Για τον Γιατρό

 

Αγαπητέ Γιατρέ,

Από τα σχόλια που συνόδευσαν το άρθρο σου στο διαδίκτυο, η τοπική κοινωνία της Πάρου έδειξε πόσο εκτιμά την επιστημονική σου κατάρτιση, αλλά και την ανθρώπινη συμπεριφορά σου στον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Δεν θα αναφερθούμε σ΄αυτά που άλλωστε μας είναι γνωστά από καιρό και από άλλες περιοχές της πατρίδας μας που υπηρέτησες.

Αυτό που μας εντυπωσίασε είναι το θάρρος της γνώμης σου. Γιατί οι τολμηροί σπανίζουν, επειδή συνήθως το τίμημα που πληρώνουν είναι ακριβό.

Όταν πήραμε το άρθρο σου και διαβάσαμε το περιεχόμενό του, προβληματιστήκαμε εάν θα έπρεπε να το δημοσιεύσουμε με την υπογραφή σου, επειδή γνωρίζουμε την εκδικητικότητα που διακρίνει το πολιτικό σύστημα, σε όσους ασκούν κριτική στα πεπραγμένα του.

Επικοινωνήσαμε μαζί σου τηλεφωνικά και σε ενημερώσαμε για τις πιθανές επιπτώσεις που θα είχε η δημοσίευσή με την υπογραφή σου. Δεν προλάβαμε να τελειώσουμε τη φράση μας και η απάντηση μας ήρθε αμέσως: «Το άρθρο θα δημοσιευθεί με την υπογραφή μου. Ό,τι γράφω το υπογράφω». 

Από εκείνη την ώρα ανέβηκες ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μας. Γιατί απέναντι στο κοινό όφελος, δεν λογάριασες καμιά συνέπεια, αλλά είπες τα πράγματα με το όνομά τους και με το δικό σου όνομα.

Νοιώσαμε υπερήφανοι για σένα, γιατί τέτοιους μαχητές χρειάζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, για να λυγίσει την άκαμπτη στάση της κυβέρνησης, που ενώ αποκαλούσε στην αρχή της πανδημίας τους γιατρούς του ΕΣΥ, ήρωες, συνεχίζει να υποβαθμίζει τη δημόσια περίθαλψη, προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων. Σε συγχαίρουμε Γιατρέ, γιατί μας έδωσες και ένα ηχηρό μάθημα αγωνιστικού ήθους, που τόσο έχουμε ανάγκη στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.

Επενδυτές φεουδάρχες: Έλα να πάμε στο νησί...

 Κωνσταντίνα Ιωακειμίδου

Τι αλήθεια απουσιάζει από την Πάρο; Ένα νέο τουριστικό συγκρότημα για την κατάληψη του ελάχιστου αδόμητου χώρου στο νησί.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζεται με ενθουσιασμό στη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατατέθηκε στα τέλη του περασμένου Ιουλίου από την κατασκευαστική εταιρεία ΕΚΤΕΡ Α.Ε.

Ούτε λίγο ούτε πολύ στη μελέτη γίνεται λόγος για την ανέγερση τουριστικού συγκροτήματος 440 κλινών και συνολικά δομημένης επιφάνειας 12.046 τ.μ. σε μια έκταση 327,84 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας της κατασκευαστικής εταιρείας.

Στην Πάρο λοιπόν, που από την ανεξέλεγκτη τουριστικοποίηση σχεδόν δεν έχει μείνει σπιθαμή ελεύθερης γης, προτείνεται σε έναν από τους τελευταίους αδόμητους χώρους στη θέση Κολυμπήθρες της Νάουσας μια «ήπια και στρατηγικού χαρακτήρα» επένδυση «σε πλήρη συμβατότητα με το πλαίσιο βιώσιμης ανάπτυξης»!

Σωστά διαβάσατε. Χαρακτηρίζεται ήπια και αειφορική και στρατηγική επένδυση η παρέμβαση σε μια έκταση 12 χιλιάδων τετραγωνικών που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων έργα οδοποιίας, πισίνες, εστιατόρια και όλα όσα συνοδεύουν την «ήπια» ανάπτυξη.

Βέβαια συμβαίνει η περιοχή να είναι αρχαιολογικός χώρος. Επίσης συμβαίνει να είναι μια από τις Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά, σύμφωνα με την ορνιθολογική εταιρεία και την Bird life international.

Λεπτομέρειες! Διότι σύμφωνα με τη Στρατηγική Μελέτη η επένδυση θα εξοικονομήσει ενέργεια και νερό!

Ουδόλως μας διευκρινίζει βεβαίως πώς θα εξοικονομήσει ενέργεια. Για το νερό πάντως έχει βρει τη λύση. Η ημερήσια κατανάλωση που εκτιμάται ως πολύ υψηλή κατά κεφαλήν της τάξεως των 450 λίτρων θα επιλυθεί με αίτημα προς τη ΔΕΥΑΠ για την εξασφάλιση του συνόλου της ποσότητας αυτής. Το αυτό και για τα απόβλητα.

Η επένδυση πάντως σύμφωνα με τη μελέτη θα αναδείξει το φυσικό περιβάλλον της περιοχής, θα συμβάλει στη διαφοροποίηση της παραγωγικής βάσης του νησιού, τη μείωση της εξάρτησης από τον τουρισμό και την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού!

Εύλογα κάποιος θα αναρωτηθεί: Οι συντάκτες της Στρατηγικής Μελέτης διαστρέφοντας με χάρη την έννοια των λέξεων σε ποιους ακριβώς απευθύνονται; Μια τουριστική πολυτελής επένδυση πώς ακριβώς συμβάλλει στη διαφοροποίηση της παραγωγικής βάσης του νησιού;

Προφανώς αυξάνοντας έτι περαιτέρω την εξάρτησή του από τον τουρισμό.

Και πώς ακριβώς θα έχει η επένδυση θετική επίδραση στη χλωρίδα της περιοχής; Προφανώς με τις κατασκευές και το τσιμέντωμα...

Διότι όπως σημειώνει στην παρέμβαση της η Πρωτοβουλία Πολιτών Πάρου και ο Νίκος Μαλατέστας στις «Νησίδες», «δεν αναφέρεται το θέμα της κυκλοφοριακής επιβάρυνσης που θα προκύψει από τη σημαντική αύξηση στην κίνηση των οχημάτων στην περιοχή. Επίσης η αλλαγή χρήσης γης καταστρέφει τη βιολογία και τη μικροβιολογία του εδάφους, ενώ με τις χωματουργικές επεμβάσεις που προβλέπονται, δεν υπάρχει περίπτωση να ανανήψει, ακόμα και αν γίνουν σταδιακές φυτεύσεις στην πορεία του έργου».

Συμβαίνει παράλληλα «το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Πάρου και η ΖΟΕ (Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου) Κολυμπηθρών να εμπίπτουν στην έννοια των ειδικών χωροταξικών σχεδίων. Βάσει αυτών στην περιοχή αυτή απαγορεύονται η διάνοιξη οδικού δικτύου και η εγκατάσταση ξενοδοχειακών μονάδων, ενώ από το ΣτΕ κρίθηκε διά της υπ’ αριθ. 164/2022 απόφασής του ότι η επέκταση νέων οικισμών στη νήσο της Πάρου αντιβαίνει στη φέρουσα ικανότητα του νησιού...».

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων γνωμοδότησε δύο φορές αρνητικά για την επένδυση. Και αυτό γιατί υπάρχει οπτική επαφή με το σημαντικότερο αρχαιολογικό στοιχείο της περιοχής, τη Μυκηναϊκή Ακρόπολη των Κουκουναριών, όπως και με τον Φάρο του Κάβο-Κόρακα στο ΒΔ άκρο της Πάρου. Και μπορεί βέβαια η αρχαιολογική υπηρεσία να γνωμοδότησε αρνητικά, ωστόσο πρόθυμα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) προσέτρεξαν να εγκρίνουν την επένδυση.

Αυτό που λείπει λοιπόν από την Πάρο είναι μια ακόμη τουριστική επένδυση και μάλιστα σε περιοχή που είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος και Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά και στην οποία απαγορεύονται η δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων και η διάνοιξη οδοποιίας.

Αυτά που διαπιστώνονται πάντως πέραν κάθε αμφιβολίας είναι ο ευτελισμός των εννοιών, η γελοιοποίηση των όρων και ο απόλυτος εμπαιγμός των πολιτών... Ποια φέρουσα ικανότητα...  

Πηγή: efsyn

Περί Υγείας...

Αλέξανδρος Χατζηαντωνίου
Εργαζόμενος στο ΚΥ Πάρου

Από καιρό ήθελα να γράψω ένα κείμενο σχετικά με το χώρο της υγείας, για το πώς βιώνει κάποιος την κατάρρευση του ΕΣΥ, τόσο ως πάροχος υπηρεσιών υγείας όσο και σαν πολίτης που χρειάζεται αυτές τις υπηρεσίες. Κάθε φορά όμως κατέληγα σε θέματα χιλιοειπωμένα, θέματα που έχουν αναλυθεί ξανά και ξανά:

- Να μιλήσει κανείς για τις κενές θέσεις σε νοσοκομεία και πρωτοβάθμιες δομές που αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες; Αν και το πρόβλημα υπάρχει χρόνια, πρόσφατα βγήκε στην επιφάνεια το χάλι με την έλλειψη αναισθησιολόγων στο Παίδων Αγία Σοφία, με αποτέλεσμα χιλιάδες μικροί ασθενείς να βρίσκονται σε αναμονή ή να υποχρεώνονται οι γονείς του να απευθυνθούν σε ιδιώτες. Προφανώς αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα, αρκεί να δει κανείς το πόσοι γιατροί έχουν φύγει τα τελευταία χρόνια σε σχέση με αυτούς που προσλαμβάνονται. Και αν στα μεγάλα αστικά κέντρα μας κοροϊδεύουν δήθεν καλύπτοντας τις τρύπες μετακινώντας υγειονομικούς από δομή σε δομή, ας ρίξει κανείς μια ματιά στο πως έχουν ρημάξει τα δευτεροβάθμια νοσοκομεία και κέντρα υγείας στην περιφέρεια.

- Να ασχοληθεί κανείς με τη διαχείριση της πανδημίας, που από τους διθυράμβους και τον αυτοθαυμασμό φτάσαμε να σπάμε κάθε αρνητικό ρεκόρ στην Ευρώπη; Μάλλον δε χρειάζεται, ο ίδιος ο καθηγητής κ. Τσιόρδας πρόσφατα ομολόγησε ότι τα κάνανε μαντάρα. Λες και γίνεται με την επικοινωνιακή διαχείριση και χειραγώγηση της ενημέρωσης να αλλάξεις την αλήθεια των αριθμών. Όχι ότι δεν το δοκίμασαν και αυτό, απαξιώνοντας τους επιδημιολόγους που με βάση τα στατιστικά και τις αναλύσεις τους εξέθεταν τις κυβερνητικές επιλογές που είχαν σαν αποτέλεσμα τις εκατοντάδες νεκρών.

- Να κάνει κανείς λόγο για το διαφαινόμενο φιάσκο του οικογενειακού γιατρού; Αυτό που από την προηγούμενη κυβέρνηση είχε αρχίσει ως βάση για ένα ορθολογικό σύστημα υγείας, με έμφαση στην ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας, τείνει να γίνει απλά ένας φραγμός για την πρόσβαση του πολίτη στην παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών. Ας δοθεί λίγος χρόνος, αν και οι δυσκολίες που ήδη έχουν αρχίσει να διαφαίνονται στη στελέχωση του όλου εγχειρήματος δείχνουν τι πρόκειται να ακολουθήσει.

- Να μιλήσουμε για τα δικά μας, στο Κέντρο Υγείας Πάρου, που για μια ακόμα χρονιά οι ίδιοι που φροντίζουν τους περίπου 14000 μόνιμους κατοίκους καλούνται να περιθάλψουν τους χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται το νησί μας; Διοικητικό, νοσηλευτικό, ιατρικό προσωπικό μίας δομής ούτως ή άλλως υποστελεχωμένης και με ελλιπή εξοπλισμό, προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις που δημιουργούν οι ολοένα αυξανόμενες αφίξεις τουριστών, χωρίς καμία βοήθεια από την κεντρική διοίκηση. Τουριστικές υποδομές και ανάπτυξη όμως δεν είναι μόνο οι πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες και τα gourmet εστιατόρια. Εκτός πολλών άλλων, ένας top τουριστικός προορισμός οφείλει να παρέχει στους επισκέπτες του και την ασφάλεια ότι μπορεί να τους φροντίσει αν κάτι στραβό συμβεί στις διακοπές τους. Για να μη θίξουμε βέβαια και το γεγονός ότι στο παρελθόν, με ακόμα καλύτερη στελέχωση, το Κέντρο Υγείας κάλυπτε τις ανάγκες πολύ λιγότερων μόνιμων κατοίκων. Το δε σύστημα διακομιδών, αφού στα περισσότερα νησιά οι ασθενείς δεν μπορούν να νοσηλευθούν, παραμένει ένα αγκάθι που κοστίζει ζωές.

Ούτε στα παραπάνω ούτε σε άλλα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, θα μπορούσα να προσθέσω κάτι. Όλα έχουν αναλυθεί από ανθρώπους εξυπνότερους και πιο καταρτισμένους.

Μέχρι που το μάτι πέφτει στην ανάρτηση του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, αυτή που κοινοποιήθηκε μετά το θάνατό του. Στην ανάρτηση που προφανώς έγραψε περιμένοντας το μοιραίο, έχοντας στο μυαλό τη γυναίκα και τα δυο μικρά παιδιά που θα άφηνε πίσω. Στην ανάρτηση που αποσπάσματά της θα έπρεπε να διαβαστούν σε κάθε σχολείο αντί για πρωινή προσευχή.

Στην ανάρτηση αυτή λοιπόν κάνει λόγο για την απαξίωση του εθνικού συστήματος υγείας, που σαν αποτέλεσμα έχει την ταλαιπωρία, την δυσκολία στην πρόσβαση, την καθυστερημένη διάγνωση και θεραπεία για τον απλό άνθρωπο και έχει σαν αποτέλεσμα θανάτους που θα μπορούσαν να προληφθούν. Γιατί δεν πεθαίνουν πολλοί από σπάνια επιθετικά καρκινώματα όπως το nut που στέρησε τη ζωή του Νικολαΐδη, οι πολλοί πεθαίνουν από καταστάσεις που θα μπορούσαν να προληφθούν ή να αντιμετωπισθούν σε ένα ‘’υγιές’’ σύστημα υγείας. Αυτός ο γίγαντας λοιπόν, σαν τελευταία του επιθυμία ζητά να δημοπρατηθούν τα ολυμπιακά του μετάλλια προκειμένου να ενισχυθούν δομές που βοηθούν παιδιά. Τα δύο αργυρά ολυμπιακά μετάλλια για τα οποία μόχθησε από παιδί στο ταπί, αυτά που θα μπορούσαν τα δυο παιδιά του να κοιτούν με περηφάνεια για τον πρόωρα χαμένο πατέρα τους.

"Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου".

Αυτό γράφει, λίγο πριν "φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά". Να βοηθήσει αυτόν που έχει ανάγκη, αυτόν που δεν μπορεί να δώσει μια περιουσία για γίνει καλά. Αυτό σημαίνει Εθνικό Σύστημα Υγείας, να μπορεί να κρατά υγιείς όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από το πορτοφόλι τους. Δεν είναι πρόβλημα ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας, μια μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό που μόνη έγνοια στο μυαλό του κάθε νεοφιλελεύθερου είναι πώς θα τη μικρύνει. Είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι μια πολιτεία ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που την απαρτίζουν. Είναι το αυτονόητο σε μια εποχή που μόνο δυσκολίες έχει για όλους, από τους νέους που έρχονται αντιμέτωποι με την ανεργία μέχρι τους συνταξιούχους που βλέπουν τις συντάξεις τους ολοένα να μειώνονται. Αυτό που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, είναι μια προσπάθεια να υποχρεώνουν έμμεσα - ή και άμεσα πολλές φορές - τον ασθενή να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα για να μπορέσει να δώσει λύση στο πρόβλημά του. Κανείς δεν είπε να μην υπάρχουν ιδιώτες πάροχοι υπηρεσιών υγείας, κλινικές, εργαστήρια, ειδικά κέντρα. Να έχουν όμως όλοι αυτοί να ανταγωνισθούν ένα δημόσιο σύστημα υψηλής ποιότητας, όχι να αποτελούν τη μοναδική επιλογή για τον πολίτη επειδή κάποιοι φρόντισαν να το απαξιώσουν, να το αφήσουν να ρημάξει. Δεν είναι τρόπος να θησαυρίζει ο μεγαλοεπιχειρηματίας η ανάγκη του αρρώστου, ο πόνος του, η αναπηρία.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη ένα δωρεάν, εύκολα προσβάσιμο, υψηλής ποιότητας Εθνικό Σύστημα Υγείας, πληρώνει γι’ αυτό από το πρώτο του μεροκάματο. Είναι βασική υποχρέωση της πολιτείας μας να του το παρέχει. Το ΕΣΥ είναι θεσμοθετημένο στην Ελλάδα εδώ και 40 χρόνια, σα στόχο έχει να παρέχει υπηρεσίες υγείας απρόσκοπτα και ισότιμα σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική τους κατάσταση. Αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να το υποβαθμίσουν προς όφελος του ιδιωτικού τομέα, είναι βαθιά γελασμένοι. Πάντα θα υπάρχουμε εμείς, οι πολλοί, που θα στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους έχουν ανάγκη και θα διεκδικούμε το αυτονόητο: δωρεάν, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας για όλους.

Για την σημερινή μέρα...

 

Απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Άγγελου Τερζάκη " Ελληνική Εποποιία 1940 -1941":
«Στις 2 Νοεμβρίου το συγκρότημα Δαβάκη εξορμούσε τις μικρές ώρες και κυρίευε τον προφήτη Ηλία …..Εκεί είναι που καθώς έδινε οδηγίες να προωθηθεί μια διμοιρία για αναγνώριση, δέχτηκε μια σφαίρα στο στήθος του, έπεσε με τραύμα διαμπερές.

Τη διοίκηση του συγκροτήματος θα την ανελάμβανε πια ο ταγματάρχης Καραβίας, διοικητής του τάγματος που είχε σταλεί από τη μεραρχία στον Δαβάκη για ενίσχυση.

Η αντεπίθεση των Ιταλών εκδηλώθηκε με σφοδρότητα στο δεξί του προφήτη Ηλία. Άμεση ελληνική αντεπίθεση, με τον Καραβία επικεφαλής, τους έριξε πίσω. ….Βήμα το βήμα, με αίμα, τα ελληνικά τμήματα είχαν αρχίσει ν΄ απωθούν τον εχθρό, να ξαναπαίρνουν τα χώματα που είχε πατήσει εκείνος τις πρώτες ημέρες του αιφνιδιασμού, τις ώρες της παραζάλης».

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βλάχος, Αντιστράτηγος ε.α.

«O Ιωάννης Καραβίας (1899 – Ιούλιος 1994) ήταν Έλληνας αξιωματικός πεζικού του ελληνικού στρατού που διακρίθηκε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 καθώς και στις επιχειρήσεις των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ημέρα κήρυξης του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-1941) έφερε τον βαθμό του ταγματάρχη και υπηρετούσε στο 3ο γραφείο του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ).

Στις 30 Οκτωβρίου, με εντολή του διοικητού του υποστράτηγου Βασίλειου Βραχνού, αναχώρησε προς το Επταχώρι προκειμένου να αποκαταστήσει την επικοινωνία ανάμεσα στο ΤΣΔΜ και το “Απόσπασμα Πίνδου”, το οποίο διοικούσε ο συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης.

Το Απόσπασμα αντιμετώπιζε με πολύ μεγάλη δυσκολία την επίθεση της επίλεκτης ιταλικής μεραρχίας αλπινιστών «Τζούλια», που κατευθυνόταν προς το Μέτσοβο, προκειμένου να υπερκεράσει την ελληνική αμυντική γραμμή του Καλπακίου.

Στις 2 Νοεμβρίου, μετά τον τραυματισμό του συνταγματάρχη Δαβάκη και του αντισυνταγματάρχη Μεσίρη, ο Καραβίας ανέλαβε τη διοίκηση του Αποσπάσματος.

Υπό την ηγεσία του δόθηκαν σκληρές μάχες με κατά πολύ υπέρτερες ιταλικές δυνάμεις στη Φούρκα και τα υψώματα Προφήτης Ηλίας, Γύφτισσα και Ταμπούρι που στέφθηκαν από επιτυχία για τους μαχητές του Αποσπάσματος.

Μετά την ελληνική νίκη, η οποία ήταν η πρώτη ελληνική νίκη στη Μάχη της Πίνδου, οι Ιταλοί αλπινιστές βρέθηκαν αποκομμένοι από τον υπόλοιπο στρατό και φοβούμενοι περικύκλωση και καταστροφή οπισθοχώρησαν σε μεγάλη αποδιοργάνωση.

Μετά την οπισθοχώρηση των Ιταλών ο Καραβίας ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων που πολέμησαν μέχρι τον Απρίλιο του 1941 τους Ιταλούς εντός του Αλβανικού εδάφους.

Σχολιασμός της δήλωσης του Κώστα Μπιζά στη «Φωνή της Πάρου»

 

Ο Κώστας Μπιζάς επί πολλά χρόνια έπαρχος Πάρου-Αντιπάρου εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο του Χατζημάρκου, αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα και συγκροτεί, όπως δηλώνει δημοτική παράταξη ανεξάρτητη, ενωτική, χωρίς τοπικισμούς και κομματικές επιρροές.

Επισημαίνει επίσης, στη δήλωσή του, «τις ραγδαίες εξελίξεις στο νησί από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που απαιτούν άμεσες στοχευμένες δράσεις, που θα προστατεύσουν το δημόσιο χώρο, το περιβάλλον και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της υγιούς και βιώσιμης ανάπτυξης του νησιού μας».

Ο Κώστας Μπιζάς διάλεξε το δύσκολο δρόμο του ανεξάρτητου υποψηφίου δημάρχου, έχοντας να αντιμετωπίσει στα δεξιά του το Μάρκο Κωβαίο και στα αριστερά του τον Κώστα Ροκονίδα και με την κεντροαριστερά να μην έχει εκδηλώσει τις προθέσεις της.

Βέβαια, εδώ και καιρό, ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος αναζητεί μια τέτοια λύση, την οποία θεωρεί ως την πλέον ενδεδειγμένη για την αντιμετώπιση των πολλών προβλημάτων του τόπου μας.

Ο Κώστας Μπιζάς καλείται να μας πείσει για την ανεξαρτησία του, όχι απεμπολώντας τα πολιτικά του πιστεύω, αλλά με μια δήλωσή του, ότι θέτει σε αναστολή την όποια κομματική σχέση έχει με τη Νέα Δημοκρατία και την παράταξη Χατζημάρκου, για όσο διάστημα θα διαρκέσει ο προεκλογικός αγώνας, αλλά και μετά τις εκλογές, είτε ως δήμαρχος, είτε ως αντιπολίτευση.

Και το λέμε αυτό, γιατί οι δηλώσεις ανεξαρτησίας στα λόγια, δεν πείθουν, επειδή η λέξη έχει κακοποιηθεί από τη συχνή υποκριτική χρήση της.

Αλλά και το ψηφοδέλτιο, που έχει ξεκινήσει να συγκροτεί, θα πρέπει να είναι της ίδιας αντίληψης, από συμπατριώτες μας, που θα προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους ή θα είναι ανένταχτοι και που θα τους ενώνει το κοινής αποδοχής πρόγραμμα της παράταξης.

Εάν το εγχείρημά του πείσει, τότε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος θα τον στηρίξει από όλους του πολιτικούς χώρους.

Τέλος είναι χρήσιμο να γνωρίζει ότι οι δημοτικές εκλογές δεν έχουν καμιά σχέση με τις περιφερειακές. Αυτό θα το νιώσει πολύ σύντομα και θα δοκιμαστούν οι αντοχές του.

Σχολιασμός της δήλωσης του Κώστα Ροκονίδα στη «Φωνή της Πάρου»

 Κατά τη δική μας εκτίμηση ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος της Πάρου ήθελε και συνεχίζει να θέλει να τελειώνει με τη δημοτική αρχή του Μάρκου Κωβαίου. Το εξέφρασε ξεκάθαρα στις εκλογές του 2019. Γιατί εάν η Λαϊκή Συσπείρωση δεν είχε ανακατέψει τα κομματικά με τα αυτοδιοικητικά, ο χυδαίος αντικομουνισμός, που εκδηλώθηκε προεκλογικά από την παράταξη Κωβαίου, δεν θα εύρισκε πρόσφορο έδαφος. Το κόμμα, που στο νησί μας σε κάθε εκλογική βουλευτική αναμέτρηση κινείται γύρω στο 5%, έπρεπε να είχε αντιληφθεί ότι η προεκλογική του τακτική έπρεπε να είναι διαφορετική και όχι οριζόντια. Δεν το έπραξε και το πλήρωσε η Πάρος. Γιατί με δήμαρχο τον Κώστα Ροκονίδα και με την ποιότητα που είχε το ψηφοδέλτιό του, θα είχαν αποτραπεί πολλά, για τα οποία τώρα ασκεί κριτική ως αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο, η οποία, όπως υποστηρίζει, αποτελεί μαζί με τις προτάσεις της την προίκα της Λαϊκής Συσπείρωσης για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές.

Στη δήλωσή του, ο Κώστας Ροκονίδας, προαναγγέλλει την ίδια προεκλογική τακτική, αφού δηλώνει, ότι «είμαστε εξαρτημένοι από τις καταστατικές μας αρχές», προφανώς της Λαϊκής Συσπείρωσης και του κόμματος.

Αλλά υπάρχει και η συνέχεια. Κατηγορεί συλλήβδην, όσους υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της τοπικής αυτοδιοίκησης από κομματικές επιρροές.

Γράφει παρακάτω στη δήλωσή του: «Την καραμέλα της ανεξαρτησίας την πιπίλισαν και την πιπιλίζουν πολλοί. Στην πράξη έχει αποδειχτεί δυστυχώς ότι αυτή η ανεξαρτησία είναι προάγγελος της εξάρτησης από συμφέροντα, από την πολιτική της συναλλαγής και την υποταγή στην πολιτική της κεντρικής εξουσίας που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα του παριανού λαού και του τόπου». Ερώτημα δικό μας. Δηλαδή όσοι πιστεύουν στην ανεξαρτησία της τοπικής αυτοδιοίκησης υποκρίνονται, ότι είναι ανεξάρτητοι; Ο Κώστας Μπιζάς, ο οποίος δηλώνει, ότι θα δημιουργήσει έναν ανεξάρτητο και ενωτικό συνδυασμό, μας δουλεύει;

Στη δήλωσή του ο Κώστας Ροκονίδας, αφήνει υπονοούμενα για το τι θα πράξουν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς. Δεν το γνωρίζουμε ούτε εμείς. Αυτές οι δυνάμεις στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές στελέχωσαν το ψηφοδέλτιο του. Συνεργάστηκαν ως πρόσωπα με τη Λαϊκή Συσπείρωση, για να αλλάξει η δημοτική αρχή στο Δήμο μας. Μπορεί τώρα να συνεργαστούν με την παράταξη του Κώστα Μπιζά, εάν υπάρξει προγραμματική σύγκλιση, για να πετύχουν αυτό που δεν πέτυχαν στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές.

Γιατί το ζητούμενο της μεγάλης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος της Πάρου είναι η αλλαγή στο δήμο και όχι τα κομματικά ποσοστά του όποιου κόμματος.

Σχολιασμός της δήλωσης του Μάρκου Κωβαίου στη «Φωνή της Πάρου» Συνέχεια

 

Συνεχίζοντας το σχολιασμό της δήλωσης του Μάρκου Κωβαίου στη «Φωνή της Πάρου» εισερχόμαστε στην περιοχή των «θα» και στο τι κατά Μάρκον χρειάζεται το νησί μας.

Έχουμε και λέμε:

«Χρειαζόμαστε», αναφέρει, «νέο μοντέλο ανάπτυξης με έμφαση στον αγροτικό τομέα». Όμως το νέο μοντέλο που ευαγγελίζεται, δεν θα βρει ίχνος καλλιεργήσιμης γης, αφού η Πάρος έχει τεμαχιστεί σε οικόπεδα που πωλούνται και χτίζονται με μεγάλη ταχύτητα. Τα συμβολαιογραφεία και τα γραφεία των μηχανικών μαρτυρούν του λόγου μας το αληθές.

Το φρόνιμο θα ήταν (αλλά αυτό έχει κόστος) να ζητήσει από την πολιτεία την αναστολή έκδοσης νέων αδειών, για να δούμε, τι θα κάνουμε με την εναπομείνασα γη.

Δηλώνει επίσης ότι θα δώσει βάρος στο πολιτιστικό προϊόν του τόπου μας, όταν για την ανάδειξη των αρχαίων λατομείων δεν έχει γίνει από πλευράς Δήμου τίποτε το ουσιαστικό, με αποτέλεσμα την ανάδειξή τους να έχει αναλάβει ΜΚΟ που πρόσφατα ιδρύθηκε. Και μαζί με αυτό, έρχεται και το κλείσιμο του εικαστικού εργαστηρίου καθώς και το ξεσπίτωμα του Δημοτικού Ωδείου.

Όσον αφορά το πολεοδομικό της Παροικιάς και το κυκλοφοριακό, «ήμουνα νιος και γέρασα». Και η ίδια λαϊκή ρήση ισχύει για το 2^ο Γυμνάσιο Παροικιάς, το εμπορικό λιμάνι, τη μεταφορά του επιβατικού λιμανιού και το στάδιο της Νάουσας που θα το δουν να υλοποιείται τα παιδιά των σημερινών αθλητών μας.

Εκεί που η κατάσταση διαφοροποιείται και έχει θετικό πρόσημο, είναι ο τομέας ύδρευσης και αποχέτευσης. Ευτυχώς που υπάρχει η ΔΕΥΑΠ, με τον Γενικό Διευθυντή, Νίκο Καραμανέ και τον Πρόεδρο, Γιώργο Πούλιο, ένα δίδυμο που, η όποια αλλαγή δημοτικής αρχής, πρέπει να τους αφήσει στη θέση τους. Εάν είχαμε υπηρεσία ύδρευσης ενταγμένη στο Δήμο και όχι δημοτική επιχείρηση, θα λέγαμε το νερό νεράκι. Και αυτό το λέμε μετά λόγου γνώσεως.

Τελειώνοντας, τονίζουμε για άλλη μια φορά, ότι δεν μηδενίζουμε το έργο του Μάρκου Κωβαίου, αλλά υποστηρίζουμε ότι αυτά που έγιναν είναι λίγα, αποσπασματικά και χωρίς σχέδιο στο διάστημα των 12 χρόνων που είναι δημοτική αρχή.

Σχολιασμός της δήλωσης του Μάρκου Κωβαίου στη «Φωνή της Πάρου»

 

Ο Μάρκος Κωβαίος υπήρξε δημοτική αρχή επί 12 συναπτά έτη:
4 χρόνια ως αντιδήμαρχος επί δημαρχίας Χρήστου Βλαχογιάννη και 8 χρόνια ως Δήμαρχος. Δεν είναι λίγα τα χρόνια που υπηρέτησε το δήμο μας ως δημοτική αρχή.

Δεν προτιθέμεθα να μηδενίσουμε το έργο του. Αυτό που υποστηρίζουμε είναι, ότι είναι λίγο σε σχέση με τη μεγάλη διάρκεια της θητείας του. Και επίσης ότι είναι λάθος του να οικειοποιείται έργα για τα οποία προσπάθησαν και άλλοι δήμαρχοι για να φτάσουν (τα έργα) εκεί που έφτασαν ή και να έχουν ολοκληρωθεί.

Υποστηρίζει στη δήλωσή του, ότι έβαλε το νησί μας στον τουριστικό χάρτη της Μεσογείου. Δεν θα αμφισβητήσουμε ότι έκανε προσπάθειες για την τουριστική προβολή του νησιού μας.
Αλλά η Πάρος υπήρξε σημαντικός τουριστικός προορισμός πολύ πριν καν αυτός γεννηθεί!
Μόνο που επί θητείας του, οι πολυπληθείς επισκέπτες μας αντίκρισαν κλειστές ή βρώμικες δημοτικές τουαλέτες, κυκλοφοριακό χάος, ανοργάνωτα παρκινγκ και προβληματική καθαριότητα. Ήταν κυρίως η ιδιωτική πρωτοβουλία που κάλυψε σε σημαντικό βαθμό το έλλειμμα στην παροχή υπηρεσιών και ισοφάρισε τη δημοτική ανεπάρκεια.

Αναφέρθηκε στο νέο αεροδρόμιο, ένα έργο που πολεμήθηκε όσο κανένα άλλο, από ελάχιστους συμπατριώτες και από ένα ισχυρό λόμπι μη παριανών που το ενέπλεξαν σε δικαστικές περιπέτειες. Διασώθηκε έπειτα από πολλές προσπάθειες πολλών, χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί. Θυμίζουμε ότι ο διάδρομος κατασκευάστηκε με υπουργική απόφαση του τότε υπουργού Γιάννη Ραγκούση, τα κτήρια κατασκευάστηκαν με χρηματοδότηση από την Aegean airlines και σε συνεννόηση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς βοήθησε και ο Δήμος. Αλλά εάν δεν είχαν προηγηθεί τα προηγούμενα, αεροδρόμιο δεν θα υπήρχε. Θεωρούμε επίσης θετικό ότι ο δήμος έκανε με δικό του δικηγόρο παρέμβαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που ακόμα δεν έχει βγάλει απόφαση.

Συνιστούμε στο Δήμαρχο αντί της περιαυτολογίας, να παρακολουθεί την εξέλιξη του έργου, γιατί σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες έχει πάλι κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.

Αναφέρεται στη δήλωσή του και στην κατασκευή αλιευτικών καταφυγίων. Προφανώς εννοεί το αλιευτικό καταφύγιο της Αλυκής, η διαδρομή του οποίου ξεκίνησε από το 1998. Και δεν μας λέει λέξη για την αποχέτευση της δυναμικά αναπτυσσόμενης περιοχής, που τα λήμματα μολύνουν το χερσαίο και θαλάσσιο περιβάλλον.
Αλλά εάν εννοεί και την μαρίνα της Νάουσας, αυτή παραδόθηκε με προσωρινή άδεια λειτουργίας από την τότε έπαρχο Γρηγορία Πρωτολάτη, μετά τη λήξη της οποίας λειτουργεί αυθαίρετα και παράνομα, σύμφωνα με έγγραφο του υπουργείου τουρισμού, επειδή δεν έγιναν αποτελεσματικές ενέργειες νομιμοποίησης της λειτουργίας του έργου. Και τώρα η υπόθεση βρίσκεται στα γραφείο της εισαγγελικής αρχής.

Επειδή με εντυπωσιακές επικοινωνιακές ατάκες επιχειρείται πολιτική παραπλάνηση θα συνεχίσουμε και αύριο τον σχολιασμό μας, γιατί έχουμε να πούμε και άλλα.

Δημοτικές εκλογές: Και τρίτος συνδυασμός με επικεφαλής τον Έπαρχο Κώστα Μπιζά.

Στο τελευταίο φύλλο της Φωνής της Πάρου, (αριθμός 626), φιλοξενούνται δηλώσεις των δύο υποψηφίων δημάρχων Μάρκου Κωβαίου και Κώστα Μπιζά καθώς και του Κώστα Ροκονίδα ο οποίος δεν διευκρινίζει εάν θα είναι εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος στις προσεχείς εκλογές, προφανώς λόγω των διαδικασιών που προβλέπονται στη Λαϊκή Συσπείρωση.

Στις δηλώσεις των Κωβαίου και Ροκονίδα γίνεται απολογισμός τους έργου τους, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα σχολιασμού, ενώ η δήλωση του Κώστα Μπιζά είναι μια τυπική δήλωση αγγελίας καθόδου στις εκλογές με σαφή όμως προσανατολισμό ότι ο συνδυασμός που συγκροτεί θα είναι ανεξάρτητος. Και αυτή τη δήλωση θα την σχολιάσουμε.

Στο ίδιο φύλλο γίνεται αναφορά και στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σύμφωνα με την εφημερίδα αναμένει την απόφαση της κεντρικής επιτροπής του κόμματος για να αποφασίσει επί του πρακτέου.

Μια άλλη πληροφορία που μας δίνει η εφημερίδα, χωρίς όμως λεπτομέρειες, έχει σχέση με «ανώνυμους σωτήρες», που «κρυπτόμενοι στην ανωνυμία τους επιχειρούν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, να διαμορφώσουν ένα πολιτικό σκηνικό, ίσως και στο πλαίσιο στρατηγικής ή πιθανών συμμαχιών με πρακτικές ακόμα και δούρειου ίππου».

Με τις δηλώσεις των τριών δημοτικών παρατάξεων που φιλοξενούνται στην εφημερίδα, αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο, χωρίς να έχει διευκρινιστεί ακόμη, αν θα υπάρξει και τέταρτο ψηφοδέλτιο. Οι τρεις συνδυασμοί ή και τέσσερεις διαφοροποιούν τελείως την εικόνα των προηγούμενων δημοτικών εκλογών που ήταν «ντέρμπι».

Στις προσεχείς εκλογές εκτιμούμε, ότι θα υπάρξουν σοβαρές ανακατατάξεις, από τις οποίες δεν μπορεί κανένας να προβλέψει ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος ή τρίτος. Γιατί από τους ψηφοφόρους του Μάρκου Κωβαίου ένα ποσοστό, που δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί, θα μετακινηθεί στην παράταξη του Κώστα Μπιζά και το ίδιο εκτιμούμε ότι θα συμβεί και με την παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης, με κριτήριο και τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τα τρία ψηφοδέλτια, ιδιαίτερα από τα χωριά που τον πρώτο λόγο έχουν τα σόγια και τα ρουσφέτια. 

Η προεκλογική περίοδος άνοιξε αρκετά νωρίς και αυτό οφείλεται στο ότι είμαστε τουριστικός προορισμός και επομένως η όποια προετοιμασία των υποψηφίων δημάρχων θα γίνει κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Αγροκήπιο Παροικίας: Μόνιμη ανοικτή πληγή;

Στις 20/10 ο πρώην Δήμαρχος Πάρου κ. Κ. Αργουζής, ανακίνησε θέμα για την κατάσταση του Αγροκηπίου Παροικίας:

Σημερινές φωτογραφίες από το Αγροκήπιο της Παροικιάς. 

Εικόνες ντροπής για ένα πολιτισμένο τόπο.  Πέρασαν πάνω από 20 χρόνια από τότε που παραχωρήθηκε από το Υπουργείο Γεωργίας  η μεγάλη αυτή έκταση των πολλών στρεμμάτων που βρίσκεται στην καρδιά του οικισμού της Παροικιάς.

Ξεπερνάμε την ανικανότητα της δημοτικής αρχής που δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει και να αναδείξει αυτόν τον σπουδαίο χώρο. Τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να φροντίσει να τον διατηρεί καθαρό;  Υπάρχει και το ζήτημα της προστασίας της υγείας των περιοίκων.

και στην συνέχεια:
Και πάλι για το αγροκήπιο της Παροικιάς.

Δεν θα αναφερθώ στα σχέδια και τις μελέτες για την αξιοποίηση και την ανάδειξή του. Αυτά έχουν παραπεμφθεί στις δημοτικές καλένδες.

Θα αναφερθώ μόνο στον καθαρισμό και τον ευπρεπισμό του χώρου.

Αυτό είναι εύκολο να γίνει από τις υπηρεσίες του δήμου. Αλλά είπαμε. Ο δήμος είναι ανήμπορος και γι΄αυτό.

Αλλά τότε ας αναλάβουν τον καθαρισμό οι σύλλογοι της Παροικιάς.

Εάν και οι σύλλογοι αδιαφορήσουν και περιοριστούν μόνο σε γραπτές διαμαρτυρίες προς τη δημοτική αρχή, τότε υπάρχει η άλλη λύση: Να βρεθούν 10 εθελοντές, δεν χρειάζονται παραπάνω και 2 ή 3 χορηγοί που θα προσφέρουν υλικά για να ασπρίσουμε τους τοίχους.

Αν δεν βρεθούν ούτε εθελοντές, τότε είμαστε μια κοινωνία σε παρακμή, που δεν έχει μέλλον. Αλλά αυτό αρνούμαι να το δεχτώ. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι, μέχρι να βρεθεί λύση.

Υπήρξαν σχολιασμοί (με χρονολογική σειρά) από τον Πέτρο Αυλήτη, Πρόεδρο του Συλλόγου Παραδοσιακού Οικισμού Παροικίας: Σχετικά με την ανάρτηση για το Αγροκήπιο. Ο Σύλλογος Παραδοσιακού Οικισμού πάντα είχε ιδιαίτερη ευαισθησία για το Αγροκήπιο. Μη ξεχνάμε, ότι είμασταν μπροστά ξεκινώντας την ‘υπενθύμιση’ του το 2018 με την Πρωτομαγιά στο Αγροκήπιο, όσο και στην συνέχεια από κοινού με άλλους Συλλόγους για να έλθει σαν θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, που τελικά το πετύχαμε, μετά από ‘κανονική’ μάχη με την Δημοτική Αρχή. Είχαμε πολλούς απέναντί μας, και μέσα από την παράταξη του Δημάρχου, αλλά και εκτός, π.χ. από νυν ανεξάρτητο σύμβουλο, που επί αντιδημαρχίας του, πισωγύρισε η προσπάθεια διατήρησης της καθαριότητας του Αγροκηπίου σε ανεκτά επίπεδα. Παρ’όλο που είναι δύσκολο να φανεί, λόγω ταχύτητας σαλιγκαριού, το νερό μπαίνει στο αυλάκι: Οι φωτογραφίες μπορεί να είναι ‘ενοχλητικές’, αλλά κάποιον που ξέρει την κατάσταση, δεν τον εκπλήσσουν: 1. Περιμετρικοί γκρεμισμένοι τοίχοι έχουν διορθωθεί και τα χόρτα έχουν κοπεί. 2. Για τα σκουπίδια στις φωτογραφίες: Όλο το Αγροκήπιο είχε καθαριστεί ‘μέσα-έξω’ αρχές Καλοκαιριού. Αυτά στις φωτογραφίες, είναι μετά από 5 μήνες ενός πραγματικά πρωτάκουστου Καλοκαιριού, που η Υπηρεσία Καθαριότητας έτρεχε και δεν έφτανε. Καλό θα ήταν να καθαριστούν, και σύντομα, αλλά μην το κάνουμε σαν ‘φίλο της Πάρου’ (ΟΘΝΤΚ) που ζήταγε να καθαριστούν τα σοκάκια από τα φύλλα από μπουκαμβίλιες κατά τη διάρκεια σοροκάδας! 3. Τα Graffiti, προτιμώ να τα βλέπω εκεί, παρά στον Παραδοσιακό Οικισμό σε τοίχους, καφαο, και στον Άγιο Κωνσταντίνο. 4. Τα κτίρια ΟΛΑ τελικά θα κατεδαφιστούν. Μπορεί όχι σύντομα, αλλά ΔΕΝ σώζονται, οπότε πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο για να βαφτούν ερείπια. 5. Και τέλος, παρ’ όλο που η διαδικασία αργοπόρησε, έχουν ξεκινήσει ενέργειες διάσωσης και θεραπείας των Κυπαρισσιών. Όλα αυτά όχι για υπεράσπιση της Δημοτικής Αρχής, που στο θέμα ‘Αγροκήπιο’ μου έχει πρήξει τα συκώτια, αλλά για να είμαστε δίκαιοι. Τέλος, παρ’ όλη την λήψη απόφασης για Βιωματικό Πάρκο από 17/2/2022, ακόμα δεν έχει γίνει (ή δεν έχει ακουστεί ότι έχει γίνει) κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό είναι που πραγματικά με ενοχλεί εμένα. Και με την παρούσα Δημοτική Αρχή, δε βλέπω φως!

και το Γενικό Γραμματέα του Δήμου, κ. Λεμονή: Αγαπητέ κ. Αργουζή, όπως αντιλαμβάνεστε δεν μου πρέπει να εκφράσω πολιτικής φύσης σχόλιο, παρόλα αυτά αντιλαμβάνομαι τη σπουδαιότητα και το συμβολισμό του προβληματισμού σας και παραθέτω ότι με την Υπ αριθμ 253/2022 απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου, στις 19-10-2022 εγκρίθηκε η σύναψη προγραμματικής σύμβασης για το γενικό προγραμματικό σχέδιο αξιοποίησης του Αγροκηπίου. Η διαδικασία βρίσκεται στην ανάληψη της οικονομικής υποχρέωσης από την οικονομική υπηρεσία και εντός των επόμενων ημερών θα είμαστε σε θέση να εκτελέσουμε. Ο Δήμαρχος επισταμένα και επίμονα μας είχε αναθέσει τη διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και τη διαλεύκανση των τίτλων και της μεταγραφής αυτών, πράξη η οποία ολοκληρώθηκε και αμέσως η διαδικασία εξομαλύνθηκε. Το γεγονός ότι χρειάστηκαν 20 χρόνια να φτάσουμε στο σημείο εκκίνησης δεν είναι των αρμοδιοτήτων μου να αξιολογήσω. Παρόλα αυτά, ας μου επιτραπεί το σχόλιο ότι ουδέποτε αμελήθηκε το ζήτημα από την παρούσα δημοτική αρχή και η καθυστέρηση οφείλεται σε συνδυασμό εξωγενών αντιξοοτήτων και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Σίγουρα θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα και καλύτερα και η κριτική είναι το ισχυρότερο εργαλείο βελτίωσης. Ευχαριστώ και παραμένω στη διάθεσή σας για διευκρινίσεις. Με τελικο σχολιασμό από τον κ. Αργουζή:

Απάντηση προς τον κ. Χρήστο Λεμονή

Γενικό Γραμματέα του Δήμου μας

Κύριε Λεμονή,

Εκτιμώ , ότι σπεύσατε να μου απαντήσετε με την ευγένεια που σας χαρακτηρίζει, υποθέτω έπειτα από σύσταση και του Δημάρχου, με τον οποίο διαφωνώ πολιτικά, όμως τον εκτιμώ ως άτομο καθώς και την οικογένειά του.

Επειδή μπορεί να μην το γνωρίζετε, το Αγροκήπιο το έσωσα το 2001 από την πώλησή του σε ιδιώτη, όταν πληροφορήθηκα , ότι είχαν σταλεί εκτιμητές του δημοσίου στο νησί, προκειμένου αυτό να βγει σε δημοπρασία.

Επισκέφτηκα αμέσως τον τότε υπουργό Γεωργίας, Γιώργο Ανωμερίτη και του ζήτησα την παραχώρησή του στο Δήμο.

Παρά την κυβερνητική εντολή που είχε για την εκποίηση ακινήτων που ανήκαν στο υπουργείο του, δέχτηκε να παραχωρήσει τη χρήση του Αγροκηπίου στο Δήμο. Δυνατότητα για κάτι άλλο δεν είχα επειδή έληγε η θητεία μου.

Στη συνέχεια οι επόμενοι δήμαρχοι κατάφεραν με ενέργειές τους, να περάσει στο δήμο και η κυριότητα.

Όμως 20 χρόνια χωρίς να γίνει αξιοποίηση της μεγάλης αυτής έκτασης, που βρίσκεται εντός του οικισμού της Παροικίας, είναι πολλά και η τοπική μας αυτοδιοίκηση είναι εκτεθειμένη.

Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η γραφειοκρατία ευθύνεται για πολλά. Όμως μου είναι δύσκολο να δεχτώ, ότι έπειτα από 8 χρόνια θητείας του Δημάρχου μας, η έκταση αυτή βρίσκεται σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση.

Θα σας παρακαλέσω να μεταφέρετε στο Δήμαρχο, ότι ο χώρος αυτός πρέπει να καθαριστεί και στοιχειωδώς να ευπρεπισθεί, το γρηγορότερο δυνατό, γιατί είναι ντροπή για όλους μας η εικόνα που εμφανίζει.

Επ΄ ευκαιρία θα παρακαλούσα να μου αποστείλετε την απόφαση της οικονομικής επιτροπής, στην οποία αναφέρεστε, για να λάβω γνώση.

Είμαι στη διάθεση του Δημάρχου, εάν μου ζητηθεί, ώστε να συμβάλω στην κοινή προσπάθεια αξιοποίησης του ακινήτου.

Η Πάρος είναι το κοινό μας σπίτι και η φροντίδα του είναι υποχρέωση όλων μας.

Με εκτίμηση

Κώστας Αργουζής

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ

Οι υπογράφοντες το κείμενο αυτό Σύλλογοι της Νάουσας επιθυμούμε να εκφράσουμε με τον πιο έντονο τρόπο την ανησυχία μας για όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Πάρο και με ιδιαίτερη ένταση στο δικό μας χωριό, στη Νάουσα. Τα προβλήματα που έχει σωρεύσει η ανεξέλεγκτη τουριστική ανάπτυξη και οι συνακόλουθες δραστηριότητες έχουν πλέον λάβει τέτοιες διαστάσεις ώστε να απειλούν να επιφέρουν μόνιμες παραμορφώσεις τόσο στο φυσικό και το δομημένο περιβάλλον του τόπου μας, όσο και στην ταυτότητα και τον τρόπο ζωής μας.

Τα συμπτώματα της παθογένειας είναι παντού εμφανή. Καταγράφουμε τα σημαντικότερα:

• Πολύ ψηλό κόστος διαβίωσης που καθιστά τη ζωή των ανθρώπων με μέσο και χαμηλό εισόδημα που ζουν μόνιμα στο νησί ιδιαίτερα προβληματική.

• Ένας παραδοσιακός οικισμός που έχει μετατραπεί σε mall και στον οποίο η κανονική διαβίωση είναι ανέφικτη για πολλούς λόγους: πολύ υψηλές αξίες γης, θόρυβος εκτός ελέγχου στη διάρκεια μεγάλου μέρους του 24ώρου, διάσπαση της δομής ενός βιώσιμου οικισμού στον οποίο οι χρήσεις γης (κατοικία, καταστήματα κλπ.) είναι λειτουργικές και επιτρέπουν στους ανθρώπους να εξυπηρετούν τις βασικές τους ανάγκες, κυριαρχία ενός πολύ συγκεκριμένου τρόπου ψυχαγωγίας και άλλα πολλά.

• Μια ανεξέλεγκτη δόμηση, στην οποία φαίνεται να καταστρατηγούνται οι ισχύοντες κανόνες που έχουν καθιερωθεί τόσο από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο όσο και άλλους κανονισμούς, μια δόμηση που καταπίνει κάθε ελεύθερο χώρο και δημιουργεί όλο και πιο συχνά δήθεν υψηλής αισθητικής αρχιτεκτονικά εξαμβλώματα, εντελώς ασύμβατα με το πνεύμα της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής.

• Η σκληρή δοκιμασία όλων των εύθραυστων υποδομών ενός μικρού τόπου, είτε αυτοί είναι δρόμοι, είτε νερά, είτε αφορούν σε παράγωγα της ανθρώπινης δραστηριότητας (λύματα και σκουπίδια).

• Η δοκιμασία επίσης αυτού που έχει καθιερωθεί να λέγεται φέρουσα ικανότητα ενός τόπου και υπονοεί τη δυνατότητά του να εξυπηρετήσει με ικανοποιητικό τρόπο τις ανθρώπινες ανάγκες χωρίς τον κίνδυνο της κατάρρευσης.

• Η γενικευμένη ανομία.

• Η σταδιακή απώλεια του ήθους της απλότητας, του μέτρου, της ταπεινότητας και η επικράτηση ενός πνεύματος επίδειξης και μεγαλομανίας.

Η κατάσταση αυτή απειλεί να καταστήσει πολλούς από τους μόνιμους κατοίκους της Πάρου παρίες στον ίδιο τους τον τόπο, ενώ συγχρόνως απωθεί τους καλύτερους και πιο αφοσιωμένους φίλους και επισκέπτες της. Από την άλλη πλευρά η Πάρος έχει ισχυρές εφεδρείες σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να προστατεύσουν τον τρόπο ζωής τους και να διατηρήσουν όσο γίνεται περισσότερο τη φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα της. Όμως το έργο των ανθρώπων αυτών είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οι δυνάμεις που ωθούν την Πάρο στην οδό της λεγόμενης «μυκονοποίησης» είναι πανίσχυρες, τα συμφέροντα επίσης και τα προβλήματα εξαιρετικά σύνθετα. Είναι πρακτικά αδύνατο το αναγκαίο έργο της στροφής της αναπτυξιακής πορείας του νησιού προς ένα βιώσιμο μοντέλο να αναληφθεί από μόνους τους ανθρώπους της Πάρου και τους συλλογικούς φορείς τους. Η ευθύνη για την αλλαγή αυτή είναι κυρίως του κεντρικού κράτους, το οποίο πρέπει να πάρει τα αναγκαία μέτρα ανάσχεσης αυτής της παρακμιακής πορείας. Είναι όμως και της Δημοτικής Αρχής, η οποία θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην προσπάθεια ελέγχου της.

Ως συλλογικοί φορείς της Νάουσας εκπέμπουμε σήμα κινδύνου για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το χωριό μας. Απευθυνόμαστε στα Υπουργεία Περιβάλλοντος, Τουρισμού και Προστασίας του Πολίτη και τους καλούμε να εστιάσουν στα ιδιαίτερα αυτά προβλήματα που απασχολούν όχι μόνον την Πάρο αλλά και άλλους τόπους με ανάλογα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά και να τα αντιμετωπίσουν με σύγχρονο πνεύμα και μέσα από την προοπτική της βιώσιμης ανάπτυξης. Καλούμε επίσης τη Δημοτική Αρχή αλλά και τις παρούσες και υπό διαμόρφωση εν όψει δημοτικών εκλογών Δημοτικές Παρατάξεις να αναδείξουν σε κύρια προτεραιότητά τους τη διαχείριση αυτών των προβλημάτων, αναλογιζόμενες τις επιπτώσεις τους στη φυσιογνωμία του μοναδικού αυτού τόπου και στο μέλλον των παιδιών μας.

Διοικητικό Συμβούλιο

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΝΑΟΥΣΑΙΩΝ ΠΑΡΟΥ

Τελικά, ποιό είναι το ζητούμενο; Το καλό του τόπου ή το συμφέρον του κόμματος και το ατομικό όφελος;

Οι προσπάθειες συγκρότησης ανεξάρτητου δημοτικού συνδυασμού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα κόμματα έχουν μηχανισμούς που μπορούν να ακυρώσουν τέτοιες προσπάθειες.

Σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχουν οι «κολλημένοι με την μπάλα» για πολλούς και διαφόρους λόγους. Δεν αναφερόμαστε στους ιδεολόγους, που πιστεύουν σε αρχές και αξίες, αλλά σε όσους έχουν ψυχολογία φιλάθλου ή προσδοκούν προσωπικές  διευκολύνσεις ή ταυτίζονται με την οικογενειακή τους παράδοση.

Οι συμπολίτες αυτοί πρόθυμα ή κατόπιν κομματικής εντολής στελεχώνουν τα κομματικά ψηφοδέλτια και αποτελούν τη μικρή εικόνα  της τοπικής αυτοδιοίκησης που συχνά ακυρώνει τη μεγάλη.

Γιατί το ζητούμενο είναι το καλό του τόπου και όχι το συμφέρον του κόμματος ή το ατομικό όφελος.

Στις μεγάλες πόλεις της χώρας η κομματική παρέμβαση στις δημοτικές εκλογές είναι απροκάλυπτη. Τα κόμματα μιλούν για αυτοδιοίκηση και εννοούν ετεροδιοίκηση.

Ο θεσμός της αυτοδιοίκησης με την αυθεντική ερμηνεία της λέξης μπορεί να πάρει σάρκα και οστά μόνο στους μικρούς ή μεσαίους σε μέγεθος δήμους, όπως ο Δήμος Πάρου, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλο και με την προϋπόθεση, ότι θα λειτουργήσει η κομματική υπέρβαση σε συμπολίτες που νοιάζονται αποκλειστικά για τα συμφέροντα της τοπικής μας κοινωνίας.

Και για να συμβεί αυτό, ο κύριος συνδετικός κρίκος είναι ένα πρόγραμμα κοινής αποδοχής, πειστικό και υλοποιήσιμο, που θα βγάλει τον τόπο από την καθημερινή μιζέρια που βιώνουμε εδώ και χρόνια.

Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι:
Η παρούσα δημοτική αρχή ότι μπόρεσε να δώσει, το έδωσε.
Δεν μηδενίζουμε το έργο της.
Όμως είναι πολύ λίγο σε σύγκριση με τα πολλά χρόνια που διοικεί το νησί μας.
Χρειάζεται ενότητα δυνάμεων, νέα πνοή, νέα δυναμική και πρόγραμμα βιώσιμης ανάπτυξης με σεβασμό στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον του νησιού μας.

Δημοτικές εκλογικές αναμετρήσεις και διαφοροποιήσεις

Καμιά δημοτική εκλογική αναμέτρηση δεν μοιάζει με την προηγούμενη. Πάντοτε δημιουργείται διαφορετικό προεκλογικό τοπίο.

Στις δημοτικές εκλογές του 2014 είχαμε τέσσερις εκλογικούς συνδυασμούς, ενώ στις εκλογές του 2019 είχαμε μόνο δύο, όπου η εκλογή κρίθηκε από την πρώτη Κυριακή σε αντίθεση με το 2014, όπου χρειάστηκε δεύτερος γύρος εκλογών ανάμεσα στο Μάρκο Κωβαίο και τον Χρήστο Βλαχογιάννη.

Στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές εκτιμάται ότι θα υπάρξουν 3 συνδυασμοί, εκτός εάν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσουν να συγκροτήσουν τέταρτο ψηφοδέλτιο.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα και των προσεχών δημοτικών εκλογών θα είναι οι μετακινήσεις δημοτικών συμβούλων από παράταξη σε παράταξη, που οφείλεται κυρίως στην δυσαρμονία σχέσεων ανάμεσα στους επικεφαλής των παρατάξεων και στην διαφορετική μετεκλογική πολιτική που ακολούθησαν.

Θυμίζουμε, ότι ο Μάρκος Κωβαίου ήταν αντιδήμαρχος επί δημαρχίας Χρήστου Βλαχογιάννη, ανεξαρτητοποιήθηκε, και ίδρυσε δική του δημοτική παράταξη.

Εν συνεχεία οι δημοτικοί σύμβουλοι του δημάρχου Μάρκου Κωβαίου, Άγγελος Πατέλης και Θανάσης Μαρινόπουλος καθώς και ο πρόεδρος της Κοινότητας Νάουσας, Γιώργος Μπαρμπαρίγος, κάποια στιγμή διαχώρισαν τη θέση τους από την παράταξή του, ανεξαρτοποιήθηκαν και στην συνέχεια εντάχθηκαν στο συνδυασμό της Λαϊκής συσπείρωσης.

Ο Πάνος Κεμπάμπης από την παράταξη του Χρήστου Βλαχογιάννη μετακινήθηκε στην παράταξη του Μάρκου Κωβαίου και εκλέχτηκε πρώτος δημοτικός σύμβουλος.

Αλλά και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές αναμένονται και πάλι διαφοροποιήσεις, αποχωρήσεις αλλά και εμπλουτισμός των ψηφοδελτίων με νέα πρόσωπα.

Ήδη έχουμε δυο ανεξαρτητοποιήσεις από την παράταξη του Μάρκου Κωβαίου: του Ηλία Κουντρομιχάλη και του Πάνου Κεμπάμπη, ενώ από την παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης, παρά την μέχρι τώρα αξιοπρόσεκτη συνοχή της στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, αναμένονται διαφοροποιήσεις και αποχωρήσεις.

Ερώτημα παραμένει εάν κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι και από τις δύο υπάρχουσες δημοτικές παρατάξεις, θα προσχωρήσουν στο νέο σχήμα που διαμορφώνεται από τον υποψήφιο δήμαρχο και έπαρχο Πάρου Αντιπάρου, Κώστα Μπιζά.

Η ιερή αγελάδα του τουρισμού

 Στον δρόμο που οδηγούσε στο λιμάνι του κοσμοπολίτικου νησιού των Κυκλάδων το μποτιλιάρισμα θύμιζε τη λεωφόρο Κηφισού. O προβλήτας ήταν ήδη γεμάτος φορτηγά και επιβατικά οχήματα. Το πλοίο για Πειραιά καθυστερούσε, οι οδηγοί περίμεναν στο λιοπύρι, οι λαμαρίνες έκαιγαν. Δυο-τρεις λιμενικοί, κάθιδροι, προσπαθούσαν να βάλουν τάξη στο χάος.

Νεοφερμένος στο νησί ο ένας, ποτέ δεν περίμενε ότι θα αντιμετώπιζε τέτοιες καταστάσεις: ουρές ταξιδιωτών –ακόμη αναρωτιέται «πώς τους σηκώνει όλους μια σταλιά τόπος»–, χιλιάδες αυτοκίνητα στο περιορισμένης χωρητικότητας οδικό δίκτυο, εντάσεις, καβγάδες, απίστευτη ηχορρύπανση.

Είχε χαρεί όταν διορίστηκε εκεί. «Τυχερέ, θα είναι σαν να κάνεις διακοπές», του έλεγαν οι φίλοι του. Ομως η καθημερινότητα δεν είναι σαν τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα στα αφιερώματα των ταξιδιωτικών εντύπων και ιστοσελίδων. Ο μισθός του είναι 980 ευρώ. Πληρώνει 600 ευρώ ενοίκιο για να μένει «σε μια τρύπα». Με τα υπόλοιπα πρέπει να καλύψει λογαριασμούς και διατροφή. «Τον χειμώνα κάποιοι εστιάτορες μας έκαναν ειδικά πακέτα –σε μένα και κάποιους άλλους δημόσιους υπαλλήλους– και κάπως βολευόμασταν. Ομως, από τότε που άνοιξε η τουριστική σεζόν και έφτασαν τα λεφούσια των ξένων, εμάς θα σκεφτούν;». Και πώς τα βγάζει πέρα; «Βάζουν πλάτη οι συνταξιούχοι γονείς μου, από το υστέρημά τους. Αντί να τους στηρίζω εγώ, με βοηθούν εκείνοι. Εως πότε; Και, βέβαια, κάνω αιματηρή οικονομία, υπολογίζοντας και το τελευταίο σεντ σε καθετί. Αλλά σε ένα τόσο ακριβό νησί η μάχη είναι από χέρι χαμένη…».

Σε γειτονικό Κυκλαδονήσι, λιγότερο κοσμοπολίτικο αλλά επίσης πολύ δημοφιλές τουριστικά, μια νέα καθηγήτρια Αγγλικών στο τοπικό γυμνάσιο ετοιμαζόταν για μετακόμιση. «Πέρυσι πλήρωνα 400 ευρώ για ένα στούντιο. Ο ιδιοκτήτης τώρα μου ζητάει 750. Ουσιαστικά το κάνει για να φύγω, προφανώς θέλει να εκμεταλλευτεί το ακίνητο μέσω Airbnb. Γλυκάθηκαν όλοι φέτος με τόση κίνηση, γέμισε η τσέπη τους και δεν τους ενδιαφέρει τίποτ’ άλλο. Είμαι σε απόγνωση… Kι άλλοι συνάδελφοι βρίσκονται στην ίδια θέση, όπως και υπάλληλοι σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες που είχαν την ατυχία να διοριστούν εδώ».

Δεν ξέρω τι θα της απαντούσε ο υφυπουργός Παιδείας Αγγελος Συρίγος, ο οποίος πρόσφατα ζήτησε το πρόβλημα της στέγασης των εκπαιδευτικών να λυθεί από τις τοπικές κοινωνίες και τους δήμους, που περιμένουν το κράτος-πατερούλη να λύσει όλα τα προβλήματα… Πράγματι, οι πολίτες δεν θέλουμε κράτος-πατερούλη. Χρειαζόμαστε κράτος. Τελεία. Που να μη βλέπει τον τουρισμό σαν ιερή αγελάδα και να σκέφτεται με ποιους όρους και προϋποθέσεις το τουριστικό μοντέλο θα γίνει βιώσιμο. Για να μην είναι τα νησιά μας «η Ντίσνεϊλαντ των ξένων» αλλά αβίωτα για τους Ελληνες. Για να μη γίνει ασήκωτο βαρίδι η «βαριά» μας βιομηχανία…

Τασούλα Επτακοίλη

Πηγή

Ρουσφέτι: η κατάρα που συνοδεύει το δημόσιο βίο.

Το ρουσφέτι αποτελεί σημαντικό εργαλείο για τη συλλογή ψήφων. Διατρέχει την πολιτική ζωή της χώρας, από συστάσεως του ελληνικού κράτους και δηλητηριάζει την ορθολογική λειτουργία του.

Για τον περιορισμό του έγιναν πολλές προσπάθειες με κορυφαία αυτήν που έχει καταγραφεί τον όνομα του εισηγητή υπουργού Αναστάση Πεπονή. Πρόκειται για τον νόμο που θεσμοθέτησε, το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) και κατάργησε τους χωρίς κριτήρια διορισμούς στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση.

Οι προσπάθειες από ορισμένες μετέπειτα κυβερνήσεις για την «βελτίωσή του», μείωσαν την αποτελεσματικότητα του νόμου, αλλά καμιά δεν τόλμησε να τον καταργήσει. Όμως παραθυράκια υπάρχουν, που «αξιοποιούνται» από υπουργούς και δημάρχους. Και μιας και αναφερόμαστε σε αξιωματούχους της πολιτικής ας προεκτείνουμε το θέμα και σε άλλες περιπτώσεις.

Η επιλογή ενός στρατεύσιμου στο σώμα της προτίμησής του, η μετάθεσή του από την παραμεθόριο σε μονάδα της Αττικής, η εξυπηρέτηση πολίτη που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και χρήζει άμεσης νοσηλείας, είναι σίγουρες ψήφοι.

Οι κομματάρχες δήμαρχοι από αυτές τις εξυπηρετήσεις αντλούν σημαντικό μέρος της πολιτικής τους δύναμης στο εκλογικό σώμα.

Το ρουσφέτι ενδημεί και στον τόπο μας κυρίως από τους δημοτικούς άρχοντες.

Η ανοχή στην κατάληψη δημοτικών κοινόχρηστων χώρων, η τσιμεντόστρωση δρόμων που εξυπηρετούν πολιτικούς φίλους, οι απευθείας αναθέσεις σε γνωστούς με αρκετές χιλιάδες ευρώ, η 'ελάφρυνση' ή και σβήσιμο τσουχτερών προστίμων, η κωλυσιεργία παραπόνων πολιτών επ' ωφελεία 'κάποιων', ένα τηλεφωνάκι πριν περάσει το 'περίπολο', οι παρεμβάσεις σε υπουργούς για την εξυπηρέτηση ψηφοφόρων, ακόμα και για τις πιο απίθανες υποθέσεις, αποτελούν καθημερινές ιστορίες ρουσφετολογικής συμπεριφοράς.

Ακόμα και εκ των υστέρων δημόσια ‘ξεμπροστιάσματα’ έχουμε δει, για ρουσφέτια που δεν έγιναν, αλλά δεν πτοείται, και κυρίως, δεν ντρέπεται κανείς!

Για να μην αναφερθούμε σε πιο χοντρές ιστορίες που ξεπερνούν τα όρια του νησιού μας με εμπλεκόμενους και διαπλεκόμενους που σκανδαλίζουν την ελληνική κοινωνία και συνεχίζουν το «θεάρεστο» έργο τους ελεύθεροι και ωραίοι εις υγείαν ημών των κορόιδων, που ανάθεμά μας αν ξέρουμε τι ψηφίζουμε κάθε φορά.

Διαμαρτυρία γονέων του εικαστικού εργαστηρίου Πάρου

Με την παρούσα επιστολή οι γονείς και κηδεμόνες των μαθητών του εικαστικού εργαστηρίου Πάρου θα θέλαμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας για τη διακοπή λειτουργίας της εν λόγω δραστηριότητας του δήμου.

Ορισμένοι από εμάς και τα παιδιά μας είχαμε την τύχη να υπάρξουμε μαθητές στα ποικίλα τμήματα του εικαστικού εργαστηρίου (παιδικά, ενηλίκων, αγιογραφίας, γλυπτικής, ελεύθερου και γραμμικού σχεδίου). Μέσα από αυτή τη μαθητεία είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τις δεξιότητές μας και να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των εικαστικών τεχνών. Συνοδοιπόρους σε αυτή την εμπειρία είχαμε τις δασκάλες – ζωγράφους και εικαστικούς, οι οποίες με αμέριστη όρεξη και μεράκι μας προσέφεραν τις γνώσεις τους και τις συμβουλές τους.

Επιπλέον, πολλοί φοιτητές και απόφοιτοι αρχιτεκτονικών και γραφιστικών σπουδών οφείλουν την επιτυχία τους στις εισαγωγικές εξετάσεις στα τμήματα αυτά, στην προετοιμασία που παρακολούθησαν στο εικαστικό εργαστήρι.

Σήμερα, που η καλλιτεχνική έκφραση και η δημιουργικότητα απορρίπτεται και από το ελληνικό σχολείο (από το 2020 έχουν αφαιρεθεί από το ωρολόγιο πρόγραμμα του γενικού λυκείου τα μαθήματα του ελεύθερου και γραμμικού σχεδίου και της καλλιτεχνικής παιδείας, υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για υποστήριξη της καλλιτεχνικής παιδείας.

Ο δήμος Πάρου, αντί να υποστηρίζει, υποτιμά και απαξιώνει δημιουργικές δράσεις, στερώντας το δικαίωμα των πολιτών της Πάρου να απολαμβάνουν δημόσια αγαθά που ξεφεύγουν από την τουριστική φυσιογνωμία του νησιού. Για πολλούς από εμάς, η Πάρος δεν είναι τόπος καταγωγής, είναι όμως τόπος επιλογής ζωής. Και επειδή θέλουμε να εμπλουτίζουμε και να βελτιώνουμε τη ζωή μας, μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε σε δραστηριότητες πολιτισμού με εμάς συμμετέχοντες.

Θα θέλαμε λοιπόν να ρωτήσουμε.
Γιατί δε δίνονται κίνητρα από το δήμο, ώστε να ενθαρρυνθεί η ανταπόκριση των καθηγητών στην πρόσκληση – προκήρυξη για πρόσληψη στο εργαστήριο εικαστικών;
Γιατί τόσα χρόνια είχε παραμεληθεί ο χώρος του εργαστηρίου (το οποίο συστεγαζόταν με τη φιλαρμονική και παλαιότερα με το ΔΟΝΑ) με τη σκόνη και την επικινδυνότητα του περιφερειακού δρόμου;
Γιατί οι καθηγητές θα πρέπει να διεκδικούν τα αυτονόητα για τη δουλειά τους (ασφάλεια, αναβάθμιση του χώρου, καθαριότητα), αντί να τους δίνεται χώρος έμπνευσης και δημιουργίας; Και
Γιατί τελικά εμείς οι πολίτες να στερούμαστε δημόσια αγαθά που μας ψυχαγωγούν και μας βελτιώνουν ως άτομα και για τα οποία καταβάλλουμε και δημοτικά τέλη;

Με εκτίμηση

Οι γονείς, οι κηδεμόνες και οι μαθητές του εργαστηρίου εικαστικών του δήμου Πάρου

Αβράμη Όλγα, Αλιφιέρης Χαράλαμπος, Αναστασοπούλου Ειρήνη, Αποστολοπούλου -Μανιώτη Βαρβάρα, Ασλανοπούλου Έλενα, Ασπρολούπος Κωνσταντίνος, Βασταρδής Ανδρέας, Βλασσοπούλου Πηγή, Γεμελιάρη Κατερίνα, Γεμελιάρη Βαρβάρα, Γεμελιάρη  Δέσποινα , Γεμελιάρη Θεοδοσία,  Γιαμοπούλου Παρασκευή,  Γιαννακάκη Έλενα, Γκίκα Ευδοξία, Δανιηλίδου Αικατερίνη, Ευαγγελόπουλος Νίκος, Θεοδωράκης Γιώργος, Ιγνατιάδου Στέλλα, Κάγκανη Αντωνία, Καλαντζής Νίκος, Καλαχάνη Βάνα, Καλύβα Ελένη, Καπούτσου Παρασκευή, Κοντός Μαρίνος, Καραχάλιου Κωσταντία, Κούγκα Ειρήνη, Κουτσάγια Μαίρη, Κοντού Αντωνία, Κουνής Κώστας, Κοτσικώνα Ευμορφία-Μαρία, Κυριακού Αθηνά, Μαγκριώτης Στέφανος, Μαλιάρης Ανέστης, Μάρα Λίζα, Μαραγκού Ευαγγελία, Μαράντου Κατερίνα, Μαρέτη Κατερίνα, Μαύρη Ελισάβετ, Μιχαήλ Χριστίνα, Μονόρι Παναγιώτης, Μπαρμπαρής Δημήτρης, Μπαφίτη Κωνσταντίνα, Μπιρμπίλη Μαρία, Μουσταφά Βανέσα,

Νικολάου Ευάγγελος, Νικολούζου Ευδοξία, Ντίνη Κωνσταντίνα, Ντότσικας Γιώργος, Παναγιωτόπουλος Φώτιος, Παντελαίος Ιωάννης, Παντελίδου Σιλίνα, Παπαδάκη Βαρβάρα, Πολάτου Τίνα, Ξενίτης Ευάγγελος, Ρούσσου Ρωμαλία, Σιφναίος Νίκος, Σκιαδά Ξένια, Σταυρίδου Μαρουσώ, Στυλιανού Πηνελόπη, Σωμαρίπα Μαρία, Sarah Aoki, Τσιλιγκίρη Στεργιανή, Τσιμόγλου Αικατερίνη, Τσοδούλου Αικατερίνη, Φουρνάρης Μάριος, Φραγκιαδάκη Ειρήνη, Φωκαέως Αλεξάνδρα, Φλέσσας Νικόλαος, Φραντζή Έφη, Χανιώτης Γιώργος, Χατζημανώλη Αγγελική, Χρυσοχόος Λευτέρης, Χρηστίδης Διονύσης

Δημοτικές εκλογές: Η επιθυμία του εκλογικού σώματος είναι έντονη για αλλαγή στο Δήμο

 

Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές στο νησί, έπειτα από τις αποτυχημένες προσπάθειες συγκρότησης ψηφοδελτίου από το χώρο της κεντροαριστεράς και επειδή η πλειοψηφία του κόσμου ήθελε απαλλαγή από το καθεστώς Κωβαίου, στράφηκε προς τη Λαϊκή Συσπείρωση και στο πρόσωπο του Κώστα Ροκονίδα.

Η Λαϊκή Συσπείρωση, που τη χαρακτηρίζει η συνέπεια στις αρχές του κόμματος (ΚΚΕ) αυτό που στην πιάτσα της πολιτικής το λέμε κομματική γραμμή, υπήρξε εξαρχής ξεκάθαρη. Δεν έκρυψε και δεν κρύφτηκε πίσω από προεκλογικούς τακτικισμούς. Τα προεκλογικά της φυλλάδια δεν έκρυψαν τίποτε απολύτως, το ίδιο και ο Κώστας Ροκονίδας στο δημοσιευμένο βιογραφικό του.

Δεν ήρθε η Λαϊκή Συσπείρωση να παρακαλέσει, όσους συμπατριώτες μας δέχτηκαν και στελέχωσαν το ψηφοδέλτιό της. Ασφαλώς τότε έγιναν συζητήσεις και προσπάθειες να πεισθούν κάποιοι.

Ο συντηρητισμός όμως μερίδας του εκλογικού σώματος, που είχε γαλουχηθεί από ένα στείρο αντικομουνισμό και η προεκλογική προπαγάνδα που θύμιζε εποχή μετεμφυλιακού κράτους, το εμπόδισε να ψηφίσει τη Λαϊκή Συσπείρωση, η οποία έχασε τις εκλογές στο νήμα.

Όπως τότε έτσι και τώρα η επιθυμία του εκλογικού σώματος παραμένει έντονη για αλλαγή στο Δήμο.

Ό Έπαρχος Κώστας Μπιζάς θα επιχειρήσει να την εκφράσει. Η εκτίμησή μας είναι ότι θα τα καταφέρει, αλλά με μία προϋπόθεση:
Ότι θα συγκροτήσει ποιοτικό ψηφοδέλτιο, το οποίο θα πείσει για την ανεξαρτησία του από κομματικές επιρροές.