2023: Έτος εκλογών για τη χώρα μας με μη προβλέψιμες εξελίξεις

 

Όταν αναφερόμαστε στη χώρα μας, οι όποιες προβλέψεις για τα επερχόμενα δεν είναι κάτι εύκολο και συχνά επηρεάζονται από την συγκυρία, ιδιαίτερα όταν έχεις να κάνεις με έναν αναθεωρητικό γείτονα, που ψάχνει την ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα σε Αιγαίο και Κύπρο.

Το 2023 ανατέλλει ως έτος εκλογών, αφού εκτός από τις βουλευτικές, που θα πραγματοποιηθούν εντός του πρώτου εξαμήνου, έχουμε και τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, που θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο.

Είναι γνωστό , ότι είναι προνόμιο του πρωθυπουργού ο καθορισμός της ημερομηνίας διεξαγωγής τους, που όπως συνηθίζεται, καθορίζεται με κριτήριο το συμφέρον του κυβερνώντος κόμματος.

Οι βουλευτικές εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής που αποκλείει τις μονοκομματικές κυβερνήσεις.

Σε αυτήν την περίπτωση, εάν η Ν.Δ. είναι πρώτο κόμμα, θα οδηγηθούμε σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής και με στόχο την αυτοδυναμία του κόμματος.

Αντίθετα σε περίπτωση πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ, θα επιδιωχθεί σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας με άλλα κόμματα, προφανώς από το χώρο της κεντροαριστεράς.

Εάν όμως δεν επιτευχθεί ο στόχος, που σημαίνει και ενταφιασμό της απλής αναλογικής, τότε οδηγούμαστε και πάλι σε δεύτερες κάλπες, οπότε το λόγο έχει το πριμ των 40 εδρών που λαμβάνει ως προίκα το πρώτο κόμμα.

Το ερώτημα είναι με τι διαθέσεις θα οδηγηθεί το εκλογικό σώμα στις κάλπες.

Εάν είναι οργισμένο, θα ρίξει ψήφο διαμαρτυρίας, ψήφο προειδοποίησης προς την Ν.Δ. με τη σιγουριά, ότι οι πρώτες κάλπες δεν βγάζουν κυβέρνηση.

Και αυτό μπορεί να συμβεί, εάν επιδεινωθεί και άλλο η οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων, εξαιτίας ενός πληθωρισμού που δεν είναι μόνο εισαγόμενος.

Αυτό το σοβαρό ενδεχόμενο θα επιχειρήσει να αποτρέψει η Ν.Δ., αφού η ψήφος διαμαρτυρίας, μπορεί να βγάλει πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και ενισχυμένα τα άλλα κόμματα της κεντροαριστεράς και της ακροδεξιάς. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση ακυρώνεται ο όλος σχεδιασμός του κυβερνώντος κόμματος.

Εκτός όμως από την οικονομική κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται η χώρα την ώρα της κάλπης, υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να απαντηθούν από την κυβέρνηση.

Είναι οι υποκλοπές από την ΕΥΠ που εάν επιβεβαιωθούν από την ΑΔΑΕ αποτελούν βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας μας, είναι τα οικονομικά σκάνδαλα βουλευτών της Ν.Δ. , που υποχρεώνουν τον πρωθυπουργό να τους θέτει εκτός κόμματος, είναι η ουσιαστική κατάργηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας, οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν και πολλά άλλα.

Βέβαια όλα τα όσα εκτέθηκαν μπορούν να ανατραπούν μέσα σε μια νύχτα και να πάμε σε εκλογές με τελείως διαφορετικά δεδομένα ή και να μετατεθούν για αργότερα.

Πρόκειται για το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου από τους γείτονές μας, που το έχουν τερματίσει στα λόγια και έχουν προετοιμάσει επαρκώς την κοινή γνώμη της Τουρκίας.

Και επειδή ένα θερμό επεισόδιο ευνοεί την εκλογική τακτική του Ερντογάν , γιατί και στην Τουρκία έχουμε εκλογές, τίποτε δεν μπορούμε να αποκλείσουμε.

Πάντως όπως και να έχει το νέος έτος, στο οποίο εισερχόμεθα εντός ολίγων ωρών θα έχει και για τη χώρα μας πολλές και μη προβλέψιμες εξελίξεις.

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους μας.

Πολλά και δύσκολα στη διαχείριση τα «δώρα» του νέου χρόνου

Σημαδιακός μοιάζει ο νέος χρόνος που οσονούπω μας επισκέπτεται, με το παγκόσμιο περιβάλλον, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά να είναι πιο ασταθές και σε αναζήτηση νέων ισορροπιών, με την κλιματική κρίση να μας δείχνει αυτό που έρχεται με ρυθμούς γρηγορότερους από τους αναμενόμενους και με τις πανδημίες, αν πιστέψουμε τους επιστήμονες, να κάνουν πιο συχνή την παρουσία τους.

Έχοντας ως δεδομένα τα πιο πάνω, δεν χρειάζεται να προσφύγουμε σε χαρτορίχτρες και καφετζούδες και σε κάθε είδους καζαμίες για να πληροφορηθούμε τα επερχόμενα, που είναι οι διεθνείς ανταγωνισμοί, οι συνεχιζόμενοι και οι νέοι πόλεμοι, η αύξηση του πλούτου των ολίγων και η επέκταση της φτώχειας και της πείνας σε ακόμα μεγαλύτερα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, που υποχρεώνουν σε μετανάστευση εκατομμύρια συνανθρώπους μας.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το πώς και το πότε θα λάβει τέλος ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ένας πόλεμος που ήδη έχει καταστρέψει μια μεγάλη χώρα στον κέντρο της Ευρώπης και αποτελεί ορατό και θερμό επεισόδιο ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, συμπαρασύροντας και άλλες δυνάμεις προς τη μια ή την άλλη πλευρά.

Για την ώρα η μόνη κερδισμένη δύναμη είναι οι ΗΠΑ, ενώ η Ευρώπη υφίσταται σοβαρές οικονομικές συνέπειες ενός πολέμου που δεν ξεκίνησε, αλλά υποχρεώθηκε να συμμετέχει στο πλευρό της Ουκρανίας με την αποστολή πολεμικού υλικού σύγχρονου και παλαιού και όχι μόνο.

Δεν γνωρίζουμε, εάν αυτός ο πόλεμος θα επεκταθεί και ποια είναι τα σχέδια του Πούτιν.

Αυτό όμως που θεωρούμε βέβαιο είναι ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να επιχειρούν την οικονομική και στρατιωτική εξασθένηση της Ρωσίας, ώστε ευχερέστερα να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν και να περιορίσουν το μεγάλο τους αντίπαλο που είναι η Κίνα, η οποία απειλεί την παγκόσμια κυριαρχία τους.

Είναι ευνόητο ότι όλη αυτή η επικίνδυνη κινητικότητα έχει και θα έχει επιπτώσεις και στη δική μας χώρα, που έχει κάνει τις επιλογές της και με την εγκατάσταση μεγάλων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στο έδαφός της.

Στη γειτονιά μας τα νέα δεν προβλέπεται να είναι ευχάριστα. Το Κόσσοβο συνεχίζει να αποτελεί σοβαρή εστία έντασης, που μπορεί να ανάψει φωτιές στα Βαλκάνια, η Τουρκία με το εφεύρημα της γαλάζιας πατρίδας έχει μετατραπεί σε αναθεωρητική δύναμη σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο και η ανακάλυψη των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εύκολα μπορεί να ανάψει το φυτίλι ενός περιφερειακού πολέμου, που μόνο δεινά θα επιφέρει στους λαούς της περιοχής.

Η νέα χρονιά προβάλλει ενδιαφέρουσα και για τα εσωτερικά μας, αλλά με αυτά θα ασχοληθούμε στο αυριανό μας σχόλιο.

Η ανθρωπιά στο Δήμο μας φαίνεται να είναι παντελώς απούσα.

 

Την έχει αντικαταστήσει η εκδικητική μανία, που μεταβάλλει σταδιακά έναν εργαζόμενο σε ανθρώπινο ερείπιο.

Τι κι αν υπάρχουν ιατρικές γνωματεύσεις, με τη σφραγίδα του κράτους και επιπλέον γνωμάτευση και της ιατρού, προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, για την συγκεκριμένη περίπτωση; Ψιλά γράμματα για κάποιους της δημοτικής αρχής.

Αλλά και ο Δήμαρχος, που είναι και αυτός επαγγελματίας της υγείας, γιατί αφήνει την ιστορία αυτή να σέρνεται;

Και ο έτερος ιατρός του δημοτικού Συμβουλίου, γιατί δεν ασχολείται με το πρόβλημα;

Καμιά ευαισθησία δεν υπάρχει για τους εργαζόμενους στο Δήμο μας;

Κανενός το αυτί δεν ιδρώνει;

Κατά τα άλλα ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη και η στήριξη στον πάσχοντα συνάνθρωπο περισσεύει και λόγω των ημερών.

Κουβέντες του αέρα, χωρίς πρακτικό αντίκρισμα.

Τις τελευταίες μέρες ο εργαζόμενος στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του έπαθε και άλλη ζημιά. Χειροτέρεψε και άλλο το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.

Η δημοτική Αντιπολίτευση, που γνωρίζει το πρόβλημα, μήπως θα πρέπει να σταθεί πλάι στον εργαζόμενο πιο δυναμικά;

Είναι γνωστόν ότι η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι λίγο νωρίς;

Η Παναγία του Σταυρού και η Αρχαιολογική Υπηρεσία

Η Πάρος έχει το προνόμιο να είναι ένας εκτεταμένος αρχαιολογικός χώρος σε στεριά και θάλασσα.

Εμείς οι κάτοικοι αυτού νησιού, συνεργαστήκαμε και συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε χωρίς προβλήματα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Μόνο μία χρονική περίοδος δυσαρμονίας σχέσεων υπήρξε, όχι με δική μας ευθύνη.

Αναφερόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Τότε μετά την πτώση της δικτατορίας, η αρχαιολογική υπηρεσία είχε αναλάβει τη φροντίδα της διατήρησης των παραδοσιακών οικισμών της Πάρου.

Για οποιαδήποτε αλλαγή εξωτερική ή εσωτερική αλλαγή των σπιτιών έπρεπε να υπάρχει σχετική έγκριση.

Δύο υπάλληλοι του αρχαιολογικού μουσείου είχαν πάρει εντολή και καθημερινά επιθεωρούσαν τα στενά της Παροικιάς και οσάκις διαπίστωναν και την πιο παραμικρή οικοδομική εργασία, χωρίς την απαιτούμενη άδεια, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και το συνεργείο στέλνονταν στον εισαγγελέα.

Όμως η έκδοση της όποια άδειας, καθυστερούσε ανεπίτρεπτα και ξεπερνούσε συχνά και τα δύο χρόνια σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός κάλπαζε στο 25% με αποτέλεσμα να χάνονται τα χρήματα της επισκευής.

Τότε ήταν που οργανώθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στο νησί, που την πλήρωσε ο αρχαιολόγος που έτυχε να βρίσκεται στην Πάρο.

Με το περιπολικό του Αστυνομικού Τμήματος φυγαδεύτηκε από το νησί, την ώρα της άφιξης του πλοίου της γραμμής, για το φόβο του λυντσαρίσματος από το συγκεντρωμένο και εξαγριωμένο πλήθος.

Από τότε και για κάποια χρόνια δεν πάτησε αρχαιολόγος στο νησί, με αποτέλεσμα στην Παροικιά να κάνει ο καθένας ό,τι γούσταρε.

Γιατί γράψαμε τα παραπάνω;

Γιατί η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει αρχίσει πάλι τις …καθυστερήσεις.

Αυτή τη φορά παίζει σε ασφαλές γήπεδο, επειδή έχει να κάνει με ιερείς του Υψίστου.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

Υπάρχει εδώ και χρόνια Ερανική Επιτροπή με απόφαση του Μητροπολίτη μας, με πρόεδρο τον π. Σπυρίδωνα Φωκιανό.

 Έχει επισκευάσει μέχρι τώρα το παρεκκλήσιο του Αγίου Κωνσταντίνου του Κάστρου, στον ομώνυμο λόφο της Παροικιάς, το παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και έχει ετοιμάσει τις μελέτες για την επισκευή της Παναγίας του Σταυρού, ένα μικρό παρεκκλήσιο χωμένο στην κυριολεξία εντός του ενετικού κάστρου της Παροικιάς.

Όμως η έκκριση των μελετών καθυστερεί πάνω από 2 χρόνια από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων.

Ο προϊστάμενο της εν λόγω υπηρεσίας είναι γνώστης αυτών καθυστερήσεων;

Όταν υπάρχει εθελοντική προσφορά για τη διάσωση των παρεκκλησίων της Παροικιάς, που δεν είναι και λίγα, δεν θα έπρεπε αυτή να ενισχυθεί και από την καθ΄ύλην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία; Τι περιμένει; Να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους οι ιερείς από του άμβωνος;

Έφυγε από κοντά μας ένας σπουδαίος Έλληνας, ο γιατρός Απόστολος Πολυζωίδης

Παραμονή Χριστουγέννων έφυγε από κοντά μας ένας σπουδαίος Έλληνας, ο γιατρός Απόστολος Πολυζωίδης, ο οποίος, μετά τη συνταξιοδότησή, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί μας, που το έκανε δεύτερη πατρίδα.

Έλληνας της διασποράς, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, σπούδασε ιατρική και άσκησε το λειτούργημά του στα νοσοκομεία του Λονδίνου.

Και αναφερόμαστε σε λειτούργημα και όχι σε επάγγελμα, γιατί η ιατρική για τον Απόστολο Πολυζωίδη ήταν ύψιστο ανθρωπιστικό έργο.

Ως ορθοπεδικός διέπρεψε. Είναι γνωστές στον επιστημονικό χώρο της ορθοπεδικής οι εφευρέσεις του για τα τεχνικά γόνατα καθώς και οι τιμητικοί τίτλοι που του απένειμε το αγγλικό κράτος.

Στην Πάρο εγκαταστάθηκε το 1992 και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας.

Πολλοί συμπατριώτες μας απευθύνονταν στο γιατρό Πολυζωίδη για προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζαν και είχαν σχέση με την ειδικότητά του. Τους υποδέχονταν πάντοτε με καλοσύνη και εννοείται χωρίς ιατρική αμοιβή.

Ο Απόστολος Πολυζωίδης διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου Υγείας του νησιού μας και κατέβαλε προσπάθειες αναβάθμισής του, ατυχώς σε ώτα μη ακουόντων.

Ενίσχυσε με σεβαστό ποσόν τη δημοτική βιβλιοθήκη στο ξεκίνημα της καθώς και όποια άλλη πρωτοβουλία έκρινε ότι θα βοηθούσε την Πάρο.

Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν οι νεότεροι είναι η διοργάνωση κολυμβητικής προσπάθειας από τη Δήλο στην Πάρο, στην οποία έλαβε μέρος γνωστός στην Βρετανία γιατρός, προκειμένου να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την αναγκαιότητα επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα.

Η εκδήλωση εκείνη στέφτηκε με επιτυχία, προβλήθηκε η Πάρος και κυρίως το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης προς το βρετανικό μουσείο.

Η τελευταία εκδήλωση του Απόστολου Πολυζωίδη είχε σχέση με την παρουσίαση του βιβλίου του «Το Φεγγάρι έσβησε στην Αλεξάνδρεια» στο αύλειο χώρο της Εκατονταπυλιανής.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Η εξόδιος ακολουθία θα  λάβει χώρα στον Ι. Ναό της Εκατονταπυλιανής την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου στις 11 π.μ.. 

Βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο

 

Οδηγοί αισιοδοξίας αναφέρουν πολλούς τρόπους αντιμετώπισης του στρες. Τελευταία, βομβαρδιζόμαστε από παντού με ειδήσεις που μας επηρρεάζουν αρνητικά. Είτε άμεσα, όπως κυβερνητικές οικονομικές εξαγγελίες, είτε έμμεσα όπως εχθροπραξίες ή απειλή εχθροπραξιών πολύ κοντά μας. 

Το μάντρα αυτών των οδηγών, είναι να παραμένουμε αισιόδοξοι, να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο. Ή ακόμα, να αποφεύγουμε τις 'στρεσογόνες' καταστάσεις. Λες και αν είχαμε επιλογή, θα πηγαίναμε γυρεύοντας! Οι άνθρωποι που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο ζουν πιο πολλά και πιο ευτυχισμένα χρόνια γιατί αντιμετωπίζουν λιγότερες στρεσογόνες καταστάσεις, μας λένε.

Οι έρευνες όμως αυτές, κολυμπούν στην ασάφεια και ως προς τους τρόπους αντιμετώπισης αλλά και ως προς τους τρόπους αποφυγής.

Επιστήμονες (λένε τα άρθρα) διαπίστωσαν ότι ενώ οι αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι αντιδρούσαν σε στρεσογόνες καταστάσεις και ανέκαμπταν με τον ίδιο τρόπο, οι πρώτοι ήταν σε καλύτερη συναισθηματική κατάσταση καθώς βρίσκονταν πιο αραιά σε αυτή τη θέση. 

Ο τρόπος με τον οποίο οι 'αισιόδοξοι' ελαχιστοποιούν το επίπεδο του στρες παραμένει ασαφής, αλλά η υπόθεση είναι, είτε αποφεύγοντας δύσκολες καταστάσεις, είτε αντιμετωπίζοντας δύσκολες καταστάσεις με νηφαλιότητα και ψυχραιμία αν είναι δυνατόν, ή απλώς, δεν συνειδητοποιούν τι ακριβώς συμβαίνει.

Οι δύο πρώτοι τρόποι, είναι διαχειρήσιμοι από υγιή κατά τα άλλα άτομα και σε διάφορους βαθμούς, η καθημερινότητα μας όπως την βιώνουμε συνέχεια.
Ο τρίτος όμως, δηλαδή η μη σαφής αντίληψη της πραγματικότητας, χαρίζει μόνο πρόσκαιρη ευτυχία. Γιατί η σκληρή πραγματικότητα πάντα περιμένει στην γωνία. Ο παροδικός εφησυχασμός, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι ακριβώς...παροδικός!

Το να αδυνατείς να αντιληφθείς την πραγματικότητα, δεν είναι τόσο σπάνιο όσο μπορεί να νομίζουμε. Πέρα από παθολογικά αίτια, ο συστηματικά και επιστημονικά υπολογισμένος βομβαρδισμός με 'ειδήσεις' ή ακόμα και 'διαφημίσεις' κάνει τον προσδιορισμό του 'τι ακριβώς συμβαίνει', πολύ δύσκολο.

Ακόμα και στον μικρόκοσμό μας, το αντιλαμβανόμαστε αυτό: πανηγυρικές ανακοινώσεις για μια πραγματικότητα, που απέχει πολύ έως πάρα πολύ, από την καθημερινότητα μας. Ο αισιόδοξος μέσα μας, ΘΕΛΕΙ διακαώς να είναι τα πράγματα όπως παρουσιάζονται, αλλά...δεν!

Γιατί την πραγματικότητα μας, όσο και αν ακούγεται ουτοπικό, την φτιάχνουμε εμείς, λιθαράκι-λιθαράκι.

Το 2023, αν όλα πάνε καλά, θα έχουμε όχι μία, αλλά δύο ευκαιρίες να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας!

Καλή Χρονιά 2023, λοιπόν!

Η ξεχασμένη ιστορία των Χριστουγέννων του 1918

Τα Χριστούγεννα του 1914, πέντε μήνες μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ομάδες γερμανικών και βρετανικών στρατευμάτων κατά μήκος των βελγικών και γαλλικών συνόρων κατέβασαν τα όπλα και κράτησαν ανεπίσημες εκεχειρίες. Τραγούδησαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στα χαρακώματα την παραμονή των Χριστουγέννων, και την ημέρα των Χριστουγέννων, μερικοί ήταν αρκετά γενναίοι για να περπατήσουν στη ουδέτερη περιοχή και να συναντήσουν τους εχθρούς τους από κοντά.

Υπάρχουν φωτογραφίες που θυμίζουν εκείνη την ημέρα, όπως υπάρχουν και επιστολές από ανώτερους αξιωματικούς, που διέταζαν τους άνδρες τους να μην συναντηθούν με τον εχθρό. Αλλά οι στρατιώτες δεν υπάκουσαν τις εντολές. Έσφιξαν τα χέρια και αντάλλαξαν τσιγάρα και γλυκίσματα. Έθαψαν τους νεκρούς τους μαζί, περισυνέλλεξαν τα πτώματα που ήταν παγιδευμένα ανάμεσα στις δύο γραμμές και που ήταν πολύ επικίνδυνο να μετακινηθούν κατά τη διάρκεια της μάχης. Η ανάπαυλα από την αιματοχυσία που επέλεξαν αυτοί οι στρατιώτες ήταν σύντομη, και μέσα σε λίγες μέρες είχαν επιστρέψει στα χαρακώματα τους και στη μάχη.

Θυμόμαστε εκείνη την ημέρα από βιβλία, ντοκιμαντέρ και ταινίες, γιατί, έναν αιώνα αργότερα, εξακολουθεί να προσφέρει ελπίδα ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές μας ώρες, η κοινή μας ανθρωπιά υπερτερεί του χειρότερου μας εαυτού. Η ελπίδα επικρατεί, η καλοσύνη θριαμβεύει - έστω και για λίγο.

Αλλά υπάρχει μια άλλη, λιγότερο αισιόδοξη χριστουγεννιάτικη ιστορία από τον Μεγάλο Πόλεμο, που υπονομεύει την ελπίδα που προσφέρει η ιστορία του 1914. Συνέβη τέσσερα χρόνια αργότερα, μόλις εβδομάδες μετά την παράδοση των Γερμανών. Μέχρι τότε, περίπου 20 εκατομμύρια στρατιώτες και πολίτες από όλες τις πλευρές είχαν σκοτωθεί στις μάχες και σαν παράπλευρες απώλειες, όπως ο λιμός στη Γερμανία που προκλήθηκε από τον αποκλεισμό των Συμμάχων. Η σκληρή αλλά αποτελεσματική στρατηγική υποστήριζε ότι η στέρηση τροφίμων στους αμάχους, θα υποβοηθούσε τη δημόσια δυσαρέσκεια και θα επιτάχυνε την λήξη του πολέμου.

Όταν οι Γερμανοί αντιπρόσωποι υπέγραψαν την ανακωχή στις 11 Νοεμβρίου 1918, ζήτησαν από τους Συμμάχους να άρουν τον αποκλεισμό, ο οποίος διετηρείτο κυρίως από τη Βρετανία και εποπτευόταν από μια διακρατική ομάδα, το Διασυμμαχικό Συμβούλιο Αποκλεισμού. Οι άμαχοι στη Γερμανία πεινούσαν και η γρίπη είχε σκοτώσει πολλούς. Οι Σύμμαχοι συμφώνησαν να «εξετάσουν τον επισιτισμό της Γερμανίας», αλλά δεν θα συμφωνούσαν να άρουν τον αποκλεισμό εκείνη τη στιγμή.

Στα τέλη Δεκεμβρίου, ο χειμώνας είχε έρθει, τα Χριστούγεννα πλησίαζαν αλλά ακόμα δεν είχε επιτραπεί η εισαγωγή τροφίμων στη Γερμανία. Η τελική ειρήνη δεν είχε ακόμη υπογραφεί και ορισμένοι ηγέτες των Συμμάχων εφοβούντο ότι οι Γερμανοί θα μπορούσαν να ξαναρχίσουν τις εχθροπραξίες. Και υπήρχαν πολλοί πεινασμένοι έξω από τη Γερμανία: Γιατί να ταΐζονται οι εχθροί, πριν φροντίσουν τους συμμάχους και τους ουδέτερους; Ειδικά όταν τόσα πολλά από τα δικά τους βάσανα και η πείνα ήταν άμεσο αποτέλεσμα της γερμανικής επιθετικότητας;

Ενώ η εκδικητικότητα εναντίον της Γερμανίας ήταν μεγάλη, υπήρχαν ακόμα εκείνοι που ήθελαν να τους βοηθήσουν. Ο Πρόεδρος Woodrow Wilson έστειλε μια επιστολή στους άλλους κορυφαίους ηγέτες των Συμμάχων στις 15 Δεκεμβρίου, ζητώντας τους να χαλαρώσουν τον αποκλεισμό και να επιτρέψουν στις ουδέτερες χώρες να παρέχουν τρόφιμα στους εχθρούς.

Την ίδια στιγμή, ο μελλοντικός πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ, τότε υπεύθυνος για την αμερικανική επισιτιστική βοήθεια στην Ευρώπη, επινόησε ένα σχέδιο εξαγωγής χοιρινού κρέατος στη Σκανδιναβία. Δεδομένου ότι δεν θα υπάρχουν νομικοί περιορισμοί στην επανεξαγωγή, θα μπορούσε στη συνέχεια να αποσταλεί στη Γερμανία.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, οι συμμαχικές κυβερνήσεις ενέκριναν το αίτημα του Ουίλσον μέσω του συμβουλίου αποκλεισμού και την ημέρα των Χριστουγέννων ο Χούβερ έγραψε στον Άιρα Μόρις, τον Αμερικανό πρεσβευτή στη Σουηδία, με την είδηση: «Είναι η πρώτη μας κίνηση προς τροφοδοσία της Γερμανίας».

Φάνηκε, για μια στιγμή, ότι το πνεύμα του 1914 είχε επιστρέψει - δύο πλευρές, τυπικά ακόμη σε πόλεμο, ξαναβρήκαν την κοινή τους ανθρωπιά.

Στην πραγματικότητα όμως συνέβη το αντίθετο. Μέσα σε λίγες μέρες, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι άλλαξαν γνώμη και ακύρωσαν τη συμφωνία πριν προλάβει να ξεκινήσει. Οι ακριβείς λόγοι είναι άγνωστοι, αλλά δεν είναι δύσκολο να τους φανταστούμε: Οι σύμμαχοι, ειδικά η Γαλλία και η Βρετανία, ήταν απλώς πολύ χολωμένοι από τον πόλεμο και δεν μπορούσαν να δουν τους Γερμανούς, ακόμη και τα παιδιά και απλούς πολίτες, σαν οτιδήποτε άλλο εκτός από εχθρό. Η ίδια επιθυμία για τιμωρία της Γερμανίας ήταν φανερή στην διατύπωση του κειμένου της Συνθήκης των Βερσαλλιών, αρκετούς μήνες αργότερα.

Σαν συνέπεια, πολλές χιλιάδες Γερμανοί πέθαναν εκείνο τον χειμώνα, άνθρωποι που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχαν επικρατήσει ο Wilson και ο Hoover. Ο αποκλεισμός των τροφίμων άρθηκε μόνο στις 12 Ιουλίου 1919, αφού η Γερμανία είχε υπογράψει τη συνθήκη των Βερσαλλιών.

Το συμπέρασμα είναι απλό. Δεν μας καθοδηγεί καμιά ανώτερη δύναμη, τα Χριστούγεννα ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Εμείς επιλέγουμε. Δεν υπήρχε τίποτα προκαθορισμένο για την εκεχειρία των Χριστουγέννων του 1914 - ή, εν προκειμένω, για την επέκταση του αποκλεισμού του 1918.

Αν η ιστορία των Χριστουγέννων του 1914 μας υπενθυμίζει τη σημασία του να επιλέγουμε να παραβλέπουμε την πρόσκαιρη εχθρότητα μας, η ιστορία των Χριστουγέννων του 1918 μας υπενθυμίζει πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό, ειδικά όταν απαιτεί συμπόνια – την πιο όμορφη αρετή όταν την λαμβάνεις, αλλά και αυτή που είναι το πιο δύσκολο να δώσεις.

Mary Elizabeth Cox
Πηγή

Οι δικές μας «αιρετικές» ευχές

Μέρες γιορτινές, μέρες χαρούμενες έρχονται, αλλά με ταυτόχρονη έξαρση των ψυχικών νοσημάτων, ιδιαίτερα της κατάθλιψης.

Δεν είναι μόνο οι οικογένειες που ευτυχώς ακόμα διατηρούν τη συνοχή τους και συναντώνται στο κοινό εορταστικό, οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Είναι και τα μοναχικά άτομα, που αναπολούν περασμένα χρόνια χαράς με αγαπημένους συντρόφους και παιδιά.

Είναι οι συνάνθρωποί μας που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου.

Είναι τα άτομα που δεν τα πάνε καλά με την ψυχική τους υγεία και είναι αβοήθητα.

Όλος αυτός ο κόσμος της μοναξιάς, της ανέχειας, της ασθένειας, σωματικής και ψυχικής, μέσα σ΄αυτήν την ατμόσφαιρα της επίπλαστης επικοινωνιακής και εμποροποιημένης επικοινωνίας, τηλεοπτικής και μη, προσπαθεί με διάφορους τρόπους να ξεφύγει από συναισθήματα που τον βαραίνουν και τον γεμίζουν με θλίψη.

Δεν είναι τυχαίο, ότι διαχρονικά οι μέρες αυτές είναι γεμάτες με ήθη και έθιμα και με χριστουγεννιάτικες ιστορίες, που δίνουν διέξοδο στο ψυχικό φορτίο που κουβαλάμε.

Κάποιοι από εμάς το ρίχνουν στα ταξίδια και καλά κάνουν. Είναι μια κάποια λύση. Κάποιοι άλλοι προγραμματίζουν δουλειές, που απασχολούν τον νου και διώχνουν από πάνω τους τη μαυρίλα. Κάποιοι άλλοι στα μεγάλα αστικά κέντρα χαζεύουν τις γιορταστικές βιτρίνες και αγοράζουν δώρα, όσα το βαλάντιό τους επιτρέπει.

Γιορτινές μέρες αυτές που έρχονται με κέντρο τον θρησκευτικό ημερολογιακό κύκλο και με σημείο αναφοράς την επί γης γέννηση του Θεανθρώπου, τη γέννηση της ελπίδας, που από τις πρώτες μέρες της έλευσής του, κυνηγήθηκε από τους ισχυρούς της γης και για να σωθεί έγινε πρόσφυγας μέχρι να περάσει το κακό.

Η αντίφαση που συνοδεύει τη ζωή μας, είναι μια μάχη που ακόμα δεν έχει κερδηθεί με το θηρίο που κρύβουμε μέσα μας, που είναι ακόμα πανίσχυρο και σκορπά θάνατο και δυστυχία γύρω μας.

Καλά Χριστούγεννα Ρώσοι και Ουκρανοί χριστιανοί, που πετάξατε στα σκουπίδια το αγγελικό «επί γης ειρήνη» και θα πάτε με αιματοβαμμένα χέρια να προσκυνήσετε τον νεογέννητο Χριστό.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας.

Η Πάρος πάλι στην επικαιρότητα

 

Αυτό το νησί δεν το αφήνουν να ησυχάσει. 

Τις μέρες αυτές βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα.

Τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών, δημόσιων και ιδιωτικών, ασχολούνται με το οικόπεδο που αγόρασε η Καϊλή στο Υστέρνι.

Πόσα στρέμματα είναι, πόσο αγοράστηκε, πόσα τετραγωνικά χτίζονται, τι γράφουν τα χαρτιά του υποθηκοφυλακείου, γιατί ψάχνει η ΑΑΔΕ για μαύρο χρήμα, γιατί δέσμευσε το οικόπεδο και το λογαριασμό που εκταμιεύτηκαν τα χρήματα της αγοράς και πάει λέγοντας.

Το που θα καταλήξει η υπόθεση «Καϊλή» και πόσοι θα συλληφθούν ακόμη, είναι ένα κεφάλαιο που αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της, που φαίνεται ότι μπάζουν από παντού και κυρίως τη βελγική δικαιοσύνη, που φαίνεται να γνωρίζει καλά τη δουλειά της.

Και ένα άλλο κεφάλαιο αφορά τη δύσμοιρη χώρα μας που είναι πάλι στο στόχαστρο των ευρωπαίων, με δύο έλληνες ευρωβουλευτές στη φυλακή, για διαφορετικούς λόγους, με μία Ελληνίδα ευρωβουλευτή υπό έλεγχο για χρήματα συνεργάτη της, που τα έλαβε χωρίς να τα δικαιούται και με έναν έλληνα πρώην επίτροπο, που έχει συνδέσει το όνομα του με τη ΜΚΟ των Ιταλών, πρώην ευρωβουλευτών, που είναι ανακατεμένοι μέχρι τα μπούνια στο Qatargate;

Δεν μας έφταναν οι υποκλοπές, που γίναμε διεθνώς ρεζίλι, με την εβδομαδιαία εφημερίδα που με δόσεις εμφανίζει συνομιλίες της ΕΥΠ, δεν μας έφτανε η «Κιβωτός του Κόσμου», τώρα το έγκυρο ΒΗΜΑ δημοσιεύει σε συνέχειες και θέματα που αφορούν το «Χαμόγελο του παιδιού».

Και αυτά για τη Χώρα μας, που φαίνεται ότι αποτελεί ανθόκηπο, στον οποίο ευδοκιμούν όλα τα λουλούδια.

Αλλά και στην Πάρο τι συμβαίνει βρε παιδιά;

Γιατί επέλεξε η Καϊλή να αγοράσει οικόπεδο στο νησί μας;

Ποιος της το υπέδειξε και με ποιο επιχείρημα;

Για την ομορφιά του; 

Μα σε όποιο νησί των Κυκλάδων, εάν αγόραζε δεν θα το μετάνιωνε. Όλα τα νησιά μας είναι πανέμορφα.

Λέτε η Πάρος να προσφέρεται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και η ΑΑΔΕ τώρα το ανακαλύπτει;

Οριστικά στην ιδιοκτησία του δήμου Πάρου το ακίνητο της τρ. Πειραιώς

Το κτίριο που στεγάζει την τράπεζα Πειραιώς, στην πλ. Μαντώς Μαυρογένους, έρχεται οριστικά στην ιδιοκτησία του δήμου Πάρου, ύστερα από την απόφαση του εφετείου Αιγαίου.

Έτσι, ο δήμος Πάρου, δικαιούται πλέον μισθώματα περίπου 200.000 ευρώ (40.000 τον χρόνο), αφού από το 2018 η τράπεζα δεν τα έχει καταβάλλει, ισχυριζόμενη ότι το ακίνητο ήταν ιδιοκτησίας της... Θυμίζουμε, ότι το συγκεκριμένο ακίνητο είχε κτιστεί σε οικόπεδο ιδιοκτησίας της κοινότητας Παροικιάς το 1959 και είχε δωριθεί προκειμένου να στεγαστεί υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας για να εξυπηρετηθεί ο αγροτικός κόσμος του νησιού μας.

Η Αγροτική Τράπεζα ως γνωστόν δεν υπάρχει πλέον και έχει απορροφηθεί το «υγιές» κομμάτι της από την Τράπεζα Πειραιώς (η υπόθεση του «υγιούς» κομματιού της Αγροτικής Τραπέζης και του «χρεωκοπημένου» είναι μία άλλη ιστορία, την οποία κι αυτή την «πλήρωσαν» οι αγρότες του νησιού μας, μέσω της τότε Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πάρου).

Η «σοφία» των δωρητών του οικοπέδου που στην παραχώρηση του 1959 σημείωναν «Εις περίπτωσιν καθ΄ήν καταργηθεί το εν Πάρω κατάστημα της Τραπέζης ή το Γραφείον αυτής ώστε να μην είναι αναγκαίον πλέον αυτή, το κτίριον μετά του εδάφους θα περιέρχηται τη κυριότητι και νομή της δωρητρίας Κοινότητας», έφερε ουσιαστικά -με την απόφαση του εφετείου- τη δικαίωση του δήμου Πάρου και την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Πηγή: Φιλελεύθερος

Αναζητείται παιδοψυχίατρος για την Πάρο

 Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 19.12.22 παρέστη ο πρόεδρος της ΕΠΑΨΥ (Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας), καθηγητής της ψυχιατρικής κ. Γιώργος Παπανικολάου, ο οποίο ζήτησε από το Δήμο μας , οικονομική στήριξη για την πρόσληψη παιδοψυχιάτρου στη Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Βορειοανατολικών Κυκλάδων, που έχει έδρα την Πάρο.

Το ποσόν που ζήτησε ανέρχεται σε 10.000 ευρώ ετησίως και θα χρησιμοποιηθεί ως κίνητρο, ώστε να προκληθεί ενδιαφέρον για την προσέλευση παιδοψυχιάτρου.

Ο καθηγητής κρίνει τελείως απαραίτητη την παρουσία αυτής της ειδικότητας στο νησί, με δεδομένο ότι υπάρχουν ψυχιατρικά περιστατικά σε παιδιά, των οποίων η εξειδικευμένη φροντίδα μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην αποκατάσταση της υγείας τους.

Το ποσόν που ζητά ο καθηγητής δεν είναι μεγάλο για ένα δήμο, όπως αυτός της Πάρου και το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Δήμαρχος αντιμετώπισαν θετικά το αίτημα.

Το πρόβλημα, που ευχόμαστε να μην υπάρξει, βρίσκεται στη εκταμίευση αυτού το ποσού, επειδή τα γραφειοκρατικά γρανάζια της τοπικής αυτοδιοίκησης ακυρώνουν συχνά σημαντικές πρωτοβουλίες που στοχεύουν στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων.

Πάντως, εάν προκύψει πρόβλημα, συνιστούμε στον κ. Καθηγητή να απευθυνθεί και στο Βελέντζειο Ίδρυμα, του οποίου οι σκοποί αναφέρονται κυρίως στην οικονομική ενίσχυση της δημόσιας Υγείας.

 Ίσως εκεί οι διαδικασίες εκταμίευσης χρημάτων είναι πιο απλές.

Πάντως όπως και να έχει, τα χρήματα αυτά πρέπει να βρεθούν, γιατί και ένα παιδί να πάψει να ταλαιπωρείται από τη βάσανο της ψυχικής νόσου, θα είναι όφελος, όχι μόνο για το ίδιο το παιδί, αλλά και για το σύνολο της τοπικής μας κοινωνίας.

Τα κουρασμένα παλληκάρια της δημοτικής αρχής, ότι είχαν να δώσουν, το έδωσαν.

 

Το χθεσινό δημοτικό συμβούλιο ήταν τόσο ήρεμο και ειρηνικό και με ομόφωνες αποφάσεις σε θέματα κρίσιμα, όπως η δημόσια υγεία και η σχολική στέγη, που ένας τρίτος ακροατής, άσχετος με το νησί, δύσκολα θα μπορούσε να διακρίνει, ποιος σύμβουλος είναι της πλειοψηφίας και ποιος της μειοψηφίας.

Ήταν μια ωραία συζήτηση από την οποία προέκυψε, ότι όλοι οι άλλοι ευθύνονται για το μαύρο μας το χάλι εκτός από τη δημοτική αρχή.

Η δημόσια υγεία του νησιού μας, παρά τις φιλότιμες και αθόρυβες προσπάθειες της προέδρου του Κ.Υ. και των γιατρών του, που το κρατούν όρθιο και λειτουργικό, είναι αναντίστοιχη και δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες και αυξημένες ανάγκες του τόπου μας.

Και η δημοτική αρχή δεν άσκησε καμιά πίεση προς το κράτος των Αθηνών, δεν έκανε καμιά ουσιαστική παράσταση προς τον υπουργό Υγείας, δεν προχώρησε σε καμιά κινητοποίηση του κόσμου της Πάρου, που το πρώτο ζήτημα που τον απασχολεί είναι η προστασία της υγείας του.

Μαύρο χάλι έχει και η σχολική στέγη στην Παροικιά, που αδυνατεί εδώ και 15 χρόνια να αποκτήσει το κτηριακό συγκρότημα που θα στεγάσει το δεύτερο γυμνάσιο, που αδυνατεί να στεγάσει σε σύγχρονα κτήρια τα 4 νηπιαγωγεία της, που βρίσκονται στο νοίκι ή να δώσει λύση στο πολύπαθο δεύτερο δημοτικό σχολείο.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε από δω και πέρα.

Τα κουρασμένα παλληκάρια της δημοτικής αρχής, μετά από 8 χρόνια διοίκησης του δήμου, ότι είχαν να δώσουν, το έδωσαν. Μπορεί να θέλουν, αλλά δεν μπορούν. Και το δημοτικό συμβούλιο ελάχιστα μπορεί να συμβάλει στην επίλυση αυτών των σοβαρών θεμάτων που με πρωτοβουλία του Κώστα Ροκονίδα και της Λαϊκής Συσπείρωσης, ήρθαν για συζήτηση.

Τον λόγο εδώ και καιρό έπρεπε να τον έχει η τοπική κοινωνία, που πριν και μετά τον Covid-19, έχει αφεθεί να κοιμάται μακαρίως, χωρίς κάποιοι με επαναστατικές επωμίδες να επιχειρούν να την αφυπνίσουν από την κατάσταση λήθαργου που βρίσκεται.

Είμαστε μοιραίοι και άβουλοι και αυτό θα το πληρώσουμε και εμείς και τα παιδιά μας.

Το γινάτι βγάζει μάτι

Όταν υπάρχει ιατρική γνωμάτευση από γιατρό του ΕΣΥ, δηλαδή από δημόσια ιατρική υπηρεσία, ότι ένας εργαζόμενος στο δήμο έχει σοβαρό πρόβλημα σε χέρι και πόδια και οι προϊστάμενοί του τον υποχρεώνουν να πιάνει σκούπα και φαράσι, τότε ο δήμαρχός έχει υποχρέωση να παρέμβει και να δώσει λύση.

Η κατάσταση του εργαζόμενου βαίνει επιδεινούμενη, αλλά “το γινάτι βγάζει μάτι”.

Δεν γνωρίζουμε, εάν συμβαίνουν και άλλα, αλλά ο εργαζόμενος προκειμένου να βρει το δίκιο του, δηλαδή να απαλλαγεί από το βαρύ καθημερινό φορτίο προσέφυγε και στη δικαιοσύνη.

Η υπόθεση αυτή σέρνεται εδώ και καιρό με ιατρικές γνωματεύσεις και αναρρωτικές άδειες και είναι γνωστή σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση.

Προφανώς κανένας εργαζόμενος δεν έχει διάθεση να βρίσκεται σε κόντρα με τους προϊσταμένους του και να καταφεύγει στα δικαστήρια, εάν δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Ούτε από την απουσία ενός εργαζόμενου, που έχει επιβεβαιωμένο πρόβλημα υγείας, θα είναι πιο καθαρή η Παροικιά.

Κώστας Αργουζής

Καλές οι συνεντεύξεις και το χαρτί περιτυλίγματος, αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα που δεν κρύβεται.

 

Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Καρδιά του δήμου είναι η οικονομική του υπηρεσία. Χωρίς την ομαλή λειτουργίας της, κανένας δήμος δεν μπορεί να προχωρήσει στο έργο του, ακόμα και στα ποιο βασικά.

Κάποιοι από τη δημοτική αρχή φρόντισαν με αλόγιστες συμπεριφορές να τη φέρουν σε κατάσταση διάλυσης. Και τα αποτελέσματα πλέον είναι ορατά και «εκτός των τειχών».

Στις 13 του περασμένου Σεπτέμβρη έληξε το συμφωνητικό μίσθωσης ακινήτου, που στεγάζει αίθουσα του 2^ου δημοτικού σχολείου Παροικιάς.

Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου ζητά τα χρήματα των ενοικίων, αλλά ο δήμος αδυνατεί να προχωρήσει στην πληρωμή τους, αφού πρέπει να προηγηθεί η ανανέωση της μίσθωσης με όλα τα γραφειοκρατικά που τη συνοδεύουν.

Και μέχρι τότε τι γίνεται;

Εάν το ακίνητο νοικιαστεί σε άλλον ενδιαφερόμενο, τότε που θα στεγάζονται οι μαθητές;

Θα περιμένουμε από το κράτος των Αθηνών να μας στείλει προκάτ αίθουσα;

Και μιας και αναφερόμαστε στα κτηριακά των σχολείων της Παροικιάς, πότε θα ασχοληθεί ο Δήμος σοβαρά με το μεγάλο αυτό πρόβλημα;

Καλές οι συνεντεύξεις και το χαρτί περιτυλίγματος, αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα που δεν κρύβεται.

Μήπως είναι καιρός εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους;

Περιμένοντας τους Γκοντούς. Ξανά.

 

Χτες αναβλήθηκε η τακτική Συνεδρίαση της Κοινότητας Πάρου. Αιτία, η αδικαιολόγητη απουσία όλων των συμβούλων της παράταξης ‘Πάρος, επιμένουμε στην πράξη’. Ούτε τα τηλέφωνα δεν σήκωναν. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Παρόντες, οι τέσσερις υπόλοιποι και ο Δημοτικός σύμβουλος Θ. Μαρινόπουλος.
Επίσης, κανείς αντιδήμαρχος δεν έκανε την τιμή να παρευρεθεί.
Να υποθέσουμε ότι τα θέματα ήταν ανούσια, όπως π.χ.

Θέμα 2^ο: Γνωμοδότηση σχετικά με την λήψη νέας κανονιστικής απόφασης για κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στον οικισμό της Παροικίας.

Όπως προαναφέραμε, δεν είναι η πρώτη φορά παρόμοιας απαξιωτικής συμπεριφοράς. Απλά το επισημαίνουμε, επειδή έχει ήδη ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και κάποιοι από αυτούς ίσως σύντομα ζητήσουν την ψήφο των Παροικιωτών, για να… λύσουν τα προβλήματα τους.

Παραμένοντας στην Κοινότητα Πάρου, χτες βράδυ έγινε το άναμμα του Δένδρου, με μία φαντασμαγορική εκδήλωση.

Η οποία (χοντρά χοντρά) υπολογίζουμε, ότι στοίχισε σχεδόν τα διπλάσια από τον ετήσιο προϋπολογισμό της Κοινότητας Πάρου.
Γιατί μπορούν!

Η οποία εκδήλωση επίσης, αν πιστέψουμε αυτά που ακούστηκαν από το μικρόφωνο, έγινε μόνο από την ΚΔΕΠΑΠ και τον Δήμο Πάρου, με …απουσία των Συλλόγων της Πάρου.

Και εν τω μεταξύ, στα 50 μέτρα, η αγορά της Παροικίας εξακολουθεί πεισματικά να παραμένει γυμνή από εορταστικό φωτισμό.

Τέλος πάντων, ευτυχώς που έχουμε το Παζάρι του Αρχιλόχου σήμερα και αύριο, να ξεχαστούμε λιγάκι.

Καλές Γιορτές!

Οι κοινοτικοί σύμβουλοι επισημαίνουν, αλλά η δημοτική αρχή αδιαφορεί…

 

Η προστασία της ζωής των κατοίκων του νησιού μας οφείλει να είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τους δημοτικούς μας άρχοντες, ιδιαίτερα σε χώρους δημοτικούς και κοινόχρηστους.

Τη φωτογραφία μας την έστειλε ο κοινοτικός σύμβουλος Παροικιάς Μιχάλης Ρουμπάνος, εκφράζοντας ταυτόχρονα την απογοήτευσή του, γιατί η δημοτική αρχή αγνόησε μια σειρά προτάσεων της κοινότητας που θα βελτίωναν την ποιότητα της ζωής μας.

Η φωτογραφία εικονίζει κοινόχρηστο χώρο, που βρίσκεται πλησίον του γηπέδου της Παροικιάς και ο οποίος χρειάζεται έστω και πρόχειρα κάποιο προστατευτικό, γιατί με μια λάθος κίνηση μπορεί να βρεθεί κάποιος στο κενό, λόγω της υψομετρικής διαφοράς που υπάρχει.

Σ΄ αυτόν το χώρο συχνάζουν άτομα κυρίως νεαρά, οσάκις γίνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες.

Και λίγα λόγια για τον κοινοτικό σύμβουλο.

Ο Μιχάλης Ρουμπάνος και πριν από την εκλογή του, στο αξίωμα του κοινοτικού συμβούλου, και κατά το διάστημα της θητείας του, υπήρξε και παραμένει ενεργός πολίτης, που δεν αξιοποιήθηκε με ευθύνη της δημοτικής αρχής.

Διαθέτει πλούσιο ιστορικό υλικό που αφορά το νησί μας, διοργάνωσε με τη συμβολή της κοινότητας έκθεση που αφορούσε την Πάρο και την επανάσταση του 1821 και έχει δωρίσει σπάνια τάματα περασμένων αιώνων στο βυζαντινό Μουσείο της Εκατονταπυλιανής, που εκτίθενται σε βιτρίνα του Μουσείου.

Η δραστηριότητά του δεν εξαντλείται μόνο στη φροντίδα και την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Οι γνώσεις του και οι προτάσεις του για την ανακύκλωση επικίνδυνων υλικών που μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα του νησιού είναι πολλές. Μόνο που η εφαρμογή σειράς μέτρων που προτείνει σκοντάφτει πάντοτε στην αδιαφορία της δημοτικής αρχής.

Δεν γνωρίζουμε, εάν ο Μιχάλης Ρουμπάνος θα πάρει μέρος στις προσεχείς δημοτικές εκλογές.
Εμείς πάντως θα του το συνιστούσαμε.

Δυστοπία...

 

Αλέξανδρος Χατζηαντωνίου

Εργαζόμενος στο ΚΥ Πάρου

Ιδεοληψιών συνέχεια...Όπως πριν τριάντα σχεδόν χρόνια η τότε κυβέρνηση ΝΔ επιχείρησε -ανεπιτυχώς- να αποδιογανώσει το ΕΣΥ, έτσι και σήμερα έρχονται οι βιολογικοί και ιδεολογικοί διάδοχοί της να προσπαθήσουν ξανά το ίδιο. Και αν ο επί κυβέρνησης Σαμαρά υπουργός υγείας κος Άδωνις Γεωργιάδης ωριόταν στα τόσο φιλόξενα γι’αυτόν τηλεπαράθυρα ότι αυτός έκλεινε τα νοσοκομεία και όχι η μνημονιακή τρόικα, τώρα παίζουν μπάλα μόνοι τους. Κανείς δε ζητά περικοπές στο σύστημα υγείας, κανείς δεν απαιτεί περαιτέρω συρρίκνωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ίσα ίσα που μέσα από την πανδημία των τελευταίων χρόνων παντού στον κόσμο αναγνώρισαν ότι το δημόσιο σύστημα περίθαλψης είναι η μόνη σταθερά στην οποία μπορεί να στηρίζεται η πλειοψηφία του κόσμου όταν υπάρχει ανάγκη. Γιατί είναι όμως ο νέος νόμος ταφόπλακα του ΕΣΥ;

 Βασικό στοιχείο στην ίδρυση του ΕΣΥ το 1983 ήταν η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των ιατρών σε αυτό.  Όσοι επέλεγαν να δουλέψουν  στο ‘’δημόσιο’’ ήξεραν ότι θα απασχολούνταν μόνο στο φορέα τους και ο μισθός τους θα προερχόταν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο ασθενής από την άλλη δεν επιβαρυνόταν οικονομικά αν έκανε χρήση των παρεχόμενων υπηρεσιών, είτε ως έκτακτο περιστατικό, είτε για προγραμματισμένο έλεγχο, χειρουργείο ή εξετάσεις. Όποιος φυσικά ισχυριστεί ότι το σύστημα λειτουργούσε τόσο αγγελικά όσο ήταν σχεδιασμένο μάλλον ζει σε άλλον πλανήτη, αλλά αυτό είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης, το πού δηλαδή οφείλονταν οι παθογένειες και πώς θα μπορούσαν να διορθωθούν. Γεγονός είναι πάντως ότι ο κάθε πολίτης, αν ποτέ είχε πρόβλημα υγείας, μπορούσε να απευθυνθεί σε ένα δημόσιο ίδρυμα και να βρει εκεί τη λύση χωρίς να χρειαστεί να περάσει πρώτα από την τράπεζα.

 Με τις αλλαγές που ο νέος νόμος φέρνει, τόσο ο ιατρός όσο και ο ασθενής ωθούνται να βρουν τη λύση στο πρόβλημά τους έξω από αυτό το πλαίσιο. Τα δημόσια νοσοκομεία υποβαθμίζονται συστηματικά εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Τα τελευταία 3,5 χρόνια, από πολιτική επιλογή και παρά το ότι δεν υπάρχουν μνημόνια να διαφεντεύουν τον τόπο, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Μειωμένη χρηματοδότηση, άρνηση πρόσληψης ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού, μετατροπή του ΕΣΥ σε συστημα μίας νόσου, όταν η κυβέρνηση πεισματικά αρνούνταν να επιτάξει ιδιωτικές δομές για την αντιμετώπιση της πανδημίας, πρωτοφανής επιμονή στην παράταση της διαθεσιμότητας των ανεμβολίαστων υγειονομικών, έχουν ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία να δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν ακόμα και στις βασικές ανάγκες. Ο κόσμος όμως συνεχίζει να αρρωσταίνει, να χρειάζεται να χειρουργηθεί και να υποβληθεί σε εξετάσεις. Ποια είναι λοιπόν η λύση που προτείνεται; Ο γιατρός που στο πρωινό του ωράριο θα αδυνατεί να δώσει λύση στο πρόβλημα του ασθενή του, θα φροντίζει γι’αυτό στο ιδιωτικό απογευματινό ιατρείο/κλινική/εργαστήριο, έναντι αμοιβής φυσικά. Ο δε ασθενής, αφού άλλη λύση δεν θα βρίσκει, θα αναγκάζεται να ακολουθεί αυτόν το δρόμο. Αυτό δηλαδή που στον κάθε ένα προσφερόταν τα τελευταία 40 χρόνια δωρεάν, τώρα θα πρέπει να το ξεχάσει.

 Όσον αφορά στη βελτίωση του εργασιακού καθεστώτος των ιατρών, όπως ισχυρίζεται στους στόχους του νέου νόμου η αναπληρωτής υπουργός, τι ακριβώς εννοεί; Οι εργασιακές συνθήκες εξαρτώνται από το χώρο που καλούνται οι γιατροί να δουλέψουν, το παραϊατρικό προσωπικό, την επάρκεια φαρμάκων και αναλώσιμων και, κυρίως, το πόσοι γιατροί θα είναι διαθέσιμοι να ανταπεξέλθουν στο έργο που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Ακριβως αυτά δηλαδή που τα τελευταία χρόνια πάνε από το κακό στο χειρότερο. Εκτός και αν βελτίωση θεωρείται το να δίνεται στο γιατρό η δυνατότητα, μετά το πρωινό του ωράριο στο νοσοκομείο, να περιθάλπτει τoυς ασθενείς του σε μια ιδιωτική δομή με απευθείας αμοιβή από αυτούς. Αυτό είναι τελικά το νόημα, από αυτό εξαρτάται το εργασιακό μας καθεστώς; Αν κόπτεται η κα Γκάγκα για την οικονομική ευμάρεια των συναδέλφων της, ας εφαρμόσει τις τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις για επαναφορά των μισθών στα προ του 2012 επίπεδα και ας μην τους οδηγεί στο να κοιτάζουν τους ασθενείς τους στην τσέπη. Για τους περισσότερους στο ΕΣΥ βασικό μέλημα δεν είναι το πόσα θα βγάλουν, αλλά το πόσους θα βοηθήσουν.

 Η υγεία είναι αγαθό που δεν κοστολογείται. Έχουμε την τύχη τα τελευταία 40 χρόνια να διαθέτουμε ένα σύστημα που, παρά τις αδυναμίες του, φροντίζει για την πλειοψηφία των πολιτών που βρίσκονται σε ανάγκη. Χωρίς να χρειαστεί να πληρώσει κανείς, μπορεί να έχει δίπλα του τον γιατρό, το νοσηλευτή, την ομάδα που θα προσπαθήσει να τον κάνει καλά. Αυτό είναι κάτι που σπάνια συναντάται πλέον, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις των αλλοδαπών τουριστών που χρειάζεται να επισκεφθούν το Κέντρο Υγείας. Όταν τους λέμε ότι δε χρειάζεται να πληρώσουν κάτι για τις υπηρεσίες που τους παρέχονται, κοιτούν λες και τους κάνουμε πλάκα. Το σύστημα αυτό θέλουν να το τελειώσουν, με μοναδικό σκοπό την ενίσχυση των ιδιωτικών συμφερόντων. Τι πιο κραυγαλέο από την υπουργική απόφαση (αναρτημένη στο διαδίκτυο από 27/9/2022) για ίδρυση ΝΠΙΔ με οικονομική και διοικητικη αυτοτέλεια με επωνυμία Ογκολογικό Κέντρο Παίδων ΄΄Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη - ΕΛΠΙΔΑ΄΄, το οποίο θα λειτουργεί με ενσωμάτωση δομών από το Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία. Θα μετατρέψουν δηλαδή σε ιδιωτικό ίδρυμα τη σημαντικότερη δημόσια δομή που ασχολείται με τον παιδικό καρκίνο. Μιλάμε για παιδιά, μιλάμε για καρκίνο και όμως, σκοπός τους είναι να το κάνουν προσβάσιμο μόνο σε όσους μπορούν να πληρώσουν.

 Ακούστηκε το επιχείρημα ότι το ΕΣΥ ανήκει σε μια εποχή που έχει παρέλθει, ότι πρέπει να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα, πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Το μοτίβο είναι ίδιο: εκσυγχρονίζουν την υγεία γυρνώντας την 40 χρόνια πίσω, εκσυγχρονίζουν τις εργασιακές συνθήκες καταργώντας το 8ωρο, εκσυγχρονίζουν την παιδεία μετατρέποντάς την σε αγαθό για τους λίγους... Αν αυτά δε δημιουργούν συνθήκες δυστοπίας, τότε τι;

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές

 Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μας η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος που αναφέρεται και στις προσεχείς δημοτικές εκλογές.

Διαβάσαμε πολλά και ενδιαφέροντα όπως:

• Για κατάργηση της αντιδημοκρατικής εκλογής με 43% των δημάρχων από την πρώτη Κυριακή.
  
  
• Για την επαναφορά της ξεχωριστής κάλπης για τις τοπικές κοινότητες.
  
  
• Για κρατική επιχορήγηση των ΟΤΑ για κάλυψη των ενεργειακών αναγκών τους.
  
  
• Για ενίσχυση των ΟΤΑ με τις αναγκαίες χρηματοδοτήσεις στα πλαίσια της ανακύκλωσης.
  
  
• Για την έμπρακτη αναπτυξιακή ενίσχυση των ΟΤΑ, με ουσιαστική συμμετοχή των Δήμων και των Περιφερειών στα χρηματοδοτικά εργαλεία ως προϋπόθεση για να υπάρξει δίκαιη ανακατανομή και κατανομή των πόρων, με σωστή ιεράρχηση και προτεραιοποίηση των αναγκών, με βάση τις τοπικές ιδιαιτερότητες.
  
  
• Για προσλήψεις προσωπικού στην αυτοδιοίκηση και επιμόρφωσή τους, και πολλά άλλα.

Το εντυπωσιακό όμως της απόφασης είναι, ότι δεν ενδιαφέρεται για κομματικά ψηφοδέλτια, «αλλά για ανοιχτά και νικηφόρα σχήματα με συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο και με πολιτική αξιοπιστία στις τοπικές κοινωνίες».

Και συνεχίζει:

«Επομένως, η συμμετοχή και στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα πρέπει να προσανατολιστεί σε παρατάξεις και πρόσωπα, με σαφή προοπτική νικηφόρων αποτελεσμάτων».

Δεν γνωρίζουμε τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο, αλλά με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν, εκτιμούμε ότι θα στηρίξει νικηφόρα σχήματα με τα οποία συγκλίνει προγραμματικά και με τη συμμετοχή σε αυτά μελών και φίλων του.

Άρχισαν τα όργανα…

Σε πολλούς και μη εξαιρετέους συμπατριώτες μας, χθες το πρωί, χτύπησε το σταθερό τους τηλέφωνο από εταιρεία δημοσκοπήσεων και ρωτούσε ποιό δήμαρχο θα ψηφίζαμε, αν γίνονταν τώρα δημοτικές εκλογές.

Και το βράδυ της ίδιας μέρας η ίδια εταιρεία ξαναπήρε τηλέφωνο και ρωτούσε τα ίδια.

Και την ίδια μέρα αθηναϊκό ηλεκτρονικό μέσον ενημέρωσης δημοσίευε συνέντευξη του δημάρχου μας, ιδιαιτέρως φροντισμένη ενώ σε άλλο σημείο του ίδιου μέσου φιγουράριζε φωτογραφία του παπα –Στέλιου Μπιζά με τον πατέρα Αντώνιο της Κιβωτού του Κόσμου.

Και έγραφε μεταξύ άλλων η λεζάντα κάτω από τη φωτογραφία, ότι ο πατήρ Στυλιανός είναι αδελφός του επάρχου Πάρου Κώστα Μπιζά.

Όλα τα παραπάνω σε διάστημα ελάχιστων ημερών, λες και ότι την επομένη θα άνοιγαν οι κάλπες.

Το γραφείο δημοσίων σχέσεων που ανέλαβε την επικοινωνιακή καμπάνια, καλά θα κάνει να είναι πιο προσεκτικό, γιατί στην Πάρο ζουν έξυπνοι και υποψιασμένοι κάτοικοι και όχι ιθαγενείς.

Και επειδή ο τόπος είναι μικρός και γνωρίζει ο ένας τον άλλο πολύ καλά και επειδή από ωραία λόγια χωρίς αντίκρισμα έχουμε χορτάσει, καλά θα κάνει το εν λόγω γραφείο να προσαρμόσει τα σχετικά του με την Παριανή πραγματικότητα.

Τον παπα Στέλιο τον γνωρίζουμε όλοι. Και την προσφορά του στα παιδιά της Κιβωτού του Κόσμου.

Όσα από αυτά τα παιδιά είχαν την τύχη να φιλοξενηθούν στην Πάρο με πρωτοβουλία του παπά μας, πέρασαν αλησμόνητες διακοπές με την ενίσχυση και άλλων Παριανών που συνέδραμαν την αλτρουιστική αυτή προσπάθεια.

Το να ταυτίζουν τον ιερέα μας συνειρμικά με όσα εκ των υστέρων αποκαλύφτηκαν για την κιβωτό, απλά και μόνο επειδή είναι αδελφός του επάρχου και υποψηφίου δημάρχου είναι ελεεινότητα και ντροπιάζει ολόκληρη την παριανή κοινωνία.

Αυτά προς το παρόν.

Η Κατάρ(α) του ΠΑΣΟΚ

Ένα Κόμμα που έβαλε τη σφραγίδα του στην πολιτική ζωή της Χώρας, με προοδευτικούς Νόμους, όπως αυτός που αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση βάζοντας τέλος στη διαίρεση των Ελλήνων, ένα Κόμμα που έβγαλε από την αφάνεια ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, ένα Κόμμα που δημιούργησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας που σημερινή κυβέρνηση κατάργησε, τελικά βούλιαξε μέσα σε οικονομικά σκάνδαλα, που οδήγησαν στη φυλακή τον Άκη Τσοχαντζόπουλο, τον παραλίγο πρωθυπουργό της Ελλάδος. (Έχασε με ελάχιστη διαφορά από τον Κώστα Σημίτη.)

Και μετά από μια διακυβέρνηση από τον Γιώργο Παπανδρέου, που συνέδεσε το όνομά του και το Κόμμα με την είσοδο της Χώρας στα μνημόνια, είδε τα ποσοστά του να κατρακυλούν σε μονοψήφια νούμερα.

Και ενώ το Κόμμα αυτό πήρε κάποιες ανάσες με την ηγεσία της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, τώρα πάλι έχουμε τα ίδια με τη φυλάκιση της Εύας Καϊλή.

Το οικονομικό σκάνδαλο με τον χρηματισμό της αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Ελληνίδας ευρωβουλευτή, προβεβλημένου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών, πλήττει και πάλι το κύρος του ΠΑΣΟΚ σε μια φάση που το Κόμμα έβλεπε τα ποσοστά του να ανεβαίνουν.

Αλλά αυτό είναι το έλασσον, γιατί το μείζον είναι ότι η Χώρα βγήκε πάλι στη διεθνή σκηνή με αρνητική εικόνα και λόγω των υποκλοπών και λόγω της διαφθοράς των πολιτικών της.

Ευρωβουλευτής η Εύα Καϊλή, ευρωβουλευτής και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Κάθε μέρα μαζί στο Στρασβούργο. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, δεν έβλεπε, δεν άκουγε; Δεν του κίνησαν υποψίες τα συχνά ταξίδια στο Κατάρ και οι δηλώσεις και συνεντεύξεις της Καϊλή για το πόσο φιλεργατικό είναι το μεσαιωνικό κράτος του Κόλπου, αφού για τα έργα υποδομής και υποδοχής του παγκόσμιου ποδοσφαίρου χάθηκαν 6,5 χιλιάδες εργάτες;

Μακριά από εμάς οι υπόνοιες για τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Απλά επισημαίνουμε έλλειμμα στα πολιτικά του ανακλαστικά.

Και πάλι για τις υποκλοπές, μετά την παραδοχή Χατζηδάκη, ότι η ΕΥΠ τον παρακολουθούσε

Βολικό μοιάζει, ότι δεν γνώριζε τίποτε για τις παρακολουθήσεις ο Πρωθυπουργός.

Ίσως και να έπειθε,

 - Εάν δεν είχε προηγηθεί η αλλαγή της νομοθεσίας, που ίσχυε από το 1974 μέχρι το 2019, όπου εγκατέστησε την ΕΥΠ στο Μαξίμου, δηλ. στη διπλανή του πόρτα.

- Εάν δεν είχε προηγηθεί ο διορισμός του επικεφαλής της ΕΥΠ, από πρόσωπο της απόλυτης εμπιστοσύνης του.

- Εάν η παρακολούθηση του Κωστή Χατζηδάκη δεν ήταν για ελάχιστο χρόνο, που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί το λάθος, αλλά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Όμως, όταν από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός πήρε υπό τον έλεγχό του τον μεγαλύτερο πληροφοριακό μηχανισμό της χώρας, τότε δεν συγχωρείται άγνοια για το τι πράττει αυτός ο φορέας.

 Ας δεχθούμε όμως ότι δεν γνώριζε.

Τότε μπαίνει ευθέως το ερώτημα ποιος έκανε κουμάντο στην ΕΥΠ;

 Γιατί εάν είχαν αυτονομηθεί κάποιοι υπάλληλοι της υπηρεσίας αυτής και έδιναν πληροφορίες όπου δει, τότε το πράγμα γίνεται πολύ σοβαρό και άκρως επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας.

Το πώς βρέθηκαν οι κασέτες της ΕΥΠ στα χέρια του Βαξεβάνη, δεν είναι υποχρεωμένος ο δημοσιογράφος να το αποκαλύψει. Είναι έργο της ίδιας της ΕΥΠ να βρει τους πληροφοριοδότες του. Όμως άλλες κασέτες με συνομιλίες, που αφορούν την ασφάλεια της χώρας μπορεί να βρίσκονται στα χέρια πρακτόρων άλλων χωρών. Μπορεί να αποκλείσει κάποιος ένα τέτοιο αυτό το ενδεχόμενο;

Από όποια πλευρά και να δει κάποιος την υπόθεση των υποκλοπών, το πράγμα μπάζει.

Το χρήμα διαφθείρει. Και αυτό δεν είναι καινούργιο.

Το είδαμε στην περίπτωση του Άκη Τσοχαντζόπουλου, που λίγο έλειψε να γίνει και πρωθυπουργός, το βλέπουμε και τώρα στην περίπτωση της Εύας Καϊλή, αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, που διέσυρε τον εαυτό της και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς με αντανάκλαση και στη χώρα μας.

Εμείς οι απλοί πολίτες μένουμε με το στόμα ανοιχτό για τα συμβαίνοντα, που προφανώς θα έχουν συνέχεια πολύ πιο σοβαρή, εάν αποδείξει ο Βαξεβάνης, ότι είχε τεθεί υπό παρακολούθηση και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων.

Πρόκειται για τις υποκλοπές...

 

Κάποια γεγονότα που συμβαίνουν στις μέρες μας, καλό είναι να μην τα προσπερνάμε, επειδή μοιάζει να μην μας αφορούν.

Πρόκειται για τις υποκλοπές.

Υπάρχουν εφημερίδες που αναφέρονται σ΄αυτές, αλλά μία εξ αυτών, η εβδομαδιαία εφημερίδα documento δημοσιεύει σε συνέχειες ονόματα υπουργών, δημοσιογράφων και υψηλόβαθμων εν ενεργεία στρατιωτικών, που όπως ισχυρίζεται, παρακολουθούνται από το Μαξίμου. Εάν αληθεύει, θα πρέπει να ανησυχούμε όλοι μας.

Μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών διαθέτουν όλες οι χώρες και η δική μας.

Έργο των υπηρεσιών αυτών είναι να πληροφορούν τον πρωθυπουργό και δι΄αυτού κρίσιμα υπουργεία που αφορούν την ασφάλεια της χώρας, όπως είναι το Εξωτερικών και το Άμυνας καθώς και οι επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στις μέρες μας που η τεχνολογία καλπάζει και μπορεί να έχουμε κλειστό το κινητό μας, αλλά υπάρχουν προγράμματα που απόσταση το θέτουν σε λειτουργία και μας παρακολουθούν, αυτό που ονομάζουμε απόρρητο έχει πλέον σχετική αξία.

Και επειδή το κινητό τηλέφωνο αποτελεί καθημερινό μέσον επικοινωνίας για όλους μας, όλοι μας είμαστε υποψήφια θύματα παρακολούθησης.

Βέβαια οι διάφορες κρατικές μυστικές υπηρεσίες ξένων χωρών δεν ενδιαφέρονται για μας τους απλούς και ανώνυμους, αλλά για τους πρωθυπουργούς, τους υπουργούς και τους στρατιωτικούς.

Πολύ θα ήθελε π.χ. η γειτονικής μας χώρας που καθημερινά μας απειλεί, να πληροφορηθεί τι σχεδιάζει το δικό μας υπουργείο Εξωτερικών ή το υπουργείο εθνικής Άμυνας. Και βέβαια το ίδιο ισχύει και αντίστροφα.

Άλλο όμως αυτό και άλλο να παρακολουθούνται από τις μυστικές υπηρεσίες της δικής μας χώρας υπουργοί κρίσιμων υπουργείων ή οι επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων από τον πρωθυπουργό.

Γιατί, εάν συμβαίνει αυτό, τότε έχουμε δημοκρατική εκτροπή.

Και επειδή το θέμα αφορά την ομαλή δημοκρατική πορεία της χώρας, δικαιολογημένα βγήκαν δύο πρώην πρωθυπουργοί, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς κα ζητούν να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση, κάτι που και σύσσωμη η αντιπολίτευση ζητά.

Το γιατί η κυβέρνηση είναι φειδωλή σε εξηγήσεις, αργά ή γρήγορα θα μας γίνει γνωστό και εάν κάτι κρύβει και η εφημερίδα documento αύριο δημοσιεύσει αποδείξεις ότι παρακολουθείται υπουργός της κυβέρνησης από το Μαξίμου, τότε η χώρα μπαίνει σε πολιτική κρίση σε μια περίοδο, που δεχόμαστε απειλές για καταλήψεις νησιών από τον αναθεωρητικό μας γείτονα.

Η χώρα πρέπει να προστατευθεί από τα διάφορα παιχνίδια εξουσίας, που ενίοτε είναι επικίνδυνα για την ασφάλειά της.