Πάρος: Ανήλικος χτύπησε με γροθιές γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι

Πρωτοφανής επίθεση σε ηλικιωμένη που αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα

Ανάστατη είναι η τοπική κοινωνία της Πάρου από πρωτοφανή επίθεση που δέχθηκε ηλικιωμένη με κινητικά προβλήματα, καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, από ανήλικο.

Σύμφωνα με το cyclades24, η 62χρονη που πριν από έναν χρόνο έχασε τον γιο της σε θανατηφόρο τροχαίο, το Σάββατο το μεσημέρι, όταν επέστρεφε το κοιμητήριο της Πάρου, δέχθηκε επίθεση από ανήλικο Ρομά.

Το περιστατικό συνέβη στην πλατεία της Εκατονταπυλιανής όπου ο ανήλικος τη χτυπούσε με γροθιές. Η γυναίκα ζητούσε βοήθεια και αφού έγινε αντιληπτή από περαστικούς κατάφερε να ξεφύγει και να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Στη συνέχεια, η 62χρονη πήγε έντρομη στο αστυνομικό τμήμα του νησιού για να καταγγείλει το γεγονός, ωστόσο δεν κατέθεσε μήνυση, φοβούμενη τις απειλές που δέχτηκε από τον ανήλικο που τη χτύπησε.

Πηγή

(Η συνοδευτική φωτογραφία είναι από παλιότερο περιστατικό (2021), όπου ξυλοκοπήθηκαν αστυνομικοί μέσα στο Α.Τ. Πάρου.)

Καλά πάμε...

Πυρ ομαδόν, και εδώ

 

Οι φίλοι της Δημοτικής παράταξης Πάρος επιμένουμε στην πράξη, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τα κεκτημένα τους.

Ο Κώστας Ροκονίδας ασκεί όπως πάντα, μια σοβαρή, στιβαρή και πάντα επιβεβαιούμενη αντιπολίτευση, υποχρεώνοντας πολλές φορές με το στανιό, την ‘πράξη’ να πράξει το σωστό, ενώ ο Κώστας Μπιζάς μετά την δυνατή είσοδο στα δημοτικά δρώμενα, συνεχώς αυξάνει την εδραίωση και επιβεβαίωση του, συγκεντρώνοντας στελέχη φρέσκα και παλιά, με ανοιχτά και ικανά μυαλά, πέρα και πάνω από κομματικές αλυσίδες.

Αυτό ενοχλεί και ανησυχεί. Και επιστρατεύονται τα πάντα. Από όλες τις πλευρές.
Αλλά, όπως δεν μπορείς να πουλήσεις ψυγείο σε Εσκιμώο, έτσι δεν μπορείς να κρύψεις και την πραγματικότητα από τους Παριανούς, όσο και αν προσλαμβάνεις επιστρατεύεις κονδυλοφόρους εκτός Πάρου.

Και η πραγματικότητα είναι ότι στην πράξη, η ‘Πράξη’ καταρρέει σε όλα τα μέτωπα. Η επικοινωνιακή έκρηξη των τελευταίων ημερών (που θα γιγαντωθεί μέχρι τον Οκτώβρη), προσπαθεί να παρουσιάσει την Πάρο σαν το ιδανικό μέρος για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της και την ‘πράξη’ να έχει πρόγραμμα. Κείμενα που είναι σαν να γράφονται από περιστασιακούς επισκέπτες που αγνοούν πλήρως την σκληρή (για τους Παριανούς) πραγματικότητα, βομβαρδίζουν για το παραμικρό τα ΜΜΕ και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, με τον Δήμαρχο να έχει μετατραπεί σε Άνθρωπο Ορχήστρα.
Και αυτό γιατί όσες ικανότητες και να έχει, οδηγήθηκε μόνος του σε επιχειρησιακό αδιέξοδο.

Επί δύο (συν μία) φορές, έχτιζε και χτίζει τον συνδυασμό του, όχι με γνώμονα ‘τι μπορεί να προσφέρει στον τόπο’, αλλά ‘πόσους ψήφους θα μου φέρει’.
Το σύστημα δούλεψε μέχρι τώρα. Εξελέγη. Αλλά μετά δεν μπορούσε να κάνει δουλειά, γιατί οι δυνατότητες των στελεχών του σταματούσαν ακριβώς εκεί, στην συγκέντρωση ψήφων!

Χαρακτηριστική η φωτογραφία του σε ένα γραφείο γεμάτο χαρτιά, ενώ είμαστε στο 2023.
Στους οπαδούς του, προσπαθεί να δείξει ότι δουλεύει για το καλό της Πάρου.
Στους υπόλοιπους, δείχνει ότι έχει αποτύχει πλήρως στην διαχείριση της οργάνωσης του Δήμου, αφού όλη η χαρτούρα θα έπρεπε να διαχειρίζεται ή από τους Υπαλλήλους που με δική του αποκλειστικά υπαιτιότητα, έχουν φτάσει σε πραγματικό αδιέξοδο ή από τους 5 Αντιδημάρχους, πριν φτάσει κάτι στα χέρια του για τελική υπογραφή.

Τα λάθη φαίνεται ότι δεν τους διδάσκουν απολύτως τίποτα. Το θλιβερά αστείο βέβαια είναι, ότι η ‘Πράξη’ κατηγορεί για έλλειψη πολιτικής και προγράμματος τους άλλους, την στιγμή που συνεχώς αποδεικνύεται ότι έχει αποτύχει παταγωδώς και στα δύο.
Κοινώς, ο Μάρκος με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγεια.
Αυτά φυσικά τα παθαίνεις, όταν τα καλοχτενισμένα κείμενα γράφονται εκτός Πάρου.

Κάπως έτσι μπερδεύεται και η Πούντα με τον Παρασπόρο.

Διακρίνω την δημιουργία νέας λαϊκής ρήσης, που τουλάχιστον τοπικά, θα αντικαταστήσει την άλλη, την άσεμνη, με την βούρτσα.

Προσεγγίζοντας το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα

 

Μέρες μπορούμε να γράφουμε και να αναλύουμε το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα. Άλλωστε δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να περιγράψεις και να αναλύσεις το τι συνέβη.

Σ΄αυτές τις εκλογές ο μεγάλος αντίπαλος όλων των κομμάτων ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι μαζί μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου, υπήρξαν χορηγοί της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμοίρασε τα ιμάτιά του δεξιά και αριστερά, με την αλλοπρόσαλλη προεκλογική του τακτική και τη ηχηρή πολυφωνία του, που πέρασε στο εκλογικό σώμα ως ένα κόμμα «σκορποχώρι». Και οι αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις στελεχών του, όπως αυτές του Κατρούγκαλου, τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, συνέβαλαν στην απόφαση της μεσαίας τάξης να μετακομίσει στη Ν.Δ. μαζικά και μικρό μέρος της στο ΠΑΣΟΚ.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβισμένος στα ιδεολογήματά του, καθιέρωσε το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Ένα σύστημα που ευνοεί την πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων και το οποίο δημιούργησε πειστική εικόνα, ότι οδηγούμαστε σε ακυβερνησία, αφού κανένα κόμμα δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του για κυβερνητική συνεργασία.

Αντίθετα η Ν.Δ. με τη στήριξη των περισσότερων Μ.Μ.Ε. πρόβαλε την αναγκαιότητα αυτοδύναμης κυβέρνησης, προσφέροντας στο εκλογικό σώμα εναλλακτική λύση μπροστά στο φάσμα της ακυβερνησίας.

Το εκλογικό σώμα τρόμαξε και κατάπιε αμάσητα τις υποκλοπές, την τραγωδία των Τεμπών, την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις πείνας.

Είπε με την ψήφο του:
Καλύτερα μια σταθερή κυβέρνηση, παρά ακυβερνησία.

Μετά το συντριπτικό για το ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσμα, το κόμμα αυτό οδεύει σε ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση, αφού η εσωστρέφεια που το χαρακτηρίζει θα του στερήσει τη δυνατότητα να καταστήσει διαχειρίσιμη τη μεγάλη ήττα που υπέστη.

Και λίγα για τα άλλα κόμματα.
Το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ πανηγυρίζουν για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Πανηγυρίζει και ο Βελόπουλος με την Ελληνική Λύση που διασώθηκε. Η μεγάλη εικόνα με το μεγάλο ποσοστό που πήρε η Ν.Δ. τους αφήνει σχεδόν αδιάφορους.
Όλα δε τα μικρά κόμματα, που συγκέντρωσαν το αξιόλογο ποσοστό του 16% μεταξύ των οποίων και το ΜΕΡΑ25, παρέμειναν εκτός βουλής.

Τέλος, όσον αφορά τους δημοσκόπους έπεσαν για άλλη μια φορά έξω. Κανένας τους δεν προσέγγισε το ποσοστό της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ραντεβού στις 2 Ιουλίου;

 

Τα δεκάδες κόμματα και κομματίδια που διεκδικούν την ψήφο μας, κατέδειξαν ότι ο εγωκεντρισμός, που αποτελεί χαρακτηριστικό της φυλής μας, καλά κρατεί.

Απλή αναλογική σημαίνει συνεργασία των κομμάτων που έχουν συγγενικά προγράμματα και τέτοια υπάρχουν, που μπορούν να τα βρουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Αυτό άλλωστε υπαγορεύει η κοινή λογική, που στις μέρες μας είναι δυστυχώς απούσα, με παρούσα όμως την εγωπάθεια που πλεονάζει στον πολιτικό μας βίο και είναι ισχυρότερη, ακόμα και όταν διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της Χώρας.

Έτσι, παρά τις αυριανές εκλογές της απλής αναλογικής , κυβέρνηση δεν πρόκειται να προκύψει και αυτός είναι ο λόγος που οδεύουμε με βήμα ταχύ προς την 2^α Ιουλίου με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής που και πάλι, όπως τα κάναμε, υπάρχει η πιθανότητα να μην προκύψει κυβέρνηση και να πάμε σε τρίτες εκλογές.

«Τα παιδία παίζει», αριστερά και δεξιά, όταν βρισκόμαστε στα πρόθυρα τρίτου παγκόσμιου πολέμου, όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση απειλεί τις πιο ευάλωτες οικονομίες, όπως είναι δική μας, όταν η Τουρκία κυβερνιέται από έναν πανίσχυρο ισλαμικό ηγέτη, που μας παίζει κομπολόι, επειδή εμείς αδυνατούμε να χαράξουμε εξωτερική πολιτική σε βάθος χρόνου.

Αυτές δεν είναι διαπιστώσεις δικές μας, αλλά έγκυρων πολιτικών αναλυτών, που εμείς τους έχουμε εξαφανίσει από τα δελτία ειδήσεων, που έχουν γεμίσει τον εγκέφαλό μας με σανό.

Η Χώρα μας βρίσκεται σε παρακμή, όπου και αν κοιτάξεις, με κύρια ευθύνη των πολιτικών μας, που κρύβουν την αλήθεια, για μια καρέκλα εξουσίας, όσο μικρή και να είναι, αρκεί να συνεχίζουν να αρμέγουν τη δόλια χώρα μέχρι να βγάλει αίμα.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα:

Μα όλοι ίδιοι είναι;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Σε όλους όμως αναλογεί μερίδιο ευθύνης.
Και οι κυβερνώντες έχουν το μεγαλύτερο.

Εκλογές βουβές, που μπορεί να κρύβουν εκπλήξεις.

 

Στις εκλογές της γειτονικής Τουρκίας η ένταση, το πάθος, ο φανατισμός, οι τεράστιες συγκεντρώσεις, περίσσεψαν.

Στη δική μας Χώρα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Τρεις μέρες πριν από τις εκλογές δεν σαλεύει φύλλο.

Κάτι συμβαίνει, που δεν το έχουμε πάρει είδηση.

Δεν μπορεί ξαφνικά να γίναμε βόρειοι ευρωπαίοι.

Η ράτσα μας αρπάζει εύκολα φωτιά. Μια σπίθα αρκεί. Και τώρα που συμβαίνουν τόσα και τόσα, τέτοια απάθεια; Τέτοια αδιαφορία;

Τα κόμματα δεν βρίσκουν ή με μεγάλη δυσκολία βρίσκουν αντιπροσώπους για τα εκλογικά τμήματα.

Δεν γνωρίζουμε σε τι ποσοστό θα κυμανθεί η αποχή.

Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι νέοι μας.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν, μεγάλη κινητικότητα εμφανίζει το πλήθος των μικρών ή των μικροσκοπικών κομμάτων.

Που βρέθηκαν τόσοι αρχηγοί;

Και έχουν στις ομιλίες τους, στο YouTube, τέτοια και τόση σιγουριά, που όταν τους ακούς, έχεις την αίσθηση, ότι τους ακολουθούν δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρων. Και το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι μπορούν να λύσουν ακόμα και το πιο σύνθετο πρόβλημα αμέσως, εάν γίνουν πρωθυπουργοί.

Στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας γίνεται χαμός. Και δεν έχουν όλοι το σύνδρομο του Δελαπατρίδη. Υπάρχει το κόμμα του καθηγητή της ιατρικής Δημήτρη Κούβελα με τις διαφωτιστικές ομιλίες του την περίοδο της πανδημίας, καθώς και το κόμμα «Νίκη» του δασκάλου Δημήτρη Νατσιού, που στηρίζεται από μεγάλη μερίδα μητροπολιτών και κλήρου, το οποίο εμφανίστηκε ξαφνικά στις δημοσκοπήσεις με 1,7%, και στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ άλλο ένα πλήθος μικρών κομμάτων, από τα οποία το κόμμα «Πλεύση ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου εμφανίζεται με αξιώσεις στις δημοσκοπήσεις.

Η απλή αναλογική δημιούργησε πανσπερμία κομμάτων, τα οποία αφαιρούν ποσοστά από τα κόμματα εξουσίας, τα οποία, αν και μοιάζει απίθανο, ίσως να κατέβουν και κάτω από όριο του 30%.

Σε αυτές τις εκλογές η χαλαρή ψήφος, ίσως να κρύβει εκπλήξεις. Ίσως το «όλοι ίδιοι είναι» να έχει περάσει σε μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος και οι εκλογολόγοι να μην το έχουν πάρει είδηση. Πάντως όπως και να έχει, το πολιτικό μας σύστημα έχει πρόβλημα και αυτό μάλλον θα φανεί το βράδυ της Κυριακής.

Ευγενική Υπενθύμιση

 

Ν. 4819/2021 (ΦΕΚ A 129 - 23.07.2021)

Άρθρο 48.

Υποχρεώσεις συλλογής και μεταφοράς αμιάντου και λοιπών επικίνδυνων αποβλήτων (Παρ. 1 του άρθρου 15 της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ)

…
7. Οι εταιρείες ή οργανισμοί που διαθέτουν ή διαχειρίζονται δίκτυα ύδρευσης ή αποχέτευσης, οι σωλήνες των οποίων περιέχουν αμίαντο, μετά την εκτέλεση εργασιών επισκευής, αφαίρεσης ή αντικατάστασης τμημάτων σωληνώσεων, υποχρεούνται να μεριμνούν οι ίδιες αμελλητί για την ασφαλή συλλογή και μεταφορά των επικίνδυνων αποβλήτων, από φυσικά ή νομικά πρόσωπα δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου που διαθέτουν σχετική άδεια, σύμφωνα με το άρθρο 52.

Εφόσον τεκμηριώνεται από τη σχετική εκτίμηση του κινδύνου του άρθρου 3 του π.δ. 212/2006 (Α’ 212) ότι οι εργασίες επισκευής και αντικατάστασης των σωληνώσεων συνιστούν σποραδική και μειωμένης έντασης έκθεση των εργαζομένων κατά την έννοια της παρ. 2 του άρθρου 3 του ιδίου Προεδρικού Διατάγματος, τότε οι εργασίες αυτές είναι δυνατόν να εκτελούνται από το προσωπικό των εταιρειών αυτών ή αντίστοιχων εργολάβων, χωρίς να απαιτείται να διαθέτουν άδεια ίδρυσης και λειτουργίας επιχείρησης που δραστηριοποιείται στην εκτέλεση εργασιών διαχείρισης αμιάντου (ΕΑΚ) κατά την έννοια της υπ’ αρ. 4229/395/2013 κοινής απόφασης των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και Υγείας (Β’ 318), όπως εκάστοτε ισχύει. Η ως άνω εξαίρεση δεν αίρει σε καμία περίπτωση τις υποχρεώσεις του εργοδότη για τη λήψη όλων των προβλεπόμενων προληπτικών και προφυλακτικών μέτρων του π.δ. 212/2006 για την προστασία των εργαζομένων.

Αν δεν είναι μαζοχισμός, τι άλλο μπορεί να είναι;

Σε έναν ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο, που χτίζονται συμμαχίες χωρίς ιδεολογικές συγγένειες, αλλά με βάση τα συμφέροντα του ισχυρότερου εταίρου, με μια Ευρώπη θεραπαινίδα των ΗΠΑ που σπρώχνουν τα πράγματα σε παγκόσμια σύρραξη, με την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή, εάν συμβεί το αδιανόητο, εμείς ζούμε στο μικρόκοσμό μας, μ' έναν προεκλογικό αγώνα που δεν έχει, ή έχει ελάχιστα σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.

Ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, μισθοί και συντάξεις πείνας, πλούτος σε λίγα χέρια, Εθνικό Σύστημα Υγείας σε διάλυση, εργασιακός μεσαίωνας, και δημοκρατικό έλλειμμα παντού.

Και εμείς, αν αληθεύουν οι δημοσκοπήσεις, πορευόμαστε προς την κάλπη για να επιβραβεύσουμε τα παραπάνω.

Αν αυτό δεν είναι μαζοχισμός, τι άλλο μπορεί να είναι;

Η 21η του Μάη απέχει μόνο 9 μέρες

 

Έχουν απλωθεί πολλά τυράκια, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις η φάκα είναι ορατή.

Οι υποψιασμένοι έχουν πολλαπλασιαστεί και δεν τσιμπάνε κάθε φορά που τους προσφέρεται κάποιο δωράκι με αντάλλαγμα την ψήφο τους.

Η αξιοπιστία των πολιτικών μας έχει πρόβλημα.

Υπόσχονται πολλά, αλλά η μετεκλογική πραγματικότητα ελάχιστα θα επιτρέψει να γίνουν.

Έχουν φροντίσει γι΄αυτό οι δανειστές μας, που έχουν κατοχυρώσει με νόμους του ελληνικού κοινοβουλίου την επιστροφή των δανεικών τους.

Οδεύουμε προς τις κάλπες και το προεκλογικό μενού περιέχει ελάχιστα από τα ουσιώδη, πασπαλισμένα ολίγον με σκάνδαλα, όπως είναι οι υποκλοπές, οι απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους και η ξευτίλα της χώρας σε όλη την Ευρώπη από τα έργα και τις ημέρες των ευρωβουλευτών μας, όλων των αποχρώσεων.

Ακούσατε κουβέντα για τον πόλεμο της Ουκρανίας, που σταδιακά εξελίσσεται σε τρίτο παγκόσμιο;

Σας είπαν ότι ο μέσος όρος ζωής κάθε στρατιώτη και από τις δύο πλευρές σε κάποιες μάχες είναι μόνο 4 ώρες;

Για τα ελληνοτουρκικά έγινε κουβέντα, όταν μετά τις εκλογές στην Τουρκία, θα τα βρούμε μπροστά μας;

Αυτά που ακούμε προσώρας είναι ατάκες, φτηνά ευφυολογήματα και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Το σκάνδαλο με τη Novartis ξεχάστηκε, οι χιλιάδες θάνατοι από τον κορωνοϊό από ελλειμματική περίθαλψη ξεχάστηκαν και μαζί οι κυβερνητικές ευθύνες και τα εξαερωμένα νεανικά κορμιά στα Τέμπη, δεν απασχόλησαν όσο θα έπρεπε τον προεκλογικό πολιτικό λόγο.

Οι πολιτικοί μας τα ξέχασαν, ο λαός τα θυμάται;

Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Η 21^η του Μάη απέχει μόνο 9 μέρες.

Εκλογές; Σοβαρά; Πότε;

 

Κύριε διαχειριστή του blog,

Σε 10 μέρες έχουμε εκλογές.

Το ξέρετε;

Όχι, δεν σας ειρωνεύομαι.

Συμπολίτης μας, βαρυμένος με πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις, σε συζήτηση που είχαμε, μου είπε ότι άκουσε κάτι για εκλογές, αλλά δεν γνωρίζει πότε θα γίνουν.

Τον ενημέρωσα, καθότι πιστεύω ότι είμαι ενεργός πολίτης και πήρα την απάντηση, ότι εάν είναι καλός ο καιρός, θα πάει για ψάρεμα!!!

Του αντέτεινα, ότι αποτελεί ευκαιρία, που μόνο η δημοκρατία του δίνει, να καθορίσει την πορεία της Χώρας και τη δική του και αντί απαντήσεως άρχισε να γελάει.

Και όταν σταμάτησε το γέλιο, μου είπε: «Άκουσε, Φίλε μου, είτε πάω να ψηφίσω είτε όχι, άλλοι κάνουν και θα κάνουν κουμάντο στη Χώρα. Οι Γερμανοί τα αγόρασαν όλα και οι Αμερικάνοι εκτός από τη Λάρισα και τη Σούδα στην Κρήτη, έφτιαξαν και μια τεράστια βάση στην Αλεξανδρούπολη, λόγω Ουκρανίας. Να πάω να ψηφίσω για ποιο λόγο, αφού αυτοί είναι με ή χωρίς εκλογές τα αφεντικά; Δεν πήρες είδηση ότι οι πρεσβείες ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις;»

Όταν έμεινα μόνος με έπιασε μελαγχολία, γιατί κατάλαβα ότι δεν είναι ο μόνος που κάνει τέτοιες σκέψεις. Το πολιτικό μας σύστημα πάει κατά διαόλου και οι πολιτικοί μας δεν έχουν πάρει χαμπάρι, ότι οι πολίτες τους έχουν εγκαταλείψει. Δεν πιστεύουν στην πολιτική και τους πολιτικούς. Αισθάνονται προδομένοι, έχουν κλειστεί στο καβούκι τους και κοιτούν πως θα τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Και αυτό είναι ότι χειρότερο.

Θα πάω να ψηφίζω, έχοντας περιορισμένες ελπίδες, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και χωρίς να μου διαφεύγει, ότι η κρίση που για χρόνια ταλαιπωρεί τη χώρα σε όλους τους τομείς δεν έχει ακόμα πιάσει πάτο. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα προκύψει, χωρίς να υπάρξει κάποια εθνική τραγωδία, όπως συνέβη με την Κύπρο το 1974, που οι γείτονες μας άρπαξαν το μισό νησί.

Φιλικά

Αναγνώστης σας

Το ...κάθε Μαρτσέλο και εμείς

Το Μαρτσέλο καταστράφηκε και μαζί οι μνήμες μας για μια από τις αγαπημένες μας παραλίες.

Δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή. Όταν το θέμα επανήλθε επίμονα στο Δημοτικό Συμβούλιο για «διόρθωση λάθους» στον χωροταξικό χάρτη, έπρεπε να υποψιαστούν οι δημοτικοί μας σύμβουλοι, ότι πίσω από την διόρθωση κρύβονταν συμφέροντα ιδιωτών.

Υπήρξε αφέλεια; Υπήρξε άγνοια των δημοτικών συμβούλων, που δεν προέρχονταν από την Παροικιά και δεν είχαν επαφή με την περιοχή; Και οι προερχόμενοι από την Παροικιά που ψήφισαν; Αυτοί γιατί ψήφισαν; Υπήρξαν όμως και σύμβουλοι που καταψήφισαν και θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε το σκεπτικό της ψήφου τους.

Όμως, όπως και να έχει, το Μαρτσέλο καταστράφηκε. Το μικρό σημαδάκι στο χάρτη με την ένδειξη «υδροβιότοπος» εξαφανίστηκε, όταν, ακόμα και εάν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί (που λέει ο λόγος), αφού η βουλιμία των ιδιωτικών συμφερόντων στο νησί μας είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της από καιρό.

Έπρεπε να είχαμε σώσει την περιοχή και δεν το πράξαμε.

Ας μας γίνει μάθημα για το μέλλον!