δημοτικοί είπαν: « Πόθεν προκύπτει ότι είναι υγροβιότοπος;» Και κατάργησαν το μικρό σημαδάκι στον επίσημο χάρτη της περιοχής.

Και αυτό το σημαδάκι που εξαφάνισαν, εξαφάνισε το Μαρτσέλο. Τι κρίμα!!!

Απρονοησίας το ανάγνωσμα

Είπε ο άφρων: « Τα σκουπίδια στον Μπούγαδο δεν τα βλέπει κανένας.

Άρα δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με αυτά».

Μάταια κάποιοι που έβλεπαν αυτό που θα συμβεί,
προσπάθησαν να τον πείσουν ότι υπάρχει θέμα.

Παρέμεινε αμετάπειστος.

Και τώρα που ήρθε η ώρα της κρίσης τα σκουπίδια τον εκδικούνται.

Η Επικράτειά του, η  κατά δήλωσή του, η «ωραιότερη των Κυκλάδων», μεταμορφώθηκε σε μεγάλο σκουπιδότοπο.

Και ήταν Πάσχα, με χιλιάδες επισκέπτες, που τα έβλεπαν και σχολίαζαν.

«Τι ωραίος τόπος» έλεγαν, «και τι ντροπή, που κάποιοι τον καταστρέφουν!!! Αυτός ο τόπος είναι ακέφαλος; Αρχηγό δεν έχει;»

Και κάποιοι ντόπιοι τους απάντησαν:
«Έχει και παραέχει.
Είναι αυτός που τραγουδάει και χορεύει.
Είναι αυτός που μας λέει παραμύθια που μας αρέσουν.
Είναι αυτός που μας έμαθε να ζούμε με τα σκουπίδια.
Είναι η Πάρος του μέλλοντος.»

Η περίπτωση της Μυκόνου και εμείς

Η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, η ναυαρχίδα της δεξιάς, αναφερόμενη στη Μύκονο και στα όσα συμβαίνουν στο πλέον ανά τον κόσμο γνωστό νησί, στο επί χρόνια τουριστικό μοντέλο, γράφει μεταξύ άλλων σε κύριο άρθρο: «… η Μύκονος είναι πολύτιμο σήμα … από το μέλλον. Δείχνει που κινδυνεύει να καταλήξει ο φυσικός και πολιτιστικός πλούτος της Χώρας».

Και αυτό το μέλλον, που είναι ήδη παρόν στη Μύκονο εδώ και χρόνια, έρχεται με μεγάλη ταχύτητα στο νησί μας.

Το νησί της διασκέδασης και της ακολασίας, όπου η κάθε διαστροφή είναι παρούσα, αρκεί να έχεις λεφτά, το νησί που οι αρχαιολόγοι που το ανέδειξαν τη δεκαετία του ΄50 και του ΄60 τρώνε ξύλο τώρα, επειδή κάνουν τη δουλειά τους, οι φουσκωτοί που όποιος φέρνει αντιρρήσεις, παίζει κορώνα γράμματα τη ζωή του, η ανοχή που δείχνει διαχρονικά η πολιτεία, δημιούργησαν τέτοια και τόση αναρχία, που οι των Εξαρχείων θα τη ζήλευαν, εάν έκαναν μια βόλτα στη Μύκονο.

Και βέβαια δεν μιλάμε για την άναρχη και αυθαίρετη δόμηση, που εκτός από το τείχος του Βερολίνου, τώρα έχουμε καταγεγραμμένο και το τείχος της Μυκόνου.

Από το 2016 οι υπηρεσίες του κράτους «προσπαθούν» να το κατεδαφίσουν και δεν τα καταφέρνουν. Και έχουν περάσει από τότε 7 ολόκληρα χρόνια.

Τα όσα πιο πάνω περιληπτικά περιγράψαμε, έχουν αρχίσει να κάνουν τη εμφάνισή τους και στο νησί μας, επειδή η ανοχή μας περισσεύει.

Στις μέρες μας, που το χρήμα αποτελεί θεότητα που τη λατρεύουμε, που ξεπουλάμε τη γη των πατέρων μας, που χτίζονται βίλες πολυτελείας, που αγοράζονται συνειδήσεις από τους ήδη εγκατεστημένους στο νησί μας οικονομικά ισχυρούς, κάτι πρέπει να κάνουμε.

Η μικρή γειτονική μας Σίφνος αντιστέκεται σε ανάλογα φαινόμενα και ζητά να σταματήσει η εκτός οικισμών δόμηση και η νέα μόδα με τα υπόσκαφα.

Η Πάρος διαθέτει ακόμα δυνάμεις, που μπορούν να αντισταθούν σ΄αυτά που έρχονται. Θα το τολμήσουν; Οι δημοτικές εκλογές μας δίνουν τη δυνατότητα για κάτι καλύτερο. Η ψήφος είναι δύναμη.

Θα την αξιοποιήσουμε;

Ξεκίνησε το δούλεμα

 

Τι καλά θα ήταν αν είχαμε κάθε χρόνο αυτοδιοικητικές εκλογές.

Τώρα γιατί κάναμε αυτή τη σκέψη. Μα γιατί κάθε 4 χρόνια παραμονές εκλογών ο Δήμαρχος θυμάται την Παροικιά.

Αυτές τις μέρες υπογειώνει 2 κάδους απορριμμάτων.

Θυμίζουμε ότι στο τέλος της προηγούμενης τετραετίας πλακόστρωσε την πλατεία του Αγίου Νικολάου στο λιμάνι.

Οι εκλογές σε εθνικό και τοπικό επίπεδο πάντοτε αποτελούν λόγο για κάποια έργα μικρής κλίμακας και για εξαγγελίες μεγάλων πλην όμως σε μέλλοντα και μακρινό χρόνο.

Και βέβαια τον πρώτο λόγο έχει το ρουσφέτι, που, εάν είχαμε σύγχρονο κράτος, δεν θα είχε λόγο ύπαρξης.

Όσον αφορά το κυκλοφοριακό πρόβλημα που έκανε πάλι την εμφάνισή του, ιδιαίτερα στον περιφερειακό της Παροικιάς, ούτε λέξη. Το άφησε και έγινε καυτή πατάτα για τους επόμενους.

Όλα εκ του προχείρου

 

Η προσφυγή γονέα μαθητή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου κατά της μετεγκατάστασής του Ωδείου έβγαλε στην επιφάνεια την προχειρότητα με την οποία η δημοτική αρχή αντιμετωπίζει τις υποθέσεις του δήμου.

Μια σοβαρότατη επιτροπή που αξιολογεί την καταλληλότητα των δημοτικών κτηρίων, ενώ ήταν κολοβή, δηλ. με μειωμένη σύνθεση, άρα μη νόμιμη, έκρινε κατάλληλο το κτήριο που πρόκειται να μεταστεγάσει το δημοτικό Ωδείο.

Και τώρα τι γίνεται;

Πάνω από δύο χρόνια είχε στη διάθεσή της η δημοτική αρχή, για λύσει το πρόβλημα της στέγασης της πολεοδομίας.

Και όταν η κατάσταση έφτασε στο μη παραπέρα, βρήκε τη λύση:
Να ξεσπιτώσει το Ωδείο!

Η απειλή, ότι οι υποθέσεις των δημοτών που σχετίζονται με την πολεοδομία θα διεκπεραιώνονται από υπηρεσίες των Αθηνών, εάν δεν βρεθεί κτήριο, δεν πείθει.

Κτήρια υπάρχουν για την εγκατάσταση της πολεοδομίας, ως προσωρινή λύση.

Π.χ. είναι το κτήριο που στεγάζει την κοινότητα Πάρου, που ελάχιστα χρησιμοποιείται, είναι ο όροφος πάνω από το ΚΑΠΗ, είναι το ακίνητο που νοικιάζει ο δήμος στον περιφερειακό της Παροικιάς και ως ίσως μόνιμη λύση, το κτήριο Περαντινού πλησίον του δημαρχείου, που είναι κλειστό και ερειπωμένο, αφού γίνουν οι απαραίτητες εργασίες.

Τα παραπάνω τα αναφέρουμε σαν πιθανά, και μόνο και για να δείξουμε ότι υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις για εξέταση, αλλά η δημοτική αρχή, εκτός των άλλων, επέλεξε αυτήν που κατα τη γνώμη της θα ήταν η καλύτερη.

Και ως συνήθως, έκανε λάθος.

Πάρος με ευθύνη και ενότητα: Δελτίο τύπου για την πολεοδομία/κτήριο μουσικής.

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πάρος, 6 Απριλίου 2023

Η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου βρίσκεται υπό κατάληψη από τους εργαζόμενους στην Πολεοδομία η οποία ακόμη δεν έχει βρει στέγη. Οι γονείς των μαθητών στο Δημοτικό Ωδείο απευθύνθηκαν με επιστολή τους στην Εισαγγελία για το θέμα της μετεγκατάστασης του Ωδείου που αποφάσισε η Δημοτική Αρχή, προκειμένου στο σημερινό κτίριο του Ωδείου να στεγαστεί η Πολεοδομία.

Εδώ και χρόνια γνωρίζουμε ότι πρέπει να δημιουργηθεί Πολεοδομική Υπηρεσία στον Δήμο Πάρου και η Δημοτική Αρχή δεν έχει κάνει κανένα σχεδιασμό για την στέγασή της. Εδώ και χρόνια η Πάρος μέχρι και το τέλος του 2022, παρότι είναι το νησί με τις περισσότερες άδειες ετησίως, εξυπηρετούνταν πολεοδομικά από τον Δήμο της Νάξου.

Έτσι πορεύθηκε μέχρι σήμερα η παράταξη του Μάρκου Κωβαίου, ως Δημοτική Αρχή, σε όλα τα θέματα. Από τα πιο απλά και καθημερινά μέχρι τα πιο σημαντικά. Απουσία σχεδιασμού και ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού.

Για το θέμα του Ωδείου ο Συνδυασμός μας «Πάρος με Ευθύνη και Ενότητα» έχει πάρει ξεκάθαρη θέση. Το Δημοτικό Ωδείο να παραμείνει στον χώρο που είναι το κτίριο που στεγάζεται όλα τα χρόνια της λειτουργίας του. Δεν πρέπει να υπάρξει καμία έκπτωση στις προϋποθέσεις λειτουργίας του.

Είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια του Δημάρχου με πολλές και συντονισμένες κινήσεις να υποβαθμίσει το Δημοτικό Ωδείο όπως άλλωστε και τα Εικαστικά Εργαστήρια με στόχο να τα οδηγήσει σε μαρασμό και κλείσιμο. Η καλλιτεχνική εκπαίδευση για τον σημερινό Δήμαρχο είναι ένα επαχθές βάρος το οποίο φροντίζει να πετάξει από πάνω του. Η γειτνίασή του με τα παιδιά του Δημοτικού Ωδείου τόσα χρόνια τον άφησε παγερά αδιάφορο.

Στρατευόμαστε αταλάντευτα και μαχητικά στο πλευρό των μαθητών και των γονιών που παλεύουν για την παραμονή του Δημοτικού Ωδείου στον υπάρχοντα χώρο.

Από το Γραφείο Τύπου

Για την υγεία ρε γαμώ το

Όταν εμείς ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για να υποδεχτούμε τους επισκέπτες του Πάσχα με το Κέντρο Υγείας αποδυναμωμένο και χωρίς βασικές ειδικότητες γιατρών, σε άλλες περιοχές της Χώρας οι κάτοικοι κινητοποιούνται για τη στελέχωση με ιατρικό προσωπικό των δικών τους Κέντρων Υγείας.

Στο Λαύριο το εργατικό κέντρο και άλλοι συλλογικοί φορείς κινητοποιούνται, γιατί τους λείπουν γιατροί γενικής ιατρικής και θα τους λείψει η παιδίατρος , στη Λέσβο γίνονται κινητοποιήσεις επειδή δεν συμπληρώνονται τα κενά σε γιατρούς στα Κέντρα Υγείας Μυτιλήνης, Καλλονής και Αντίσσας, στα Γρεβενά και στα Σέρβια ομοίως. Και σε όλες αυτές τις περιοχές που αναφέραμε, σε απόσταση το πολύ μιας ώρας υπάρχουν νοσοκομεία για να μεταφερθούν τα έκτακτα ιατρικά περιστατικά, που χρήζουν νοσοκομειακής νοσηλείας.

Και εμείς εδώ τι κάνουμε; Είμαστε απλά παρατηρητές που Βλέπουν τους γιατρούς, στο δικό μας Κέντρο Υγείας, να παλεύουν με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν και να σώζουν ζωές, βλέπουμε να χάνονται ζωές, που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, βλέπουμε τους νεφροπαθείς μας τρις της εβδομάδος, βρέξει χιονίσει, να ταξιδεύουν για τη Νάξο και τα πλωτά να ταξιδεύουν για τη Σύρο, όταν το επιτρέπει ο καιρός.

Προφανώς έχουμε εθιστεί εις το επικινδύνως ζην και απλά έχουμε περιοριστεί σε διαπιστώσεις και σε κατάθεση καημών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Καιρός και για κάτι άλλο, πιο έντονο, πιο δυναμικό που θα υποχρεώσει το κράτος των Αθηνών να ασχοληθεί και με τα νησιά μας. Αυτό το κράτος της ντροπής δεν μας αξίζει.

Το κοιμητήριο της Παροικιάς δεν έχει άλλο χώρο ενταφιασμού

Το δεύτερο κοιμητήριο που θα καλύπτει τις ανάγκες της Παροικιάς και της Νάουσας είναι πλέον τελείως απαραίτητο. Δεν υπάρχει άλλος χώρος ενταφιασμού.

Και είναι άξιον απορίας γιατί η δημοτική αρχή δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα.

Τι περιμένει να συμβεί; Αυτό που συμβαίνει με τα κοιμητήρια της Αθήνας; Να έχουμε άταφους τους νεκρούς μας για μέρες;

Δόξα τω Θεώ εκτάσεις πολλές διαθέτει η Ι. Μ. Λογγοβάρδας και εκτιμούμε ότι δεν θα έχει αντίρρηση για τη δημιουργία του κοιμητηρίου στην περιοχή της.

Άλλωστε οι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη από τις συγχωρητικές ευχές των μοναχών.

Αλλά εάν υπάρχουν αντιρρήσεις, υπάρχει και η δυνατότητα αγοράς της απαιτούμενης έκτασης από το δήμο ή και της απαλλοτρίωσης.

Είναι ντροπή να μην φροντίζουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν αναχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο.

Ο σεβασμός στους νεκρούς μας πέραν όλων των άλλων είναι και πράξη πολιτισμού.

Εάν η δημοτική αρχή συνεχίζει να αδιαφορεί, ας φέρει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο η αντιπολίτευση. Και εν πάση περιπτώσει ας είναι μεταξύ άλλων και στο προεκλογικό πρόγραμμα των δημοτικών παρατάξεων.

Εμπορικό λιμάνι χωρίς δρόμο, δεν γίνεται

 

Για αποφυγή προεκλογικών παραπλανήσεων, θεωρούμε ότι τα αυτονόητα, ΠΡΕΠΕΙ να επαναλαμβάνονται.
Αναφέρει λοιπόν ο κ. Έπαρχος:
«…Ακόμη είναι αυτονόητο ότι η δημοπράτηση του έργου (Σ.Σ. Εμπορικό Λιμάνι στη θέση Βαρούχας/Καμινάκι) δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν ολοκληρωθούν τα έργα όχι μόνο της Α’ Φάσης αλλά και της Β’ Φάσης. Κατόπιν αφού ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίες θα πρέπει να ενταχθεί σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα για να μπορεί να ακολουθήσει η δημοπράτηση του έργου από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών….»

Ένας άλλος σοβαρός λόγος που το έργο του εμπορικού λιμανιού μπορεί να σκαλώσει, είναι το πρόβλημα του δρόμου από και προς το λιμάνι. Καμιά μελέτη δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, εάν δεν υπάρξει οριστική χάραξη του δρόμου και δεν εγκριθούν οι σχετικές απαλλοτριώσεις.

Το έργο θα σέρνεται για χρόνια και η κατάσταση στο λιμάνι της Πάρου χρόνο με το χρόνο θα επιδεινώνεται.

Όμως η δεύτερη θαλάσσια πύλη της Πάρου είναι αναγκαία και θα δημιουργήσει οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή και δυνατότητα ακτοπλοϊκής σύνδεσης με τα γύρω νησιά, εκεί που πριν λίγα χρόνια υπήρχε ο σκουπιδότοπος και τώρα προγραμματίζεται η επέκταση του βιολογικού καθαρισμού.

Γιατί το λιμενικό αυτό έργο, μπορεί να έχει ως τίτλο την εμπορική χρήση, αλλά στη μελλοντική του εξέλιξη θα χαρακτηριστεί ως λιμάνι μεικτής χρήσης.

Πάντως και προς καθησύχαση τόσο των ανησυχούντων όσο και των υποστηρικτών, το έργο, εάν θα γίνει, αυτό θα συμβεί πέραν της 15ετίας, όταν κάποιοι από εμάς θα βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα.

Και μέχρι τότε, έτσι που τρέχει η τεχνολογία, πολλά θα έχουν αλλάξει και μπορεί να μην χρειάζεται καν η κατασκευή του.

Στην Ελλάδα ζούμε…

Επάγγελμα: Αρχαιολόγος

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗ Ανασκαφές με σπουδαίες ανακαλύψεις. Μουσεία με πρωτοποριακές αρχαιολογικές εκθέσεις. Έρευνα βιβλιοθήκης και βαρυσήμαντες επιστημονικές δημοσιεύσεις. Αυτά είναι τα όνειρα των πτυχιούχων αρχαιολογίας μετά τις σπουδές τους. Πόσοι από αυτούς βρίσκουν τελικά μόνιμη δουλειά ως αρχαιολόγοι; Ένα ελάχιστο ποσοστό, που ίσως δεν ξεπερνά το 1% των πτυχιούχων αρχαιολογίας στην Χώρα μας. Ένα κάπως μεγαλύτερο ποσοστό αρχαιολόγων εργάζεται ως έκτακτο (συμβασιούχοι) στο κράτος και σε ιδιωτικά έργα, σε συνθήκες ακραίας εργασιακής επισφάλειας. Οι «τυχεροί» που κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και αναλαμβάνουν μόνιμη θέση αρχαιολόγου σε μια Εφορεία Αρχαιοτήτων έχουν θεωρητικά την ευκαιρία να κάνουν όλα όσα περιγράψαμε στην αρχή, μόνο που αυτή δεν είναι η κύρια απασχόλησή τους.

Καλούνται ταυτόχρονα να ασκήσουν την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω διοικητικών μέτρων, η οποία παράγει έναν τεράστιο γραφειοκρατικό όγκο, που απορροφά το 90-100% του διαθέσιμου υπηρεσιακού χρόνου. Οι αρχαιολογικές έρευνες, οι δημοσιεύσεις και οι μουσειακές εκθέσεις, γίνονται συνήθως το απόγευμα, σε απλήρωτες υπερωρίες και σε ερευνητικές άδειες.

Η προσγείωση στην πραγματικότητα της λειτουργίας της αρχαιότερης και μεγαλύτερης επιστημονικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Κράτους επιβάλλει οι αρχαιολόγοι να γνωρίζουν όχι μόνο την αρχαιολογική αλλά και την οικοδομική και περιβαλλοντική νομοθεσία. Καλούνται να διεκπεραιώσουν χιλιάδες οικοδομικές υποθέσεις που βρίσκονται σε περιβάλλον μνημείων, ελέγχους «τακτοποιήσεων» αυθαιρέτων, λειτουργίας «καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος», να εγκρίνουν μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ταυτόχρονα, για να υλοποιήσουν μεγάλα αρχαιολογικά έργα μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων, όπως αναστηλώσεις ή νέες μουσειακές εκθέσεις, ένας ακόμη τεράστιος γραφειοκρατικός φόρτος έρχεται να προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν συμπλήρωμα της δουλειάς στο πεδίο: αυτοψίες στις οικοδομές που πολλές φορές καταλήγουν σε σήματα διακοπής εργασιών όταν γίνονται εκσκαφές χωρίς αρχαιολογική παρακολούθηση, οι οποίες εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την καταστροφή αρχαιοτήτων. Έλεγχος οικοδομικών εργασιών σε ανακαινίσεις κτηρίων μεσαιωνικών οικισμών, όπως οι Χώρες στα Κυκλαδονήσια, που μπορεί να αλλοιώσουν το διατηρητέο ιστορικό δομημένο περιβάλλον. Εκθέσεις αυτοψίας, καταθέσεις και μηνυτήριες αναφορές στην ημερήσια διάταξη.

Καθώς η εφαρμογή της αρχαιολογικής νομοθεσίας παράγει εύλογες καθυστερήσεις ή επιβάλλει την αλλαγή σχεδιασμών σε ένα δημόσιο ή ιδιωτικό έργο, ο αρχαιολόγος οφείλει να παράσχει κάθε δυνατή πληροφόρηση προς τους εκάστοτε εμπλεκόμενους (άλλες Κρατικές Υπηρεσίες, Τοπικές Αρχές, ιδιώτες, Μηχανικοί), ώστε να τεκμηριώνονται επαρκώς οι παρεμβάσεις υπέρ των αρχαιοτήτων, οι οποίες αυτονόητα μπορεί να προκαλούν δυσαρέσκεια στους ενδιαφερόμενους.

Όταν ένας αρχαιολόγος ξεκινά την καριέρα του στο ερώτημα τι είναι η αρχαιολογία; Επάγγελμα ή πάθος; Απαντά αβίαστα το δεύτερο, καθώς η εξερεύνηση του παρελθόντος και η ανακάλυψη της ανασκαφής ασκεί απαράμιλλη γοητεία, πολύ πέρα από την όποια επαγγελματική ικανοποίηση. Η ίδια ερώτηση, μετά από κάποια χρόνια τριβής στην αρχαιολογική καθημερινότητα που περιγράψαμε παραπάνω, οδηγεί ακριβώς στην ίδια απάντηση. Μόνο που τώρα το πάθος του αρχαιολόγου δεν είναι γι’ αυτό που ανακάλυψε, αλλά γι’ αυτό που έσωσε από την καταστροφή.

Τι είναι άραγε αυτό που μεταμορφώνει επιστήμονες με πολλαπλούς μεταπτυχιακούς τίτλους και διδακτορικά ώστε αυτοί να αφοσιώνονται με τέτοιο πάθος σε ένα άχαρο, κατά κοινή ομολογία, και, μετά τα τελευταία γεγονότα, και επικίνδυνο κυνηγητό μπροστά από μπουλντόζες και καταπατητές; Η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι ότι εμπνέονται από το κυρίαρχο πνεύμα και την θεσμική μνήμη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, ενός φορέα με στιβαρή θεσμική υπόσταση που επιμένει να υπερασπίζεται ένα δημόσιο αγαθό, όπως η πολιτιστική κληρονομιά, και να επιβιώνει μέσα στον ωκεανό των ανάπηρων θεσμών του ελλαδικού παραδείγματος. Ο κ. Δημήτρης Αθανασούλης είναι έφορος Αρχαιοτήτων Κυκλάδων

#archaeology #culturalheritage Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων Ephorate of Antiquities of Cyclades Angeliki Kottaridi Depkaergazomenoi Depkaergazomenoi #cyclades #mykonos #history #greekislands #museum #monument #culture Πηγή

Μικροψυχίας το ανάγνωσμα

Όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε. Υπάρχουν και στην Πάρο μονοπώλια.